logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra deostar como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.7 Rows
- Número de acepcións atopadas: 5.
- Distribución por dicionarios: CRÓNICA TROIANA (1), CRÓNICA XERAL (1), CANTIGAS DE ESCARNHO (1), HISTORIA TROIANA (1), MIRAGRES DE SANTIAGO (1).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
deostar
tr. tr. denostar, insultar; to insult, offend, blame, reproach: os que estauan porlos muros da vila. alguus deles deostauan et dezian moyto mal aos de fora, I 264.13, I 302.3, I 177.16. Crest. Arc. dẽostar.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
deostar
deosto
denosto
doestar
deostar
doestar
deostar
deosto
doesto
doestar
doesto
sust. 'injuriar, insultar, infamar ' , del lat. DĔHŎNĔSTĀRE (REW 2524). Tuvo que llegarse a *donestare > denostare muy pronto, pues el sust. derivado deosto se halla en el XII y denosto en el XI (ejs. en Machado, DELP1 1189ab, que deriva equivocadamente de *dhonestare la forma doestar, pues la forma primitiva es deostar ). Formas: deostar 190.27 "porque uos veedes a M. S. assy me - et me nõ dades dereyto del", 252.25, 496.24 "que enviara - a uos" (ms. demostrar ), 507.18, deostaua 274.84 "os assi - ", deostauã 295.21 "que - o nume de Deus", deostoo 708.21 "el rrey - ", deostasteme 496.26 "- et dissestes", deostando 422.15 " - muyto as suas conpañas", 750.34 "yaos ferindo et - ". Esta forma es la que aparece normalmente en los textos galls. y en los Cancioneros: CSM 45.12 "e a todos seus vezỹos feria e dẽostava", 89.57 "todas fugiron / da casa e a dẽostavan"; Fuero Real "e quẽ en esta razõ deostar ou uiltar o alcayde peite X. maravedis... segundo que for o deosto" (p. 80.966); Afons' Eanes do Coton (1119, 1587) "e andam me sempre deostando" (10); Pero da Ponte (1172, 1638) "por posfaçar muyto e deostar" (3), etc. (véase C. Michaëlis Gloss. CA p. 26); Gal. Estoria "deostauão et maltragiano" (22.16), "et aas vezes que o deostauam et o maltragiam" (168.8); Cr. Troyana "os que estauan porlos muros da uila alguus deles deostauan et dezian moyto mal aos de fora" (I, 264.13); Miragres "et o omẽ boo, quando esto oyo, pesoulle et deostoos" (209); a. 1447 "agora por que alguas personas o deostauan e bitoperauan" (Ferro2 p. 45); también en Nunes Contr. "avia en custume de deostar Deus", "deosto-o muy vilmente" (RL XXVII, 27). En textos ports. doestar desde el XIV: Cr. 1344 "começou de doestar e trajer mal a Çolleyma" (III, 220), "começou de os doestar chamandoos treedores e caães. E elles, quando esto virom e que os assy doestava, matarõno" (III, 238), etc.; Graal "aque-vos vem a donzela laida, que vos disse que doestara Erec" (I, 85), etc.; Soliloquio "e tu Senhor o doestaste em tal guisa que me nõ pode enganar" (36.18); Imitação Cristo "no he de doestar nem de culpar a sciencia" (p. 15.39). Ya Nunes de Leão (Origem4 p. 301) considera doesto y doestar 'deshonrar ' palabras ants. en 1606. Lo mismo hace Viterbo Elucidário con deostar, deosto y doesto y Brunswick DALP con doestar y doesto; pero el v. lo usa aún Castelo-Branco, y el sust. Herculano en el XIX. Morais o Figueiredo no hablan para nada de su antigüedad. Tampoco existe en gall. mod., al menos popularmente. En E. Rodríguez, Franco Grande y Carré se registran deostar y deosto junto a doestar y doesto, que nunca han sido galls. Sintomático es que faltan en Cuveiro y Valladares: estos dos registran un falso denosto, que aparece también en Carré y Franco Grande. En cast. desde el XIII denostar, hoy anticuado (véase Corominas DCELC II, 125. También considera doestar primitivo, sin darse cuenta de que la forma más ant. es deostar ).

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
deostar
= ofender, injuriar: {Afonso X} de perdoar quẽ-no mal deostasse 1.11; 195.5, 6; 241.22; 246.4; 354.3; 420.10, 12, 14. {V. doestar}.

K. M. Parker (1977): Vocabulario clasificado de los folios gallegos de la Historia Troyana. Illinois: Applied Literature Press.
deostar
tr. tr. infamar de palabra; to revile, abuse: começou de amenaçar et a deostar os seus, 281.30.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
[deostar]
v. .- v. " denostar, injuriar". IPret. P3: DEOSTOOS, 209.5 "quando esto oyo, pesoulle et deostoos et disolles".




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL