M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
liçençia lysençia liçiẽçia liçiençia	subst.	subst. 'permiso ou facultade para facer unha cousa, autorización'. Liçençia, "e nõ deuedes de vendimar sen nós ou sen noso home nẽ sen nosa liçençia" 31.28 (1417); "nõ querendo nós ou nosas voses y estar ou nõ vos dar liçençia, que ao quarto día que posades vendimar" 31.31 (1417); "sen liçençia nẽ mãdamento de juís nẽ de alcalde" 42.31 (1445); 43.5 (1447); 43.6 (1447); 51.5 (1463); 58.5 (1480); 58.7 (1480); 60.11 (1484); 68.62 (1499). Liçiẽçia, "dey et dou poder et liçiẽçia aa dita mỉa moller para o fazer" 36.65 (1425); "a qual nõ deuemos vendimar sen liçiẽçia et mandado da dita Ysabela Rrodriges" 44.65 (1448). Liçiençia, "con outorgamẽto et liçiençia do dito meu marido" 36.5 (1425); 41.50 (1443); 56.5 (1477); 56.7 (1477). Lysençia, "douvos para ello lysençia et outoridade" 8.56 (1381).

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{liçençia liçença}		.- LICENÇA (1332b: 1417; lecença XIII; lecencia XV): 1314 "fezera o dito testamento per sua liçençia e per seu mandado e dante que o fezesse que ante del gaanara liçença... per sua liçençia... lle daua toda liçençia" (Ferro 73.32, 33, 36); Gal. Estoria "sem outorgamẽto et liçençia do padre" (283.21).

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
liçençia liçẽçia	subst.	.- subst. " licencia, permiso". LIÇENÇIA, 37.2 "et eu yrey ao enperador et gaanarey del liçençia para destroyr todo los treedores"; 55.9 "et doulle liçençia que se fose"; 61.6 "et doulles liçençia et beeyzeos"; 199.17 "Et enviademe por lo clerigo que me traga o corpo de Deus, ca nõ ey liçençia de morar mais en este mũdo". LIÇẼÇIA, 37.7 "et gaanou do enperador Tiberio Cesar liçẽçia para destroyr [a] terra dos judeus"; 61.2 "Et diso ao arçibispo que se lle dese liçẽçia"; 118.16 "Et entõ Rrulan ganou liçẽçia do enperador para yr lidar cõ el".

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
liçençia	f.	f. "Licencia, autorización, permiso".
____		liçençia (4): "Sueyro Gomes e súa moller, doña Juana / de Luna, cõ súa liçençia, outorgarõ que deujã a Pero Cruu, juís de Põtevedra, çinco mjll morauidís / vellos" 689, "por se ella absentar e apartar del como de seu marido, sen súa / liçençia e contra súa võtade" 1106, 1157, 1619; liçencia (1): "cõ liçencia que lle dou o dito seu marido" 495; liçẽçia (4): "a dita Mayor de Cores, cõ liçẽçia do dito seu marido, se obligou / cõ todos seus bẽes" 1640, 2020, 2208, "Eluyra Garçía, cõ liçẽçia de seu marido, Diago / Garçía" 2521.
____	____	Do lat. licentia "facultade, licencia". As documentacións máis antigas son de lecença no XIII en textos portugueses, e, en textos galegos, liçençia no XIV, en 1314 e na Gal. Estoria (Lorenzo Cronologia s.v.). Outros exemplos galegos: lyçença en 1364, licença en 1417 e liçençia en 1418 (Martín Ribas de Sil s.v. liçença).