encher
| |
'llenar' , del lat. ĬMPLĒRE (REW 4310). Formas: encher 247.14, 415.22, 519.10 (c. 352), 738.4 "começouse d' - a çidade"; encherã 240.23 " - toda de terra"; encheo 180.21 " - de sangue" ('llénalo' ); enchessem 857.10. Desde el s. XIII (Machado, DELP1 581b, DELP2 875a, en el XIV): CSM 155.43,62 "que nunca pod' avĩir / daquel pichel encher d' agua... de mias lagrimas duas enchi tod' este pichel"; Cr. Troyana "mandouas todas encher d' agoa en derredor" (II, 259.12); Gal. Estoria "nẽ encher a terra" (15.7), "et enchede as agoas et a terra" (4.23); Miragres "encheuse de nojo" (41), "encheuse a casa de moy boo odor" (212); Cr. 1344 "toma hũu cobrombo e encheo de sangue" (III, 123), "e mandouhas encher d' area" (III, 421); Fragm. Tristán "assy que o muro do castelo sse começou a encher de dõnas et de dõzelas" (57); a. 1448 "e que a apancaran e que a encheran de couçes" (Ferro2 p. 295), etc. Cfr. para el cast. henchir Corominas DCELC II, 900-901 (en G. de Diego Dicc. 3363 y REW 4310 se cita un gall. fenchir, que no existe en ninguna parte). Véase Morais. |