logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra chufar como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.5 Rows
- Número de acepcións atopadas: 5.
- Distribución por dicionarios: CANTIGAS DE AMIGO (1), CRÓNICA XERAL (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (2), CANTIGAS DE ESCARNHO (1).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

J. J. Nunes (1928): Cantigas d' amigo dos trovadores galego-portugueses. Vol. III \(Glossário\). Coimbra: Imprensa da Universidade.
chufar
v. tr. v. tr. CXCIV, 21, chamar por chufa ou zombaria. (Cantigas d' amigo).

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
chufador
chufar
chufa
v. 'que se burla, que se chancea, que se jacta, fanfarrón ' , del v. chufar, procedente de la onomatopeya CHUFF, con influjo del lat. vulg. SUFILARE, clás. SIBILARE (cfr. Nascentes p. 181 y Corominas DCELC II, 89-90). Una vez: chufadores 366.16 (c. 220) "et demays que os galegos et os leoneses som muy - et de grã parauoa". Sólo tengo ejs. del XIII: CSM 15.156 "en defendendo os seus de Juyão chufador", 379.38 "et todolos seus chufares / fezo que nada non fossen / macar eran chufadores"; Pedr' Amigo de Sevilha (1193, 1659) "vedes que bisp' e que senhor / que uos cuyda a fazer creer / que é de Conca, mays saber / podedes que é chufador" (25); Lourenço e Rodrigu' Eanes Redondo (V 1032) " Lourenço, tenho que es chufador / e ueio t' ora muy gran loador / de pouco sse non cho creerey" (32) (véase Gloss. CA p. 24). No se emplea en la lengua actual (Morais y Figueiredo se limitan a decir que está desusado). La Cr. 1344 lo elimina: "erã de muitas pallavras e gabamentos" (III, 265). Desde el XIII se conoce chufar 'chancearse, mofarse ' : Johan Garcia de Guilhade (369, 785) "maylo que chufan Guylhade / acá uerrá" (27); Lourenço e Johan Garcia de Guilhade (1105, 1494) "chufar, don Lourenço, chufar" (35); Pedr' Amigo de Sevilha (1195, 1661) "tanben poss' eu, se mi quiser, / come hun gram palmeyro chufar" (31). El sust. chufa 'burla ' desde el XIII: CSM 238.26 "dezia que non era Deus nada neno seu ben / e que o da Virgen fora chuffa ca non outra ren"; Orto Esposo 76.35,37, 341.34; Miragres "et el teuoo por chufa" (200); Graal "el rei que o teve por chufa" (I, 48). Cfr. Magne Gloss. Graal 280 y para el cast. Corominas DCELC.

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
chufar
intr. v. i. {intr.}: 303.49 a outra (pedra), por non chufar, / foi com'ovo de galỹa.
chufar
s. m.: s. m.: chufa: 379.37 todo-los seu chufares / fezo que nada non fossen.

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
chufar
= mentir, escarnecer: {Johan Garcia de Guilhade} -A mofar, Don Lourenço, [a] chufar! 219.35, 191.11. || Burlar, passar por: {Pedr' Amigo de Sevilha} come un gran palmeiro chufar 313.31.




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL