ombro onbro
| |
'hombro' , del lat. ŬMĔRUS (REW 4232). Formas: ombro 178.76, 191.32, onbro 645.78 "que llj daria paz eno - segũdo uso dos mouros". Desde el XIII: CSM 77.11 "que ben per cabo dos onbros todas se meteran", 185.28 "che mandarei a cabeça d' antr' os teus ombros toller", 273.42 "de cima do onbro"; Cr. 1344 "beyjaronsse ẽnos ombros e abraçaronsse" (III, 142); Miragres "et puje a outra mão ẽno onbro do seruente" (p. 11), "detras, ẽnos onbros" (p. 116), "ẽno onbro" (p. 197); Gal. Estoria "tanto quer dizer com̃o ombro" (171.12); Cr. Troyana "foy ferir... por çima da cabeça que lha tallou ata o onbro" (I, 259.2); a. 1458 "outra firyda por lo onbro... do dito onbro" (Ferro2 p. 338), etc. Más ejs. en Morais s.v. ombro (extrañamente falta en los diccionarios galls. a excepción de Irmandades da Fala (hombro 'hombro, lombo, fró' ) y aún así falsamente, pues lombo es ' espalda'y nunca 'hombro' . Carré, E. Rodríguez y Franco Grande presentan la forma hombreiro, que yo nunca he oído. Normal desde siempre, como en port. y cast., es ombro. En cast. desde el Cid (de la costumbre mora de besarse en el hombro habla Pidal Infantes Lara2 p. 25 n. 1). |