logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra pipa como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.5 Rows
- Número de acepcións atopadas: 5.
- Distribución por dicionarios: CRÓNICA TROIANA (1), INDICE ANTROPONOMICO RIANXO (1), LIBRO DE NOTAS (3).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
pipa
f. [f.] flauta; flute: os huus tangian cornos et os outros pipas, I 264.12. R. de T. 11100 Sont les guaites que chalemelent / E que coment e que frestelent... Morais. pipa.

INDICE ANTROPONOMICO RIANXO
Pero
Pipa
Leýño
: 1301. Pero Pipa: 1329, 1331. Pero Pipo de Leýno: 164. Pero Pipo (morador en Laíño): 1320.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
pipa
f. f. "Pipa, recipiente de madeira para viño e outros líquidos".
____ pjpa (1): "en cada hũu ano hũa pjpa de vjno á dorna / de XXVJ canadas" 324; pipa (2): "hũa pipa de vjno de XXVJ canadas vellas" 337, "que nõ sabe se era tonel ou / pipa" 2749.
________ Do lat. vulg *pīpa "frauta pequena', der. de pipāre, "piar", con evolución condicionada polo carácter onomatopeico, segundo Corominas, para quen a acepción 'tipo de tonel' é derivada de "flautilla que hacen los niños de las cañas verdes" que documenta contra 1500, mentres que as da outra acep. parten de 1490: "de ahí pasaría a la pipa de vino, que también tiene algo de tubo y es alargada" (DCECH s.v.). En textos port. o DELP (s.v.) recolle pipa en 1152, pero o exemplo parece un top. e non é moi claro que se trate da mesma voz; rexistra, ademais, o der. piparote / pyparote en 1456, que toma de Lorenzo Cronologia (s.v. piparote). Cunha Dicionário (s.v.), pola súa parte, dátao tardiamente no XVIII; pero xa está en Cr. Troyana na acep. 'frauta'. A voz está nas Coplas de Sarmiento editadas por Pensado (Sarmiento Colección p. 458), quen inclúe a voz no índice como cast., sen razón aparente, e reaparece en Sarmiento Catálogo (p. 307) como voz oída en Pontevedra en 1745. Segue en uso, coas acep. 'tonel' e 'frauta' ó lado das der. pipo e pipote para a primeira acep. (García GVGH s.v.).




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL