mỉ
mjn
mỹ
myn
| pers. |
pron. pers. tónico de primeira persoa, vai sempre con preposición 'min'. Mỉ, "eu, Ffernã Eanes da Ffolgeyra, por mỉ et por mjña moller, Marina Rrodriges" 1.3 (1332); "deue a dar senpre outorgaçõ deste escripto per mỉ et per meus bẽes" 1.4 (1332); "por mỉ et por toda mĩa uós, vendo para senpre" 4.4 (1343); "sem enbargo de mỉ et de mĩa uós" 4.24 (1343); "cõ todas súas dereyturas et perteẽças que a mỉ perteeçẽ por parte do dito meu padre" 7.8 (1376); "por preso çerto que a mỉ et a uós aproouge" 8.24 (1381); "de mỉ et de myna uoz et dos ditos meus fyllo et fyllas (...) o tyro et tollo" 8.36 (1381); "por mỉ et porlla dita mjña moller, así o rreçebo" 10.123 (1390); "me auedes de dar hũu pellote de vallãçina a mỉ, a dita María Peres, et a mỉ, o dito Migell Leyto, hũa saya de vallãçina" 11.20 (1390). Con esta grafía hai 79 ocorrencias vid. listado s.v. mỉ. Mjn, "Sábean todos que, en presença de mjn, Johán Moxe, notario público jurado" 28.3 (1412); "esto que vos vendo, de mjn et de meus herdeiros et subçesores o tiro, priuo, tollo e despojo" 59.35 (1482); 63.5 (1487); 66.41 (1497); 66.71 (1497). Mỹ, "de mỹ et de meus herdeiros o tiro et tollo et parto" 43.45 (1447); "devedes et avedes de dar et pagar a mỹ" 66.27 (1497). Myn, "por myn e por todas mynas vozes et herdeyros" 66.5 (1497). |
