eyxuto enxuto enxoito eixuito exuto
| |
'seco, enjuto' , del lat. EXSŪCTUS (REW 3074). Una vez: 56.36 "sse quissesse sacar o rrio... et passar pello - " (A1 enxoito ). En port. se dice enxuto desde el XIV: Pero Menino Falcoaria "outrosi por andar con elle á caça no tempo chuvoso e vir o falcão molhado e nõ ser enxuto ao fogo ou ao sol" (57.1). En gall. es enxoito desde el s. XIII: a. 1262 "enpreguntado se chouia se fassia enxouto e dixo que enxoyto" (Ferro1 p. 22); a. 1427 "cada que fezer enxoyto" (F. Ourense, en BCMO IV, 82); cfr. eixuito en CSM 112.50 "e viron seu pan eixuito"; exuto en Tratado Albeitaria "llaua ante a chaga con vinagre forte et exugao et depois que for exuto llançalle aquel poo" (BCMO XII, 96.24). Véase enxuto en Morais. En el N. de Portugal enxuito (Leite Opúsc. II, 22), forma usada también por Camões (cita en Morais ). Para el cast. enjuto véase Corominas DCELC II, 292-293. |