F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
peyrao	m.	m. "Peirao, obra que se fai na marxe dun río ou do mar para facilita-lo embarque e desembarque de persoas e mercancías e para abrigo das embarcacións".
____		peyrao (1): "o lugar que ha de yr de longo desde la rribeyra / para çima en casa e peyrao" 2006
____	____	Occitanismo náutico, debe vir do gascón peirau (-ale), afín ó fr. ant. piere "dique", xa que en prov. ant. só se documenta peirat e peirade. Documéntase en textos galegos desde 1454 e 1488, segundo Sarmiento, que tamén dá fe do uso no seu tempo (DCECH s.v. piedra). A forma peirán que usa Castelao, cit. por Corominas, debe ser refeita sobre os substantivos rematados en -án, propios da súa zona (e da do texto) e procedentes do lat. -anus.