engastoada encastoar
| |
'engastada, embutida una piedra preciosa en un metal' , con base en gastón (fr. ant. caston < fráncico KASTO, REW 4682). Una vez: engastoadas 644.58 "seis copas d' ouro en que auia X marcos et - en elas muytas pedras preçiosas". Desde el XIII: CSM 339.58 "e achou / tres peixes engastõados jazer / na nave", 376.27 "mais envioull' a sortella en ouro engastõada"; a. 1348 "et trage hua pedrelina preta que trage figura d' angeo engastoada en prata por sinal" (CDGH 152); Gal. Estoria "ymages de ouro et de plata... cõ pedras preçiosas engastoadas em ellas" (98.28). Es aún la forma gall. (también se conoce engastallar ) y se usaba en port. todavía en el XVII (ejs. en Morais; engastoar es la forma de Nunes de Leão, en Origem4 p. 293). En port. desde el XIII encastoar: a. 1330 "itẽ hũa ara de jaspe ẽcastoada ẽ prata" (Portel p. LXXXVI); Cr. 1344 " et emcastoada em ellas muytas nobres pedras preciosas" (fol. 263bV); cfr. Pero Garcia Burgales (983, 1375) "e quanto bon maestre pod' achar / de castoar pedras, / por quant' oy, / todolos foi prouar o pecador / e pero nunca achou castoador / que lho olho soubesse encastoar" (7) (castoar en E. Rodríguez como gall.; cfr. también en ambos idiomas engastar ). Engastonar y encastonar se usaron en cast. (véase Corominas DCELC II, 280-282 s.v. engastar ). |