logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra chufa como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.4 Rows
- Número de acepcións atopadas: 4.
- Distribución por dicionarios: CRÓNICA XERAL (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (1), CANTIGAS DE ESCARNHO (1), MIRAGRES DE SANTIAGO (1).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
chufador
chufar
chufa
v. 'que se burla, que se chancea, que se jacta, fanfarrón ' , del v. chufar, procedente de la onomatopeya CHUFF, con influjo del lat. vulg. SUFILARE, clás. SIBILARE (cfr. Nascentes p. 181 y Corominas DCELC II, 89-90). Una vez: chufadores 366.16 (c. 220) "et demays que os galegos et os leoneses som muy - et de grã parauoa". Sólo tengo ejs. del XIII: CSM 15.156 "en defendendo os seus de Juyão chufador", 379.38 "et todolos seus chufares / fezo que nada non fossen / macar eran chufadores"; Pedr' Amigo de Sevilha (1193, 1659) "vedes que bisp' e que senhor / que uos cuyda a fazer creer / que é de Conca, mays saber / podedes que é chufador" (25); Lourenço e Rodrigu' Eanes Redondo (V 1032) " Lourenço, tenho que es chufador / e ueio t' ora muy gran loador / de pouco sse non cho creerey" (32) (véase Gloss. CA p. 24). No se emplea en la lengua actual (Morais y Figueiredo se limitan a decir que está desusado). La Cr. 1344 lo elimina: "erã de muitas pallavras e gabamentos" (III, 265). Desde el XIII se conoce chufar 'chancearse, mofarse ' : Johan Garcia de Guilhade (369, 785) "maylo que chufan Guylhade / acá uerrá" (27); Lourenço e Johan Garcia de Guilhade (1105, 1494) "chufar, don Lourenço, chufar" (35); Pedr' Amigo de Sevilha (1195, 1661) "tanben poss' eu, se mi quiser, / come hun gram palmeyro chufar" (31). El sust. chufa 'burla ' desde el XIII: CSM 238.26 "dezia que non era Deus nada neno seu ben / e que o da Virgen fora chuffa ca non outra ren"; Orto Esposo 76.35,37, 341.34; Miragres "et el teuoo por chufa" (200); Graal "el rei que o teve por chufa" (I, 48). Cfr. Magne Gloss. Graal 280 y para el cast. Corominas DCELC.

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
chufa
chuffa
s. f.: s. f.: mentira 238.26 dezia que non era Deus nada neno seu ben, / e que o da Virgen fora chufa (F; E; chuffa), ca non outra ren.

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
chufa
= escárnio, mentira: {Martin Anes Marinho} e nós de chufas guarnidos seremos 276.7, 13, 23.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
chufa
subst. .- subst. " burla, broma, chanza". 200.8 "et el teuoo por chufa et nõ se quiso castigar"; 220.3 "disera que o tinã os mõjes por chufa".




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL