estoruar destoruar destorvar destrovar estorvar
| |
'estorbar, impedir' , de EXTŬRBĀRE o DĬSTŬRBĀRE. Formas: estoruar 516.6 (c. 350) "por - os alaraues que nõ veesem", 656.36; estoruaua 282.31 "aquel caualleyro que o - cõ ela que lli nõ desse o caualo" (A1 estoruara ); estoruasse 152.58 "et se - per y o que el et a condessa queriã", 202.9 "quẽ llo -", 705.6 "mẽtre que... era nino que o - et que llj contrariase o rreyno", estoruassem 460.41 "que lho - " ; destorualo 304.25 "teue por bem de - que o nõ fezesse"; destoruaua 514.25 "por ysto - sua viỉda"; destoruarõ 289.15-16 " - que nõ fosse rrey"; destoruarey 358.24 "que o nõ ajudarey nẽno - "; destorue 356.11 "nõ a cousa que mo - senõ morte"; destoruasse 192.22 "que mo - ". La variante destorvar dura del s. XIII al XV: a. 1209 "qui destoruare a ome que estouer en iuyzio. Qvi iuyzio ouere con outro quen o destoruare peyte I morabitino" (PMH Leges 869), "qui destoruare boys de lauor... o destoruare que non façan seu lauor" (id. 871), "qui destoruare boys... o destoruare que non faga su lauor" (id. 916); CSM 135.139 "que nunca mais destorvado / fosse per eles"; Pero da Ponte (567, 980) "ou que podess' eu estoruar / a que me sempre destoruou" (17, 18); D. Denis (150, 547) "quen uos foy aqui trager / pera m' irdes destoruar / du dig' aqueste cantar" (12); Pero Garcia Burgales (B 214) "per que destoruan mj do meu cuydado" (31); Frades Menores "que destorvando-o o pecado o negoçio por a morte delles nom proçedeo" (II, 90); cfr. destrovar en Graal "se eu podesse sa morte destrovar" (I, 404); Frades Menores "por que se esforça tamto o diabo por destrovar os benefiçios de Deus" (I, 207), "sse o dito caminho nom era proveitosso a sua alma que samto A. misericordiosamente lho destrovasse" (I, 290), etc. Ya desde el XIII (Machado, DELP2 968b, en el XV) la forma mod. estorvar (gall. estorbar ): CSM 363.23 "a vegadas nos estorva do mal que pensamos", 377.2 "avia muitos contrarios que o estorvavan contra el Rey"; Martin Soarez (B 159) "este cuydado me faz estoruar / de quant' al cuido" (12); Nun' Eanes Cerzeo (B 130) "pero uanme muy estoruando / os que mj uan falando, senhor, en al" (9); Pero da Ponte (567, 980) "ou que podess' eu estoruar / a que me sempre destoruou" (17, 18); Cr. 1344 "que nõ achou quem o estorvasse" (III, 172), "e querendo elles fazer lealdade a seu senhor estorvarõ aquelle dom P. T. que nõ fosse rey" (III, 262); Gal. Estoria "cousas danosas que o estoruauam" (8.15); Orto Esposo 99.9, 170.29, 204.9; Cr. Troyana "os outros por ajudar a sseus amjgos et moytos por estoruar a sseus imijgos" (II, 52.16); a. 1434 "de non estorbar a nehua persona de faser seu testamento" (Ferro2 p. 109). Cfr. a. 1431 "non seendo estrouado" (Ferreiro VII, Apénd. 40). La forma estrovar todavía en Gil Vicente (129a27, 474b14). Véase Morais y C. Michaëlis Gloss. CA p. 28; Michaëlis Lições 346. También Corominas DCELC IV, 636. |