M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
podar	v.	.- v. 'corta-las pólas sobrantes das plantas para favorece-la súa medra'. Inf.: Podar, "que seiades tjúdos de cauar a dita vjña et podar et esterquaar et faserle tódoslos outros lauores que lle perteesçerẽ" 10.52 (1390); "deuédesla de choer et çerrar et podar et cauar et [...] et rreparala de tódoslos outros lauores que ela ouver mester" 31.18 (1417).

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
podar		: {Estevan da Guarda} El entende que a ten adubado, / pois lha podaron, e ten sen razon 100.8, 6, 11.

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
podar	v. tr.	v. tr. "Podar, cortar certas ramas para que a árbore ou planta mellore a producción de flores e froitos".
____	Inf.	Inf. podar (3): "choer / as ditas bjnas e podar e cauar e sopoer e esfollar" 1048, 2401, 2559.
____		Do lat. pŭtāre "limpar". O DELP (s.v.) recolle un único exemplo de 1260 en texto lat. de orixe port.: "ad podandum vineas nostras" e Cunha Dicionário dá o primeiro testemuño romance en 1813. Xa Sarmiento recollera a voz en Pontevedra en 1755 xunto con outros "verbos de viñaderos" (Sarmiento Catálogo p. 424); pero a primeira doc. que localizamos é de 1371 en doc. de Ourense (López Carreira Viña, p. 164).