logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra furar como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.6 Rows
- Número de acepcións atopadas: 4.
- Distribución por dicionarios: CRÓNICA XERAL (1), CRONOLOXÍA (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (1), MIRAGRES DE SANTIAGO (1).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
furar
furar
forar
furar
'horadar, perforar, agujerear' , del lat. FORĀRE (REW 3430). Desde los primeros textos romances hallamos furar, lo cual indica que el cambio FORĀRE > FURARE pertenece a época preliteraria: según G. de Diego Dicc. 2870, FURARE está en Peregrinatio Silviae; Schuchardt Rom. Etym. (II, 135) pensaba en contaminación de furgar; Piel Miscelânea I, 75, de FŪR; Machado (DELP1 1013b-4a, DELP2 1098a, dice cosas raras, olvidando la cronología de las palabras: es absurdo pensar que furo haya salido de *forar, por la posición débil de la o, y luego de furo > furar. Olvida que furo es de formación tardía y que la forma medieval era furado. Para mí el fenómeno pertenece al lat. vulg. y nada tiene que ver con el romance. Formas: furou 476.4 (c. 315), furarõ 782.30, 784.5. Como top. se documenta ya en los ss. XI y XII: a. 1055-1065 " monte furado" (PMH Leges 347); a. 1114 "usque in Queissu Furado" (Doc. Med. Port. III, 417), etc. Normal desde el XIII: CSM 38.93 "a pedra que me furados / os queixos ouve", 308.56 "e as pedras fez furar"; Afonso Lopez de Baian (1080, 1470) "e furad'encima da moleyra / tray ũa osa" (47); Miragres "achou y hũu muro moyto antigo et mãdoo furar" (44); Gal. Estoria "este rrio furou por ontre hũas pẽnas... com dolor dela que furara ẽna terra" (246.23,34), etc. Véase Morais y cfr. Corominas DCELC s.v. horadar.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{furar}
.- FURAR (1013b-4a: XIV): CSM 308 "as pedras fez furar" (56).

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
furar
v. tr v. tr.: 38.93 a pedra que me furados / os queixos ouv'; 308.56 as pedras fez furar.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
furar
v. .- v. " horadar". Inf.: FURAR, 44.8 "achou y hũu muro [...] et mãdoo furar".




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL