logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra ospede como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.8 Rows
- Número de acepcións atopadas: 8.
- Distribución por dicionarios: CRÓNICA XERAL (1), CRÓNICA TROIANA (1), CRONOLOXÍA (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (1), HISTORIA TROIANA (1), VOCABULARIO 1275 (1), MIRAGRES DE SANTIAGO (2).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
ospede
fem. 'huésped' , de HŎSPES, -ĬTIS (REW 4197). Tres veces: 91.23 "rrogote... que seias meu - ", 94.59,61 "do o mũge o ouve por - ... ao mũge cuio - fora". Esta acepción 'huésped, el que recibe hospedaje' la conozco desde los ss. XII-XIII: a. 1188-1230 "todo omne que ospede coier. Todo omne que ospede coier en sua casa" (PMH Leges 845); R. S. Bento "se algũu mõge peregrin de lõgas terras sobreveer, se por ospede quiser morar no mõesteyro" (RBF V, 37); Gal. Estoria "qual outro vẽeo aqui por ospede" (180.21); Cr. Troyana "en que entendeu que seu ospede seria por ende mais ledo" (II, 162.19); F. Lopes Cr. João I "la ficarom por seus hospedes" (I, 202); Virgeu de Consolaçon "hũa molher que recebera en sua casa por hospeda" (p. 22); F. Lopes Cr. D. Pedro "poucos acha que a queiram por hospeda" (p. 90.78); Imitação Cristo "guardate assy como peregrim e ospede sobre a terra" (p. 44.74). En lat. era 'anfitrión' (sólo más tarde 'hospedado' ), que pasa también a port. (lo tengo en textos de los ss. XIII-XV): F. Caldelas "et se in casa do ospede uender de a el otros xij dñ. De egua vj dñ. e a ospede otros vj dñ. se in sua casa uender. Do asno ou de asna iij dñ. e o ospede iij dñ..." (Salazar 19.4-6); a. 1262 "a terçia parte est de seu hospede e as duas partes do senhor da terra" (Portel p. 140); Miragres "et pousou en casa de hũu laurador... et porque entẽdeu que se chegaua o dia da sua morte enviou aquel seu ospede aos clerigos" (p. 12); Fragm. Tristán "quando quis caualgar dissolle seu ospede et rrogóó bẽ" (p. 45); Graal "e sabede que forom mui bem servidos de quanto o hóspede pode haver" (II, 85); a. 1437 "o ospede onde pousar... se o tal ospede lo non fiser a saber" (Ferro2 p. 120); Cr. Cinco Reis "e quando chegaraõ a casa de hũ hospede o hospede era mujto enfermo" (p. 240); el fem. en CSM 157.2,8 "e pousaron en ũu burgo e a ospeda furtoulles da farỹa... a ssa ospeda". Véase hóspede en Morais y E. Rodríguez. En cast. desde el Cid (cfr. Corominas DCELC II, 971).

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
ospede
m. m. huésped; guest: estas parauoas diso antenor et outras muytas en que entendeu que seu ospede seria por ende mais ledo et mais uiçoso, II 162.19, II 67.28.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{ospede
hospede}
.- HÓSPEDE (1193ab: XIV): 1188-1230 "todo omne que ospede coier. Todo omne que ospede coier en sua casa" (PMH Leges 845); XIII "se in casa do ospede uender... e o ospede" (Salazar 19.4, 5, 6); 1262 "a terçia parte est de seu hospede" (Portel 140.46).

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
ospede
s. m s. m.: 67 (M) un bispo que era ospede do ome bõo.

K. M. Parker (1977): Vocabulario clasificado de los folios gallegos de la Historia Troyana. Illinois: Applied Literature Press.
ospede
m. m. huésped; guest: que fosen seus ospedes et comesen a a sua mesa cõ el, 47.5, 34.1, 47.34.

M. de Miguel (1977): Vocabulario gallego medieval en documentos del s. XIII anteriores a 1275. Memoria de licenciatura. Universidad de Valladolid.
ospede
subst., .- subst., 'huesped'. Del latín HŎSPĬTEM; a. 1228 "e a ospede otros vj dñ" (19.5), 19.4,6,9.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
ospede
subst. .- subst. 1.- " huésped, persona que hospeda en su casa a uno; mesonero". 12.8 "et pousou en casa de hũu laurador [...] et jouve y moyto doente trres dias. Et porque entẽdeu que se chegaua o dia da sua morte, enviou aquel seu ospede aos clerigos"; 12.13 "diserõ ao ospede que se quisese ou podese que o levase aa igleia"; 65.9 "et esconderuos edes en casa de hũu home [...]. Et o ospede quando esto entẽder, yra aa rrayna et diralle"; 181.1 "et hũ ospede mao cõ que pousaua tomoulle quanto tragia"; 182.5 "Et sabe que o teu ospede falso de Panpelona que che tomou a torto o que tragias"; 183.2 "Et quando chego[u] a Panpelona achou que o ospede caera do sobrado".
____ 2.- " huésped, persona alojada en casa ajena". 170.8 "Et quen quer que os bẽ rreçeber et lles der boo galardom et boo alberge, nõ avera por ospede solamente o rromeu". OSPEDES, 182.7 "Et mais che digo, que todo los ospedes que moran ẽno camiño por que vẽẽ a mĩa casa".




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL