ascoyta ascuyta escuita
| |
'escucha, centinela ' , de ascoytar. Dos veces: ascoytas 244.55 "poso per todolos cabos do rreyno suas atalayas et suas - ", ascuytas 242.26 "outros lugares du tijnã suas atalayas et suas - " (en A1 ascoytas ). En el XIV: Cr. Troyana "et saberia mellor põer ascoytas" (I, 253.26), "poyña ascoytas et enviaua esculcas et outrossy demostraua cõmo sse fazian as trayções" (I, 327.11); en el XV escuita: Condestabre "por nom receber dellas mall nẽ dãpno mandou de noyte poer suas guardas e escuytas de contra Palmela... das quaes guardas e escuytas deu carrego" (p. 63), "porque elle auia por costume nunca se alojar em logar de dia que nõ teuesse atalayas. E se era de noyte guardas e escuytas aqui vem huũa das escuytas muy rrijgo" (p. 77), "e mãdou de noyte poer suas guardas e escuytas segundo auia de custume" (p. 82); también en el XV la forma más mod. escuta (cita de Machado DELP1 880b; DELP2 930a). Era frecuente en la E. M. En cast. ascucha y escucha en el XIII (Corominas DCELC II, 364). |