R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{marcar}		.- MARCAR (1434b: XVI): 1259 "assj como estam marcadas et deuisadas" (Sponer 141.16); 1267 "una leyra marcada na cortina do Ssouto nouo" (id. 148.13); 1270 "como uai marcado a dereyto do nosso lagar a ssuso ao rego" (Ferro 29.7).

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
marcar	v. tr.	v. tr. "Marcar, sinalar, particularmente as estremas dun terreo".
____	Part.	Part. marcado (2): "dito lugar / de Terrío, que he ẽna freigresja de Sã Gião de Leýño, marcado en esta guisa" 1020, 2651; marcada (8): "a qual dita herdade así marcada vos aforo" 1146, "ẽno outõ da casa que quedou / do dito notario, / como vay de longo topar enas figeyras, segũdo que / agora está marcada porlos çemẽtos e paredes dela" 1526, 1529, 1559, 1564, 2254, 2296, "quedou marcada // por mỉ, dito dõ abade, da parte de çima por hũa pedra" 2399; marcadas (1): "as quaes ditas herdades así marcadas vos aforo para senpre jamais" 1041.
____		De orixe xermánica, probablemente a través do it. marcare "sinalar unha persou ou cousa, especialmente unha mercancía, para que se distinga doutras", e este do longobardo *markan (DCECH s.v.). Meier Notas propón unha orixe no lat. maculare con l > r e metátese deste (Meier Notas s.v.). Con esta mesma acepción atéstase en textos galegos desde 1259 (Lorenzo Cronologia s.v.).