froyta fruita fructa
| plur. |
'fruta' , de una forma vulg. FRŪCTA (el lat. FRŪCTUS, -US pasó en la baja latinidad a neutro FRŪCTUM, de donde el plur. colectivo FRŪCTA, conocido desde el VII). Una vez: froytas 836.26. Es la forma general gall. desde el XIII: a. 1261 "e de quarta e octaua dũa quinta partila froyta de por meo cadááno" (Salazar 46.16); a. 1264 "outrossi nos dardes VI moyos de froyta" (Sponer 188.17); a. 1285 "saluo ende orto et nabal et froita" (id. 164.13); a. 1296 "nabal e froyta... exente nabal e froyta" (Duro 165); a. 1304 "dos nabaes e da froita... a quarta dos nabaes e da froita" (id. 168); a. 1343 "e toda a froita e o linno" (id. 187); a. 1348 "et por nabal et por liño et por ffroyta" (Salazar 113.9); Gal. Estoria "et das froytas das aruores" (4.35), "ffroytas das arvores" (46.36); Cr. Troyana "comen todos espeçias et froytas de moytas gisas" (I, 184.6); Miragres "lugar de moytas froytas" (76); Corónica Iria "huna moy grande orta... ena qual fezo poer moitos aruores de froitas" (p. 87). También en texto port. de 1364 "e ffrojta que apodreçeo" (Machado Voc. XIV 237). La forma port. ant. fue fruita: a. 1152 (copia) "e pos fur de fruita I solidum" (PMH Leges 380); CSM 251.31 "ou fruita que achasse", 406.23 "ben vennas mayo, coberto de fruitas", 328.16 "e de fruita saborosa", 411.153 "comeu daquela fruita"; a. 1290 "nabal e fruyta e arvores" (Duro p. 162); Orto Esposo "fruytas" (216.15); Graal "nem frol nem fruita" (54d, 158); Vita Chr. "a fruita atees que seja madura" (14, 47c, 542); F. Lopes Cr. D. Pedro "e pedio vinho e fruita" (p. 144.30). Llega al XVI en port. (ej. en Machado, DELP1 1037a, DELP2, 1090b, y Morais ), siendo hoy forma dialectal port. (cfr. Leite Opúsc. II, 50, 245, 318), brasileña y gall. (para la frontera en gall. de oi/ui cfr. Zamora Vicente Grupos -uit-, -oit-, 57-68). En port. mod. se dice fruta desde el s. XVI, pero la grafía fructa está ya en 1395 "saluo fructa e vinhos... fruyta e vinho e sal" (Desc. Portug. I, 204, 205). También es forma dialectal gall. En cast. desde el s. XIII. |