nadar
| |
'nadar' , de NATĀRE (REW 5846). Una vez: 862.24 "começou a - a gran pressa". Desde el XIII (Machado, DELP1 1562a, en el XIV): CSM 33.59 "se guarira per nadar / ou queno fora tirar / do mar", 225.23 "dentro no sangui nadando"; Miragres "tãto era o sangue dos mouros que y morrerõ que nadauã os caualos en el" (p. 114); Gal. Estoria "et que anda nadando emçima da agoa" (37.34), "tres poderes proprios que a agoa ha: que corre, et se nada ao que a quer nadar, et podese beber" (135.28); Cr. Troyana "começou de nadar et chegou aa ribeyra" (II, 215.11), etc. (cfr. Morais y E. Rodríguez ). En cast. desde el XIII (Berceo Milagros 634, 672). |