cheo chẽo chea chẽa
| prep. |
'lleno, llena ' , del lat. PLĒNUS (REW 6596). Formas: cheo 179.2, 655.26, chẽo 194.54, 571.13, 840.9, cheos 267.43, 462.13, 644.59, 803.56; chea 55.29, 717.33, 754.20, 846.15, cheas 94.55, 535.16, 816.64, chẽas 857.10 (siempre seguido de la prep. de ). Desde el XIII: CSM 5.139 "hũa nave... chẽa de romeus", 184.22 "o demo cheo d' enveja", etc.; Pedr' Amigo de Sevilha (V 1203) "mui cheo de mal" (12); Estevan da Guarda (923, 1318) "que ia fod' este mouro a caralho cheo" (21); Miragres "os vales et as carquouas cheos de tãtos corpos de homes mortos" (42); Gal. Estoria "erã todos cheos de mal... as molleres dese linagẽe chẽas de toda nemiga" (33.11,12); Cr. Troyana "aljauas ben cheas de saetas" (I, 204.30) (en I, 149.6 chẽo ); a. 1364 "hum cabeçal de lãa cheo de pena" (Machado Voc. XIV 242); Aves "come de vaso cheo... vaso que esta cheo" (p. 19.7,9); Imitação Cristo "lhe pareçeriam cheas de vaydade" (p. 28.25); Soliloquio "dos quaes laços todo o mũdo he cheo... todo o mũdo he cheo de laços" (p. 27.7,11); F. Lopes Cr. D. Pedro "cheo de boas leis" (89.56); Oficios "he cheo de taaes questõoes" (191.15), etc. En gall. mod. siguen en uso cheo, chea (algunos escritores usan por portuguesismo cheio, cheia); en port. aparecen en el XVI cheio, cheia, conviviendo con cheo, que desaparece en el XVII (véase Machado, DELP1 581ab, DELP2 608a; Morais. En Sá de Miranda, sólo cheo, en Camões ambas). Se usó en el XV la grafía cheeo; por ej. Frades Menores I, 139; II, 87; cheea en Oficios 82.3; chééos en Cativo Monge (BF I, 141.77). En cast. desde el Cid. |