R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{esperar}		.- ESPERAR (889b: 1534; asperar XIII): CSM 42 "e vai-te comigo logo, que non esperes a cras" (79); 336 "a virgen mui groriosa de que gran merce' espero" (13).

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
asperar esperar	v. tr.	v. tr. / i. {intr.}: esperar: 195.112 O convent'estando / a el asperando; 233.15 el nonos asperava; 368.58, 386.47, 417.26. Cf. esperar.
esperar asperar	intr	v. i. {intr.}: 42.79 non esperes a cras; 130.29 As outras nos fazen muit'esperar / polo seu ben; 419.91 non esperes a cras. {Cf. asperar}.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
esperar	v. tr.	v. tr. 1. "Esperar, agardar, contar con que vai producirse algo bo ou conveniente ou que vai chegar algo ou alguén que se desexa".
____	IPres.	IPres. P1 espero (1): "por võtade que ey de o faser por boas obras que de vós ey rreçebjdo e espero rreçeber" 1294.
____		2. "Esperar, agardar, saber ou crer que vai chegar ou a ocorrer algo ou alguén".
____	IPres.	IPres. P1 espero (2): "meus pleitos / que eu ey ou espero aver" 1695, 2239; P6 esperã (2): "sobre pleitos e cõtendas que entre / eles sõ, ou esperã ser" 351, 563; IImperf. P3 esperaua (1): "contenda e debate que hontre nós era / e esperaua seer sobre nosas herdades e rrendas" 2608; P6 esperauã (4): "por / rrasõ que entre eles erã e esperauã ser pleitos, debates e cõtendas" 476, 674, 793, 828; ICond. P3 esperaría (1): "e que esperaría porlos outros J MCCL morauidís vellos fasta o dja de Santa Coõba / primeyra que vén" 1606; Inf. esperar (1): "outorgou que daua plaso para esperar" 1605.
____		Do lat. spērāre "esperar, ter esperanza". Documéntase desde o séc. XIII nas CSM (Lorenzo Cronologia s.v.). En port. documéntase asperar no XIII (DELP s.v.), var. con disimilación vocálica que tamén aparece en textos galegos: aspero en 1273, asperavan en 1287 (CDOseira II p. 991 e 1135, respectivamente), aspero tamén en Montederramo, en 1291 (Martínez Montederramo s.v. asperar).