mota
| |
'mata, cabezo' , de origen oscuro, pero posiblemente voz prerromana. No convence el germ. MOTTA de REW 5702 (cfr. Gamillscheg EWFS s.v. motte, Bloch-Wartburg s.v. motte y Corominas DCELC III, 458-460). Absurdo es *MŎVĬTUS de G. de Diego Dicc. 4456, imposible fonéticamente. Formas: 363.46 "a hũa - hu estaua hũa cõpana", 493.41 "entrou o Çide a correr a - do monte", 902.56 "fforon uẽçudos os cristãos et acollerõse a hũa - "; cfr. Cr. 1344 "entrou o Cide a correr a mota do monte" (fol. 232bR); PCG "entro por la montanna quel dizen dEl Puent" (562a13); ms. 7403 "corrio las montañas del ponte" (fol. 58bV); ms. 1347 "entro a correr el Çid las montañas del ponte" (fol 251bR). El 1.er ej. en la Cr. 1344 es "foronsse ambos a hũa montanha onde estava hũu magote dos seus cavalleiros" (III, 361); ms. 1347, ms. 7403 mata (fols. 176aV y 17bV). Otros ejs.: a. 1280 "de una casa cum sua mota" (Elucidário ); Cr. Troyana "leuantaron motas moy altas et fezeron carcouas moy fondas" (I, 301.9); a. 1395-1396 "que esta cabo da dicta casa noua contra a mota... deslo dicto pãaço nouo endeante contra a dicta mota nen ata o rrio que uay para acerqua da dicta mota" (Col. Doc. Hist. I, 16); F. Lopes Cr. João I "este logar de T. V. he hũa fortelleza aseemtada emçima dhũa fremosa mota" (I, p. 361). En cast. desde el XIII (PCG 501b21; cfr. Corominas DCELC ). Otras acepciones en E. Rodríguez y Morais. |