natureza naturaleza natureza
| |
'naturaleza' , creado sobre natura. Formas: natureza 264.10 "hũu caualeiro... que de sua - era muy vsado en armas", 320.24 "desanaturarõse da - que cõ elle auiã", 375.6 "de criança... et de - ", naturaleza 656.38 "et esto por - ca por al nõ", 888.51,54 "dos boos uasalos que auya ca rrey que eno mũdo fosse nõnos ouue mellores nẽ taes de sua - ... des aqui leue Deus adeãte seu bõo prez a onra sua et da sua - ". La forma gall.-port. desde el XIV es natureza: Cr. 1344 "partironsse logo delle e desnaturaronsse da natureza que avyã cõ elle" (III, 309), "hũu mouro muy sabedor en arte d' astronomya et nas naturezas doutras cousas" (fol. 267aV); Virgeu de Consolaçon "mais porque son nossos jrmãaos en Cristo e de nossa natureza os devemos de amar" (p. 62); Condestabre "dom N. A. aalem de seer a todo muy missurado de sua natureza" (p. 8); Vita Chr. "este nome é proprio da sua natureza" (10, 34a, 401); Oficios "a rrazom de natureza... vyver segundo natureza" (158.6,8); Aves "a primeira natureza da poonba he que en logo de cantar geme" (p. 20.28), etc. Bastante documentación en Morais. La variante cast. en el XIV: Cr. Troyana "non que os marmoles ouuessen a color por pintura mays por sua naturaleza" (I, 110.16); Gal. Estoria "veendo Deus a fraqueza da naturaleza dos omẽs" (33.34); a. 1442 "por la grande naturalleza que lles avian con a dita señora" (Ferro2 p. 40); a. 1447 "por la grande naturalesa que eles auian con a dita señora" (id. 48); Livro da Montaria "que entom as humidades crecem sobejas fora da naturaleza" (Textos Port. Med. 531). Esta última es forma ant. que cita Machado en el XV y Figueiredo en el XVI (también Morais ). En gall. aún puede oírse modernamente. |