podrecer apodrecer
| |
' pudrirse' , de PŬTRĒSCĔRE (REW 6885). Una vez: podrescã 644.63 "os corpos... per que nõ - nẽnos comja a terra". Desde el XIII: CSM 424.59 "mirra de que os mortos van / ungir por nunca podreçer"; Frades Menores "porque elle podreçe com a tua lepra" (I, 268); también en (24.5). En port. se ha perdido (Morais lo cita como ant. sin documentar), pero en gall. se conserva junto a apodrecer: Cr. 1344 "jngoento com que hungẽ os corpos mortos em terra d' Ultramar por nõ apodrecerẽ" (fol. 263bV); a. 1364 "e ffrojta que apodreçeo" (Machado Voc. XIV 237); Dic. Alcob. 516, 635, 1967, 2019, 2688, 2689 traduce computreo , contabeo , putreo , putrefio , tabeo , tabefio (RPhil. VI, 78,79,89,90,95). Formas casts. ants. las cita Corominas DCELC III, 904a. |