espello
| |
'espejo' , del lat. SPĔCŬLŬM (REW 8133): 350.5 "foy - dos rreynos", 481.7 "ay meu - en que me soya ueer", 777.13 " - de Castela", 844.10 (c. 575) "esta era - de Castella". Desde el s. XIII: CSM 62.28 "mas ao espello / das virgẽes foi", 128.49 "aquela que espello / é dos santos", etc.; Pero da Ponte (568, 981) "meu lum' e meu espelho" (10); Pero d' Armea (1134, 1602) "rreueer s' a conuosco no espelho" (14); Pero Gomez Barroso (395, 734) "quant' oi' eu no meu espelho uj" (15); Cr. Troyana "era frol et espello de todas las outras donzelas" (II, 199.32), "espello d' ouro" (I, 326.8), etc. Ejs. en Morais s.v. espelho (gall. espello ). En cast. desde el XIII (Corominas DCELC II, 387-388). |