barca
| |
'barca ' , del lat. tardío BARCA, de posible origen hispánico (REW 952). Se halla en una inscripción del Algarbe del 200 a.C. y en S. Isidoro Etymologiarum y S. Paulino de Nola (véase Corominas DCELC I, 399; Machado DELP1 I, 325b; DELP2 392a; Cunha Zorro p. 70 s.v. barco ). Formas: barca 809.100 "et d' Alcantara passou Aguadiana aa - de Medelim", barcas 860.19 "os cristãos que andauã enas - ", 861.2 (c. 598) "et llis prendeu... quatro - ", 862.9 (c. 598) "et quatro - ". Desde el s. X: a. 911 "et inde per agirem et petras fictas quousque ad barca qui sedet sculta in petra" (PMH Diplom. 12); a. 1026 "et sakastes nobis de barcas de laudomanes" (id. 161); a. 1145 "omne piscotum quod uenerit de mare uendatur in sua barca per manu de almutazeb" (Desc. Portug. I, Suplem. 366); a. 1179 "de barcha de piscato I denarium... et de barca de piscato minuto II denarios" (id. 367), etc. En el XIII: a. 1255 "et de Barca sééyra que non fuerit de vicino det maiordomo vnum marabitinum de intrada" (Desc. Portug. I, p. 8); a. 1274 "todas as barcas que entrarem pela foz do Rio d' alcaçar" (id. Suplem. 11), etc. (ejs. de los Cancioneros en Gloss. CBN, 194a). En el XIV: Cr. Troyana "lle quebrou a barqua et el jouvo ẽno mar" (II, 215.10); Miragres "apareçeulle en fondo do mar et tomoo por la mão et poseo cõ soude ençima de sua barcha... diso ao mouro señor da barcha" (184), "eu farey que tu et tua barcha cõ todolos teus sejades metudos en seu poder" (185), etc.; a. 1319 "se hj aportaren per mar naues ou barcas con cousas" (Desc. Portug. I, 35); a. 1339 "item todas barcas tambem naaos come bayxees come outros nauyos quaesquer" (id. 57), etc. Véase también Machado (Machado Questões etim., RP XVII, 336-337; Machado Voc. pré-romano 56-57), M. Pico (Anotações, RP XXVII, 321; Terminol. Naval p. 33-51) y Magne Gloss. Graal 192-193. En cast. desde el Cid. |