logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra conviir como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.8 Rows
- Número de acepcións atopadas: 8.
- Distribución por dicionarios: CONCELLO DE NOIA (2), CONCELLO DE SANTIAGO (1), CRÓNICA XERAL (1), CANTIGAS DE ESCARNHO (1), MIRAGRES DE SANTIAGO (3).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
[conviir]
[cõviir]
[cõbiir]
[conbiir]
v. v. 1.- convén a saber, 'é dicir', expresión aclarativa que se antepón á explicación ou desenvolvemento dalgunha cousa que se acaba de dicir. Só en dous casos aparece coa preposición de {convén de saber} IPres. P3 Conuẽ, 1.12 (1332) "segũdo que o dito agro uós, Johã Eanes, deuisades per este escripto, per juramento que fazedes per este notario aos Santos Auãgeos, conuẽ de saber, que o dito agro"; 2.7 (1341) "Sábeã todos que (...) uẽdemos para senpre et firmemente outorgamos a uós (...) et a (...) uosa moller (...) et a uosas uozes, conuẽ de saber, quanta herdade et chãtado, casas et casares (...) vendémolla a uós, segũdo sobredito he"; 4.6 (1343) "vendo para senpre (...) conuẽ a saber, hũu tallo d' erdade que ias en Agro Uallado"; 8.13 (1381) "uendo (...) conuẽ a saber, tódasllas mjnas herdades, casas et casaes et chantados et cortynas et eyras que eu ey"; 8.18 "Conuẽ a saber, ẽna vylla de Pascoal et seus trýmjnos (...) así por conpras como por gãansas como por outra qualquer cousa que a mỉ (...) pertẽescã ẽna dita vylla"; 8.24 "conuẽ a saber, por çẽto et dez morauidís"; 9.10, 17 (1385); 10.23 (1390); 16.9, 19 (1397); 17.9, 19 (1397); 18.7, 17 (1397); 21.8, 37 (1403); 25.9 (1409); 29.29 (1415); 34.11 (1422); 36.9, 15 (1425); 40.8, 18 (1440); 41.9 (1443); 42.9 (1445); 43.24 (1407); 51.12, 31 (1463); 54.10 (1472); 58.16 (1480); 61.11 (1487); 62.10 (1487). Conuén, 21.22 (1403) "conuén a saber, toda a erdade et chantado". Convén, 13.10 (1395) "convén a saber, tódalas herdades"; 13.25 "por preço çerto que a mỉ et a vós aprouue, convén a saber, por mjll et quinentos morauidís"; 15.12, 25 (1395); 20.8, 22, 37 (1403); 30.13 (1415); 49.10 (1459); 50.8 (1462); 55.12 (1476); 56.15 (1477); 63.11 (1487); 64.11 (1493); 69.10 (1503). Cõvén, 6.6 (1373) "cõvén a saber, o terço da quarta parte do cassal et herdades". Conuén, 65.12 (1494) "conuén a saber, que vos açensuamos a nosa casa, con seu sótõo et sobrado". Cõuén, 3.7 (1342) "cõuén a ssaber: toda aquella nossa cassa de Ssardineyro"; 3.13 "cõuén a ssaber: que vós destes a nós por ella sseseenta et dúas libras de brãqas"; 43.14 (1447). Cõuẽ, 19.9, 20 (1398); 41.22 (1443). Cõbén, 59.9 (1482). Conbén, 66.9 (1497); 67.11 (1499). Conbẽ, 38.14 (1435).
____Part. 2.- 'concordar, ser conforme'. Xuridicamente, poñerse de acordo dúas ou máis vontades causando obrigación. Part.: Convjundos, 44.30 (1448) "et porque de aquí endeante os taees pleitos et contẽdas et demãdas et debates çesem, nós, as ditas partes, outorgamos et conosçemos que nós ygoalamos et somos sobre elo convjundos et ygoalados et asosegados en esta maneira et forma que se sigue".

F. R. Tato Plaza (1986): Léxico do Libro de Actas do Concello de Santiago (1416-1422).Vol. I (Glosario A-D). Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
[conviir]
v. tr. v. tr. Convir, ser útil ou de proveito: "diseron que se o dito Afonso Rodrigues morase d' aqui endeante enna dita çidade que lle conviina de pagar aquelo en que fose repartido" P3 IImperf. (4621). // 2. Conven a saber, expresión aclarativa coa que se introduce unha explicación, enumeración ou ampliación do que se dixo anteriormente: "fasemos (...) procuradores des oje este dia ata huu anno primeiro seginte, conven a saber, a Alvaro Gil et Pero Leiteiro" P3 IPres. (2372, 751...9189).

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
conuiir
conviir
'convenir, ser necesario ' , del lat. CONVĔNĪRE (REW 2192). Formas: conuẽ 174.68 "du - aa estoria", 264.7 " - aqui de falar", 294.12, 406.12, 677.15 "a mỉ - de a casar", 836.25 "de todas caças que a cõprida villa - ", 841.24 "que a nobre et rica uilla - auer", 894.26; en 116.155 y 303.8 " - a saber"; en 194.69, 360.10, 429.9, 478.21, 714.23, 717.3 y 805.139 " - que", cõuẽ 797.31 " - a saber", cõuem 839.23 "lazeyras quaes - a sofrer", cõuen 103.87, 428.22 " - que", conuenmo 778.14 " - de sofrer"; convijna 153.9, 167.10, 204.28, 223.18, 349.5, 764.18, conuĩjna 77.25, 748.62, 817.5, 875.19, conuijna 761.36 "que a elle - que teuesse el rrey mays ca outro nẽhũu", convĩjna 737.29, 885.17, cõvĩjna 416.6 "cartas quaes - ", 678.15, 680.38-39, 894.50, cõuĩjna 289.7, cõuijna 257.9, cõvijna 390.48-49, 704.24, convijnam 691.27, cõuijnam 70.27, convĩjnã 307.19-20, 667.24, conuĩjnã 848.10 (c. 580); cõueẽo 821.14 "lli - a el d' ir"; cõuerria 844.6-7 "que llj - ... de sse deteer"; cõueesse 892.67 "sanudo enos lugares hu - ". Se documenta desde el s. XIII: a. 1257 "conuen a ssaber" (Salazar 25.3); a. 1260 "et conuẽno et octorgo por min" (id. 30.10); a. 1261 "conueemos a plazer dambalas partes a fazer mando d' omees boos conuen a saber" (id. 46.4-6); a. 1265 "et conuijmos a uos que uos anparemos" (52.13); a. 1282 "et conuijmos de conprir et d' atender todo esto" (id. 83.22); Johan Airas (640, 1050) "e fficade por mjn, ca uos conuen" (15); Martin Soarez (B 167) "mays conuerralhi ena sofrer" (24); a. 1328 "et cada que uos combir" (Ferreiro VI, Apénd. 87); Gal. Estoria "et semellaua que perteesçiam et cõvynã a cada hũa dos (sic) planetas" (98.35); Cr. Troyana "conuijr lles ha a passar por nos" (I, 96.18), etc. La forma conviir llega hasta el XV: por ej. Soliloquio "limpo logar conviinha pera ty" (58.12); F. Lopes Cr. D. Pedro "o que non conviinha a ell de fazer" (p. 117.61), etc. Véase C. Michaëlis Gloss. CA p. 21; Magne Demanda Graal s.v.; Gloss. Graal 322. En cast. desde el s. XIII.

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
conviir
= convir, ser necessário. Rege, por via de regra, a prep. a: {Airas Nunez} outro caminho conven a buscar 69.17; 102.13; 123.13; 386.12.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
[conuiir]
{[conviir]}
{[cõuiir]}
{[cõviir]}
v. .- v. 1.- " ser conveniente, útil, provechoso". IPres. P3: CÕVEN, 202.1 "nõ cõven que asi seja, ca aquel". CÕUẼ, 140.7 "et nõ lles cõuẽ de se enbebedentarẽ nẽ auer molleres". CÕUEN, 202.3 "lle cõuen que confese moyto omildosamente seus pecados".
____IPres. 2.- " corresponder, pertenecer". IPres. P3: CÕUEN, 218.16 "trouxerõ ouro que he metal o que cõuen a rrey".
____ 3.- CONVẼ A SABER , " es a saber". CONVẼ, 81.4 "maldiso estas trres çidades [...], convẽ a saber"; 71.6 "moytas portas do mũdo, convẽ a saber:", CONUẼ, 162.10 "conuẽ a saber: doze aa destra et doze aa seestra"; 165.10 "seem quatro profetas, conuẽ a saber:". CÕUEN, 156.10 "son noue torres, cõuen a saber:".




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL