cabresto cabestro Cabestro
| |
'cabestro ' , del lat. CAPĬSTRUM (REW 1631). Dos veces: cabresto 302.53 "en hũu caualo sen sela et sen freo que nõ leuaua al senõ - " (A1 cabestro ); cabestro 669.16 "mandou conprar duas egoas... et deytarõnas ao caualo per - ". La forma gall-port. es cabresto (en gall. se oye también cabestro ). Desde el s. XIII (no XV como dice Machado, DELP1 432b, DELP2, 484b; además el texto que cita tiene cabestro y no cabresto ): a. 1253 "et cabresto de caballo ualeat tres solidos" (PMH Leges I, 195); Tratado Albeitaria "pois que o caualo for fillado et domado deuenno prender en cabresto de dous rramos" (BCMO XI, 348.10; en 347.17 cabresto ); Cr. 1344 "ẽcima dhũu cavallo sẽ sella e sem freo que nõ levava se nom cabresto" (II, 253). Cabestro en XIV-XV: Gal. Estoria "et atariã os cabestros das bestas aos sepulcros dos santos" (202.19); Frades Menores "por o quall os cavalos dos mouros espantados, quebramdo as remdas e os cabestros, fogirom" (II, 65). En cast. desde el s. XIII cabestro (PCG 482a1, 641b2; F. Navarra 67b38; F. Aragón § 316.1). Corominas DCELC I, 556b lo conoce por primera vez en el XIV. |