logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra malandante como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.3 Rows
- Número de acepcións atopadas: 3.
- Distribución por dicionarios: CRÓNICA XERAL (1), CRÓNICA TROIANA (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (1).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
malandante
'infeliz, desdichado, desventurado' de mal y andante (cfr. BEN ANDANTE ). Formas: malandante 129.107 "com̃o ome - ", malãdante 133.16 "que me teño por - et muyto me pesa", malandantes 130.118 "tã desconfortados et tã - ", escrito mal andantes en 699.12, 732.18-19 "forõ vençudos et - ", malãdãtes 509.4 "com̃o os partisse et os fezese - ", mal ãdantes 719.12 "forõ vençudos et - ". Desde el XIII: CSM 115.24 "dũa moller andante / mal", 238.32 "o jograr mal-andante", 297.46 "e sempre será mal-andante"; Estevan da Guarda (908, 1303) "por mal andante o terra" (21); Fernan Velho (B 1507) "nunca depoys malandante seredes" (21); Cr. Troyana "os que auiã a seer malandantes forõ rronper os muros" (II, 181.5); Cr. 1344 "cativo, como sõo malandante pollo maao feito que fiz" (III, 143), "bem sabyam como el rrey de B. dhy fora maladante" (fol. 227aR); Airas Perez Vuitoron (1087, 1476) "o leixasse mal andante seer / Deus" (6); III Livro de Linhagens "el Rei Albofacem uiose malandante" (PMH Script. 189); IV Livro de Linhagens "filharomlhe seus gemrros a terra e foy malladamte" (id. 238); Frades Menores "chamandolhe ladroẽes, falsairos e malamdamtes" (I, 95). Es palabra de poco uso en la lengua mod. (véase Morais, en Trás-os-Montes vale 'persona mal comportada' ). En cast. desde el XIII (PCG 411b13-14).

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
malandant
malandante
adx. adj. {adx.} desdichado, desgraciado; unfortunate, unlucky: os que auiã a seer malandantes forõ rronper os muros boos et fortes et tras los que estauã sem pauor, II 181.5, II 44.9, II 56.16 (malandant), II 215.20 (malandant).

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
malandante
adx adj. {adx.}: infeliz, desgraçado, malvado: 238.32 o jograr mal-andante; 297.46 sempre será malandante.




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL