Carolina Michaëlis de Vasconcelos (1920): "Glossário do Cancioneiro da Ajuda", Revista Lusitana 23, pp. 1-95.
jantar		(jantāre): comer ao meio-dia 8894.

M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
jantar	subst.	.- subst. 'xantar, comida'. Era 'certa contribución, renda, censo ou foro de mantemento con que os particulares tiñan que honrar e asistir ás autoridades eclesiásticas e os señores cando ían a súas terras'. Aquí, a persoa que ten que ser agasallada co xantar é o ovenzal do viño dun mosteiro; normalmente ía unha vez ó ano, ben polo Nadal ou ben na época da vendima, segundo estes documentos. Cfr. Elucidário, s.v. jantar. Vid. infra s.v. ovençal. Jantar, "por tal pleito et condjçõ que uós et a dita uosa voz que dedes a nós et ao dito noso moesteiro en cada hũu ano, por rrenda et foro et çenso et conoçemento ao ovẽeçal do vjño do jantar do dito moesteiro" 22.14 (1403); "os quaes morauidís et sardinas deuedes de pagar en cada hũu ano (...) ao ovençal da ovença do vjno do jantar do dito moesteiro, ou a aquel que o ouver de rrecadar perlo dito moesteiro" 30.28 (1415).

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
jantar jentar		'comer al mediodía' , del lat. vulg. JANTĀRE, clás. JENTĀRE (REW 4584). Formas: jantar 36.18,20, 539.22,24, iãtar 289.28, jãtar 418.9, jantarõ 784.37 "et - muy bem". Desde el s. XII: a. 1188-1230 "ad hominem qui steterit iantando... qui iantari" (PMH Leges I, 747); CSM 57.31 "deçeu a hua fonte / con toda sa companna / por y jantaren", 119.13 "mui gran mannaa jantando e cẽand' a nõa"; Johan Airas (1071, 1461) "entremos ante / que dona Maria iante" (16); Pero da Ponte (1170, 1636) "por jantar en cas dun infançon / e iantou mal" (2-3), etc.; Miragres "mãdou que lle desen de jantar agina" (p. 41); Cr. 1344 "logo que el rei venha pera jantar" (II, 434). El gall. mod. xantar es siempre 'comer al mediodía' , que corresponde al port. almoçar (en port. jantar varía regionalmente, pudiendo llegar a la acepción 'cenar' ). Pop. en Portugal es jentar, que ya está en el XIV: Graal "ora vaamos jentar" (I, 50). Véase para el cast. yantar Corominas DCELC IV, 772-773.
jantar		inf. sustantivado 'comida' : 101.42 "çẽa nẽ - ", 180.13,28 "mentre lle faziã o - ... por que sse tardaua o - ". Desde el XII: a. 1111 "sine offretione et iantar" (PMH Leges I, 357); a. 1209 "e si lle non deren seu iantar" (id. 890); CSM 84.36 "un dia que siian a seu jantar", 159.11 "mandaron conprar carne e pan pera seu jantar", etc.; Pero da Ponte (1171, 1637) "hun dia mui grand a hy / e hũu iantar mui pequeno" (10); Johan de Gaia (1062, 1452) "o iantar esta guisado" (7); Pero Viviaez (1153, 1621) "muyt' e sandeu / dir mal nen ben de sseu iantar dizer... poys ben nen mal do jantar non gastou" (7,26), etc.; a. 1302 "por rrason dun jantar" (Sponer 183.8); Miragres "et ao jantar comia pouco pan" (p. 135); Cr. 1344 "ẽmentes que guisavã o jãtar" (III, 123), etc. En gall. mod. xantar (el port. jantar puede significar 'cena' ; para 'almuerzo' normalmente se usa almoço ).

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
jantar	v. tr.	v. tr. / i. {intr.}: 6.30 Eu dar-ll-ei que jante, e demais que merende; 57.31, 67.71, 84.37, 88.17 || s. m.: 84.36 Ond'avẽo pois un dia que siian a seu jantar; 105.45, 159.11 mandaron conprar carne e pan pera seu jantar; 232.18 un dia, pois jantar, foi con el fillar perdizes; 241.26.

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
jantar	subst.	subst.: {Afons' Eanes do Coton} Foi Don Fagundo un dia convidar / dous cavaleiros pera seu jantar 38.2; 68.2, 7, 8.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
jantar	v.	.- v. " comer al mediodía". Inf.: JANTAR, 41.7 "Et entõ Josephus mãdou que lle desen de jantar agina".
jantar	subst.	.- subst. " comida". 134.1 "Et ao jantar comia pouco pan, et comia hũu carto de carneiro... ".