pecar peccado peccador peccar
| |
' pecar', de PECCĀRE (REW 6321). Formas: pecamos 136.21 "Deus nos perdoe por ende se en algũa cousa - ", 235.60 "errastes et - malamente contra Deus" (A1 peccastes ). Desde el XIII (Machado DELP lo conocía en el XIV): CSM 7.7 "por que errar / non nos faça, nen peccar, / o demo", 26.102 "con que fora pecar"; Pero Goterrez (510, 922) "todos dizen que Deus nunca pecou / mais mortalmente o uei' eu pecar" (1-2); Johan Vasquiz de Talaveira (B 1548) "senpr' eu pequey desque fuy fududa" (7); Dic. Alcob. 107 "admito pecar receber", 770 "delinquo deleixar pecar" (RPhil. VI, 75, 80); Gal. Estoria "quanto quer que pequẽ" (46.10), "o mũdo rreprende ao omẽ porque pecou" (119.10), etc. Las grafías peccado, peccador, peccar son corrientes en textos de los ss. XIV-XV (cfr. por ej. Gloss. de Virgeu de Consolaçon o Soliloquio ). Más ejs. en Morais y E. Rodríguez; en cast. desde el XIII (Berceo S. Oria 89). |