leenda lenda
| |
'leyenda, texto hagiográfico destinado a lectura litúrgica, escrito, lo que se lee' , del lat. LEGENDA 'lo que debe leerse' (REW 4969). Formas: leenda 652.18 "aprendj aliamja et toda a - dos mouros", leendas 461.14 "o ofiçio... eno salteyro com̃o en todas as outras - foy rreçebudo". Desde el s. XIII (cfr. Lorenzo Cronologia 223-224): CSM 66.29 "quaes cantarán / a missa que converria / ou quaes dirán / toda outra leenda"; Gal. Estoria "et as gentes de Armenya som barbaros... et departẽ se outrosy das outras gentes em sua lenda et en seus costumes et os seus sabeos... falarõ deste deluvio et desta arca en suas leendas barbaras" (42.14,16); Cr. 1344 "o oficio de T. assi salteiro como todallas outras leendas nõ foy rrecebudo ẽ Espanha" (fol. 225aV), "et deume tal engenho que aprendi a aljamya et toda a leenda dos mouros" (fol. 265aV); a. 1364 "dous domjngaes hum de canto e outro de leenda... it. dous offiçiaes de leenda e de canto" (Machado Voc. XIV 243); también aquí la forma mod. lenda "it. dous liuros de lenda da briuia" (id. 249); Frades Menores "e ajumtaromnas por maneira de leenda em esprito" (II, 74), "segumdo se contem emna dita lenda" (II, 258). La acepción 'narración que no se ajusta a la verdad histórica' se desarrolla en el XIX (véanse ejs. de lenda en Morais y E. Rodríguez ). En cast. desde el XIII (Berceo S. Domingo 338). |