çerca cerco
| |
'cerco, asedio ' de cercar. Formas: çerca 21.42 "tornouse... cõ grã prazer para os que leyxara ẽna - ", 325.16, 332.28, 382.20, 424.12, 538.9 "eno começo da - da çidade", 538.16 (c. 369), 546.5, 547.5, 548.14, 550.19, 692.8, 693.9, 730.20, 806.19 "da - et da priiom da cibdade... aa - desta çibdade", 809.96,120, 810.135, 813.237, 842.35, 845.2,19, 848.9,12 (c. 580), 856.4 (c. 591), 866.10 (c. 603), 875.4, 877.1,4, 880.4 (c. 619),1 (c. 620), 881.7 (c. 620), 885.2,9 (c. 628); cerca 37.48 "uos tĩjnã os mouros en essa - en coyta de morte", 269.9. Es acepción ant. de la que sólo tengo ejs. del XIV: Cr. Troyana "cõmo el soubo a çerca de Troya esto nõno sey" (I, 184.19); Cr. 1344 "tornousse el rey muy hõrrado e con grande prez aos que leixara enna cerca" (II, 420), "et que esto fazia porque uenderades as uossas uyandas caras enno tempo da cerca" (fol. 243.bV). La forma masc. cerco ya en el XIV y normal desde el XV: Cr. 1344 "quiserasse el rey levantar do cerco" (III, 313), "a sseu cerco" (fol. 313bR); Corónica Iria "durou o çerquo des dia de santa Maria de março fasta pasado o san Juan" (45), "otrosi este caballeyro lles veeo poer çerquo" (46) (otros ejs. en Morais ). En cast. cerca en 1076 (Corominas DCELC I, 771b; Pidal Cid s.v.). |