logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra cravo como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.4 Rows
- Número de acepcións atopadas: 4.
- Distribución por dicionarios: CONCELLO DE SANTIAGO (1), CRÓNICA XERAL (1), CRONOLOXÍA (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (1).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

F. R. Tato Plaza (1986): Léxico do Libro de Actas do Concello de Santiago (1416-1422).Vol. I (Glosario A-D). Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
[cravo]
m. s. m. Cravo, peza metálica longa e delgada, rematada en punta e con cabeza no outro extremo que serve para fixar ou asegurar un obxecto: "et diso que lle custaran a faser os ditos banquos et con cravos et fontoiras et cabros et jornais de meesteirais" (1016...4174).

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
crauo
clauo
cravo
clavo
'clavo ' , del lat. CLAVUS (REW 1984). Formas: crauos 103.81 "fezeo pregar cõ - de prata" (A1 clauos ); clauos 898.2,5,8,11 (Ap. A) "assi como N. sacou os - a N. S. I. C.". La forma gall.-port. es cravo desde el XIII: CSM 59.77 "tirou a mão da cruz... lle deu orellada tal / que do cravo a semella / teve", 106.31 "cen cravos darei en don / a Seixon", 255.73 "e por queima-la non deu un cravo"; Pero Menino Falcoaria "dos cravos que nacẽ aos falcões nos pees" (362, etc.); Cr. Troyana "os crauos lle derribou et hun canto do escudo" (I, 284.7); a. 1436 "et de pontoos e crabos e taboas" (Ferro2 p. 404). Del cultismo clavo, que existe también en zonas galls., hay ejs. de los ss. XIV-XV: Aves "pelos clavos con que foy pregado na cruz" (39.19); Corte Imperial "o ferreiro que ante que faça o clauo he homem" (Textos Port. Med. 653); a. 1446 "cada ferradura de caballo con seus clauos... con seus clauos... cada ferradura de mula e de mullo deytada eno pe con seus clauos" (Ferro2 p. 137); Virgeu de Consolaçon "chagado cõ lança e cõ clavos" (53); Vita Chr. (pról. 4d, 27); Frades Menores "amtre aqueles maravilhosos clavos e a outra carne" (I, 119), cfr. "engolio hum cravo de ferro... o cravo atrevessousselhe... e lançou com gramde regidom de força o cravo fora... e a madre levou com devaçom ho moço e o clavo a sua sopultura" (I, 314, 315). En cast. desde el Cid.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{cravo}
.- CRAVO (578ab: 1136 -mas no texto clauos; XV clavo): CSM 59 "do cravo a semella / teve sempre por sinal" (77) (106.31, 255.73).

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
cravo
s. m.: s. m.: 59.77, 106.31 cen cravos darei en don / a Seixon / que é obra mui costosa.




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL