espaço spaço espacio
| |
'espacio, tiempo, plazo, descanso, sosiego' , del lat. SPĂTĬUM (REW 8129). Formas: espaço 826.21 "a morte... deullj salto... nẽ llj deu y - et matoo", 863.37 "que se coydara a acoller... nõ llj derõ outrosi grande - ca logo foy acalçada", 892.47 "que llj quiso dar - et uagar per que podesse acabar sua conquista"; spaço 737.39 "et daua muy grãde - a sua terra et poupaua muyto as gentes por que se podesse acorrer delles para a batalla". Desde el s. XIII (Machado, DELP1 884b, DELP2 936b, en 1315): a. 1261 "et andarõ en preyto por antesse Juiz por muytos spaços... depoys muytos spaços andados... e o Juiz filou spaço para conselarse" (Salazar 42.15,16,25); a. 1282 "por espazo de vijnte et noue annos" (id. 86.15); a. 1329 "e que leixem grande espaço antre as casas et as taracenas" (Desc. Portug. I, Suplem. 29); Cr. 1344 "que ouvesse d'espaço XXX dias" (III, 450); Cr. Troyana "derõlle espaço en que as podese rrefaçer" (II, 207.4); cfr. D. Eduarte Ensinança "por algũu meu spaço e folgança" (1.8); Oficios "e muitos espaços podemos aver pera os estudos" (17.7), "teverom espaço de determinar qual camynho quereriam seguir em sua vida" (71.5). Véanse ejs. en Morais. La forma gall. es espazo, pero se usa también espacio, que ya está en la Corónica Iria "por espacio de alguuns anos" (p. 34), "regendo asi por espaçio de huum ano" (p. 69). En cast. desde el Cid (cfr. Pidal Cid 658). |