connocer connoscer connocer-se
| v. tr. |
v. tr. / i. {intr.}: 35.33 foi conas relicas polas fazer connocer || 63.87 logo connosçeu / que miragre fora; 192.125 connosco ben... que pagãos / andan con mal sen || confessar: 51.71 muito dos ollos chorando, connocendo sa maldade; 151.30 connoceu seu pecado || reconhecer: 9.153 o monge da dona non foi connoçudo; 17.68 o demo enton per nulla ren / nona connoceu; 228.38 adur o connoscian, pero o muito catavan || connocer-se: reconhecer, confessar: 195.84 se connoceu por falido || Formas verbais: IPres. P1 connosco 192.125; SPres. P6 connoscan 340.15; Part. perf. connoçudo 9.153. |