yrado irado airado
| |
' airado, enfurecido, encolerizado, desterrado, el que ha incurrido en la ira de su señor' , de ĪRĀTUS (REW 4544a). Formas: yrado 45.58 "pero que estaua - contra Bernaldo", 355.28 "foy muy sanudo et muy - contra o conde", 455.17 "viỉna el rrey sanudo et - ", 498.6 "dizendo que auja Deus - ", 577.43 "com̃o quer que en começo do rreyno uos ouuj - da terra", irado 252.39 "foy H. muy - contra el" (A1 ayrado ), yrada 109.19 "virõ hũa serpente - ", 777.7 "por nõ tornar mão - contra elle". Desde el s. XIII: CSM 11.40 "foi pola põer / no fog'irado", 38.44 "con yrados / ollos a catou", 51.36 "porende te rogamos que daqueste cond'irado / nos queras guardar", 227.30 "foy tan brav' e tan yrados"; Martin Moxa (481, 896) "as nossas fadas / iradas / forom chegadas / por esto fadar" (26); D. Denis (130, 527) "hu ouui Deus irado" (11); Martin de Padrozelos (846, 1241) "san Saluador mi seia hirado" (6); Fernan Soarez de Quinhones (B 1554) "jrado los a el Rey" (5); a. 1319 "pagado e irado, com poucos e com muytos" (Desc. Portug. I, 35); Cr. 1344 "que el rei estava irado contra B." (II, 443); R. S. Bento "ou se levemẽte sentir o coraçõ do priol ou de qualquer cõtra ssi irado" (RBF V, 42); Gal. Estoria "et foy el moyto yrado contra elles por ello" (7.26); a. 1403 "cada et quando que chegar yrado et pagado" (Ferreiro VII, Apénd. 13); Virgeu de Consolaçon "nõ sejas depois irado contra el" (p. 53); a. 1467 "e de o acoller yrado e pagado" (Ferro2 p. 377), etc. Ejs. clásicos en Morais, que lo cita aún en Aquilino Ribeiro. El mod. airado en Cr. Sete Reis "estaua el Rey ajrado" (I, 202.47). En cast. ant. alternan irado y airado (cfr. Corominas DCELC II, 1009 y Pidal Cid p. 434-435, 725. En el Cid se distingue irado ' encolerizado' y airado ' con la ira del señor' ). |