ataude atoude
| |
'ataúd ' , del ár. AT-TĀBÛT (Dozy-Engelmann 214; Lokotsch 1975; Eguilaz 299; Neuvonen Arabismos 165-6; Arabismos CSM 320-1). Formas: ataude 665.13,15, 773.5, 778.27, atoude 103.80, 274.93, 285.10, 665.13, 711.10. Se documenta desde el s. XIII: a. 1257 "et a sua morte deuesmola leuar a Sobrado en ataude cum cubertura de iij uaras d' estanforth uermello" (Salazar 26.2); CSM 43.46,67 "e a madr' en ataude levou sig' aquel menỹo... logo fez que o meỹo chorou eno ataude", 223.23 "ja ll' ante fazian os seus ataude", 347.47,50 "e fez viver o menỹo e chorar do ataude... / e o ataud' abriron e sacaron o minỹo"; Cr. 1344 "hũu ataude muy bõo et muy rico" (III, 44), "e querote dar as cabeças dos teus filhos metidas em hũu ataude" (150), "e mandouho meter em hũu ataude" (238), "mas nunca o quis soterrar... ante o meteo ẽ hũu ataude et poseo ençima dhũa torre" (fol. 271aV); Frades Menores "e posto em huum ataude de madeyro" (I, 309); Cr. Cinco Reis "e acharaõ hũ pedaço do testo da cabeça e pedaços pequenos das tauoas do ataude" (114.1). La forma atoude en 1337 (Vaamonde Aras Pardo, p. 337). Otros ejs. en Neuvonen (Arabismos CSM 320-1) y Machado (Infl. Arábica I, 331-2); para el cast. Neuvonen Arabismos y Corominas DCELC I, 316b. |