despoio espoio espojo despojo esbulho
| v. |
'despojo ' , del cast. despojo o ya del v. despojar. Formas: despoio 323.12 "et bem C mĩll morauedis del - ", 664.40-41 "a coller o - do campo"; despoios 14.23; espoio 557.18 "mãdou coller o - et as tendas dos mouros". De espojo (forma ant.) tengo un ej. del XV: a. 1448 "dos ditos bees et espojo que asy ficara do dito señor" (CDGH 90). También despojo en el XV: a. 1436 "que se faça senhor dos campos pera os liuremente corer he se aproueitar das presas he despojos deles" (Desc. Portug. I, 364); a. 1457 "en seguimento da apelaçon dos (!) despojo do Cural que pasaua ano e dya" (Ferro2 p. 188); Azurara Cr. Ceuta "nos despojos daquella çidade" (p. 222). Otros ejs. en Morais (Machado DELP en el XVI). En gall. sólo se conoce modernamente despoxo, pero en port. existe también esbulho desde el s. XIV: Cr. 1344 "e guaanharon hi... muytos esbulhos e muytas riquezas" (II, 412), "tornousse ao cãpo et mandou colher o esbulho et as tendas dos mouros" (fol. 245aV), "mãdou muy bem partir sseu essbulho" (fol. 253aR). Más ejs. en Morais; Machado (DELP1 738a, DELP2 913b) en el XV. Cfr. a. 1136 "si fossado uenerit ad nostram uillam et cavaleiro aut pedone diripauerit caualeiro que habeant suum espolium cum suo caballo" (PMH Leges I, 372). En cast. desde el XIII (PCG 363a31; también espojo 661a50). |