proueyto
| |
' provecho' , del lat. PROFĔCTUS (REW 6769). Una vez: 192.13 "nõ uos conpre tomar gaãças ca uos nõ serã - " (A1 proueito ). Desde el XIII: CSM 43.57 "mas quisesses meu proveito", etc.; a. 1278 "quanto ende é a proueyto do home" (Salazar 74.10-11); Pero Gomez Barroso (1051, 1441) "gram proueito / uos ouuera" (15); Estevan da Guarda (905, 1300) "nẽhũ proueyto non pod' end' auer" (14); a. 1337 "ẽ aquelo que uirẽ que melhor e mays proueyto séérá da mha alma" (Portel p. 179); Cr. 1344 "toda mynha honrra e proveito" (III, 248); Cr. Troyana "gran proueyto et grande ajuda" (I, 292.11); a. 1407 "para proueyto de mina alma" (Ferreiro VII, Apénd. 25); a. 1423 "que esto he prol et proueyto da messa obispal" (Sponer 158.5), etc. Véase proveito en Morais y E. Rodríguez; en cast. desde el XII (Oelschläger ). Los diccionarios galls. citan disparatadamente una variante porveito. |