logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra quen como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.26 Rows
- Número de acepcións atopadas: 26.
- Distribución por dicionarios: CANCIONEIRO DA AJUDA (4), CONCELLO DE NOIA (2), CRÓNICA TROIANA (2), CRÓNICA XERAL (2), CRONOLOXÍA (1), CANTIGAS DE SANTA MARÍA (1), CANTIGAS DE ESCARNHO (3), HISTORIA TROIANA (2), VOCABULARIO 1275 (1), MIRAGRES DE SANTIAGO (3), LIBRO DE NOTAS (5).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

Carolina Michaëlis de Vasconcelos (1920): "Glossário do Cancioneiro da Ajuda", Revista Lusitana 23, pp. 1-95.
quen
interr. (quĕm): pron. interr.: que pessoa? 1595, 5410.
quen
rel. : pron. rel. pelo qual 4204 {Rodrigu' Eanes Redondo} por quen moiro; 4907 {Fernan Gonçalvez de Seavra} non saben por quen moiro.
quen
rel. : pron. rel. e juntamente dem.: aquele que, pessoa que 20, 87, 132, 202, 231, 263, 457, 1026, 1725, 2069, 2912, 4193, 4197, 4961. Nos versos 666 e 5325 significa aquele a quen, ou ao qual.
quen-quer
indef. : pron. indef., seja quem fôr, qualquer pessoa 5103, 6716, 7003, 7133, 8142, 8454.

M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
quen
queen
quẽ
rel. a) pron. rel. 'o(s) que, o(s) cal(es)'. Quen, "Et quen uos contra esto uẽer, que uos peyte por pena" 1.24 (1332); "Et quen das partes que contra essto ver, peyte" 6.21 (1373); "dito meu marydo, Johán Fallaquo, quen dá outoridade et outorgamento" 8.6 (1381); "que nós que posamos dar et aforar a quen queséremos et por bem teuéremos" 10.94 (1390); "que a fesese rrematar a quen por ela máys dese, et ela así rrematada" 24.54 (1407); "da dita casa para seer rrematada a quen por ela máis dese, o qual pregoeiro feso" 24.63 (1407). Queen, "como em vosa cousa propia que uós et queen uós queserdes, sem pena algũa, posades entrar" 18.33 (1397); "et outorgamos que vós per vós ou per queen vós quiserdes posades entrar et rreçeber" 29.48 (1415); "per vós mesmos ou por queen vós quiserdes et sen mandado de alcallde" 55.31 (1476); "et teer et vsarlo por vós ou por queen vos quiserdes" 69.57 (1503). Quẽ, "o qual foro avedes de pagar a quẽ nós mãdáremos et nosas vozes, por cada dịa de Sã Migell" 38.34 (1435).
____interr. b) pron. interr. Quen, "¿hay quen dé máis?. Este he o primeiro pregón" 52.34 (1469); "¿ay quen dé máys? Este he o segundo pregón" 52.45 (1469); "¿ay quen dé máys?. Et nõ paresçeu ende quen máys dese nẽ prometese porla dita casa" 52.50 (1469); "¿ay quen dé máys? Este he o terçeiro pregón" 52.59 (1469); 52.63 (1469); 52.67 (1469); 52.68 (1469); 52.70 (1469); 52.72 (1469). Hai 23 ocorrencias deste termo véxase listado s.v. quen.

K. M. Parker (1958): Vocabulario de la Crónica Troyana. Salamanca: Universidad.
quen
rel. pron. {rel.} quien; who, whom: eu mando que a quen a tu deres que seia sua quita, I 125.19, I 105.23, I 302.26.
quen quer que
indef. pron. {indef.} quienquiera; whoever, whomever: quen quer que esto ueia, II 165.14.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
quem
quen
quẽ
pron. rel. ' quien' , pron. rel. o interr. de QUĔM (REW 6953). Formas: quem 420.30, 527.31, 760.27, quen 19.9, 91.20, 99.16, 132.44, 133.31, 254.78, 267.48, 272.31,33, 291.78, 298.40, 418.24, 537.29, 541.36, 545.17, 552.24, 559.5, 563.5, 578.56,67, 591.10 "por ueer - o chamaua", 595.9, 616.19, 802.51, 803.67, 805.133, 831.25, 871.15, 884.12, 886.10, 887.24, 888.42, 899.26, ¿quen? 564.33, 570.37, 581.20, 591.25, 610.32, 614.7, 633.21, 634.15, 649.7, quẽ 109.33, 115.110, 130.126, 144.10, 145.6, 154.20, 156.13, 158.32, 162.17, 169.56, 188.46, 199.5 "et lle departirõ - erã", 200.29,30 " - som... - he", 202.9, 214.39 " - erã", 219.30, 308.35, 317.18 (2 v.), 336.22, 338.29, 378.33, 384.24, 390.9, 391.16 (c. 242), 396.6, 398.11, 405.18, 435.19, 446.6 (c. 290), 452.14, 497.18, 518.15, 523.13, 527.38, 541.35, 630.29, 675.44, 703.7, 717.24,30, 749.10, 753.28, 799.12, 818.10, 853.73,74, 877.57, 892.64, ¿quẽ? 315.31, 355.26, 356.3, 431.6, 576.33, 610.28, 621.52, 636.20, 655.11, 802.47, 896.2,5,7, quẽna 481.22 "nõ aueriades cõ - amparar", 742.56 "a - ouuesse", quẽnas 527.15 " - rrecadasse", quẽno 713.13 " - defendera", 812.204, quẽnos 528.57 " - ia arredasse ende", 720.43. Desde el s. XII: a. 1124 "ed media ad quem si o aflar... et medias a quen as merecer" (PMH Leges 363); CSM 2.6 "a quen por ela fia", 16.3 "quen dona fremosa e bõa quiser amar", etc.; Pero da Ponte (1185, 1651) "quen a sa filha quyser dar" (1); Miragres "en tal pleito que quen vençese a batalla fose sua a çidade" (p. 96), "quen vsara daqui endeante da tua fortoleza ou quen te avera ou quen te terra" (p. 143); Cr. Troyana "mando que a quen a tu deres que seia sua quita" (I, 125.19); Gal. Estoria "quẽ o oyr" (18.5), etc. Cfr. Morais ( quem ) y E. Rodríguez ( quen ), también C. Michaëlis Gloss. CA p. 75. En cast. desde las Glosas. Es falso un plur. quenes usado por muchos escritores gallegos, puesto que sólo se utiliza el sing.
quen quer que
' quienquiera que' , de quen + quer + que. Formas: quenquer que 283.42, quen quer que 799.17 "a - hũu poder et o outro visse", quẽ quer que 176.28, 190.18. Desde el s. XIII: a. 1214 "e mando que quen quer que tenia meu tesouro" (Test. Afonso II, 259); a. 1257 "quin quer que for seia maldicto" (Sponer 128.11-12); a. 1259 "et quin quer que a iste prazo queyra pasar" (Salazar 45.1); a. 1262 "e quem quer que contra este nosso feito queira uijr" (Portel p. 141); a. 1267 "e quen quer que esto quisser passar" (Sponer 149.58); CSM 6.23 "quen quer que o oya"; Pero Viviaez (1151, 1618) "por estes tres sinaes / quenquer o conhoceria" (18); Gil Perez Conde (B 1517) "e quenquer uolo dira" (9), etc.; a. 1326 "quem quer da mia parte quer da estraia que lles contra esto passar" (Duro p. 176) (id. 180, a. 1333); a. 1351 "quenquer que contra esta carta quiser pasar" (id. 196); Miragres "et quen quer que el cataua auia del medo" (p. 133), "sabede que quen quer viinr para destroyrla, que seera cõdenado" (p. 150); Cr. Troyana "quen quer que esto ueia" (II, 165.14), etc. En port. mod. quemquer, quemquer queen gall. sólo conozco quenqueira, pero Carré, E. Rodríguez y Franco Grande citan también quenquer. En cast. quienquier en Arcipreste de Hita 1629c; quienquiera en Nebrija; antes quiquiera o quiquiere en Berceo S. Domingo 731 y 229, quequier que en Berceo S. Oria 676.

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{quen quer que
quin quer que}
.- *QUEM QUER (QUE): 1214 "quen quer que tenia meu tesouro" (Test. Afonso II, 259); 1257 "quin quer que for" (Sponer 128.11-12), etc.

W. Mettmann (1972): Cantigas de Santa María de Afonso X, o Sábio. Vol. IV (Glossário). Coimbra: Universidade.
quen
interr pron. interr.: 5.76 dizede-m'ora quen sodes ou dond'; 9.70 e quen poderia / a esta osmança põer?; 66.31, 103.40, 104.47 || pron. rel.: B.37 nunca y faliu / quen llo soube con merçee pedir; 2.6 sas graças e seus dões / dá a quen por ela fia; 5.104, 6.6, 7.43 como quen sonna; 19.38 como quen ss'eixilla || 314.47 dizendo: Quen me posesse ora en Jerussalen! || quen ou quen : um ou outro: 244.18 mui poucos e ficaron, senon foi ou quen ou quen || quen quer : pron. indef.: seja quem fôr, qualquer pessoa: 168.6 En todo logar á poder / a Virgen a quen quer valer; 232.7 guarece a quen quer de todo mal; 369.21 || quen quer que : 6.23 quen quer que o oya; 61.23, 153.4, 167.3. Cf. queno.

M. Rodrigues Lapa (19702): Cantigas d'escarnho e de mal dizer dos cancioneiros medievais galego-portugueses. Vigo: Galaxia ["Vocabulário galego-português", pp. 1-111].
quen
: {Afonso X} se m' eu quisesse seer viltada, / ben acharia quen xe me viltasse 1.17. || Quem é que: {Martin Moxa} e no sonho vi quen?: / vi a bubela 281.16.
quen quer
= qualquer pessoa, toda a gente: {Afonso X} a quen quer que cometestes, sempre mal o escarnistes 35.27, 31; {Afons' Eanes do Coton} non faledes mais en armas, ca non / vos está ben, esto sabe quen quer 53.31; 209.8; 272.20; 404.9.
quis-cada-quen
= cada um de nós, toda a pessoa: {Pero da Ponte} faça quis-cada-quen seu mester 53.34.

K. M. Parker (1977): Vocabulario clasificado de los folios gallegos de la Historia Troyana. Illinois: Applied Literature Press.
quen... quen
expr. unos... otros; some... others: cada hũ d' eles tragiã quen tres caualos, quen quatro, quen seys, 117.23.
quen-quer
indef. pron. {indef.} quienquiera; whoever, whomever: semellaua hũa estraya cousa a quenquer que o cataua, 148.31, 183.26, 198.7, 288.31.

M. de Miguel (1977): Vocabulario gallego medieval en documentos del s. XIII anteriores a 1275. Memoria de licenciatura. Universidad de Valladolid.
quen
quien
qui
quim
quin
rel. .- pron. rel. {e interr.}, 'quien'. Del latín QUĔM; a. 1228 "non acharen in quen suspeto oueren" (18.10), 16.24,28; a. 1253-54, 14.7; a. 1258-61, 41.26, 43.9; a. 1268, 54.9; a. 1272, 63.11; a. 1228 "Et quien per forcia casa aliena ronper" (16.14), 15.11, 20.3, "Qui arma tirar de casa contra seu uiçino" (17.15), 18.4,15; a. 1257, 26.18; a. 1260, 28.16; a. 1262, 30.12; a. 1265, 50.10; a. 1257 "et quim contra este prazo passar" (26.16); a. 1275 "et quin este preyto et prazo quiser passar" (70.15).

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
quen
rel. .- 1.- pron. rel. " quien". 17.15 "et en este mũdo o liure dos tormentos [...] quen este liuro leer ou oyr leer"; 136.2 "et ante cansaria a mão et a pẽna dos grãdes feictos del a quen os todos quisese escripuir"; 189.17 "aqui soo eu vosco quen vos chamastes"; 204.11 "et nõ souberõ de çerto a quen...". // Con matiz indef. 96.8 "et envioulle dizer que lle daria batalla en tal pleito que quen vençese a batalla fose sua a çidade"; 143.7 "Quen te teuer nũca seera vençido"; 150.6 "et nũca foy despois quen ousase viinr conquirir a terra de Santiago"; 170.10 "quen vos rreçeber mĩ reçebe"; 210.15 "quen quisese demãdar merçee a Santiago, que lle chamase caualeiro"; 230.9 "quen creer que Ihesucristo he fillo de Deus viuo, abrirselle an os ollos".
____interr. 2.- pron. interr. " quién". 35.7 "et Vaspasiano pregũtoulle quen era"; 36.8 "Quen he ese de que tu tã grãdes cousas dizes?"; 44.10 "et pregũtoulle quen era"; 72.2 "-Quen es tu?"; 117.17 "et demãdou se auia y quen lidase hũu por hũu"; 121.10 "Quen he ese Cristo por que tu crees?"; 143.5,6,7 "quen usar[a] d' aqui endeante da tua fortoleza, ou quen te auera, ou quen te terra?"; 201.14 "-¿Sabes quen eu soo?"; 213.10; 22.16.
quen quer que
indef. .- pron. indef. " quienquiera que". QUEN QUER , 150.7 "quen quer viinr para destroyrla, que seera cõdenado". QUEN QUER QUE , 133.12 "et era sanudo, et quen quer que el cataua auia del medo"; 170.7 "Et quen quer que os bẽ rreçeber [...] nõ avera por ospede solamente o rromeu"; 180.4 "quen quer que a Nostro Señor promete a cousa, que lla deue a acabar".

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
quen
rel. pron. rel. "Quen". Referido a persoas e animais ou cousas personificadas, equivale a "o(s) que, o(s) cal(es)".
____ que(e)n (26) "carta de nũçón de Ynés Peres cõ que(e)n agora / casou o dito Vasco Chico" 261, 335, "de / que(e)n el era herdeiro" 365, 466, 572, "nõ se achou andãdo en pregõ que(e)n por elas / máis dese" 577, "dedes de comer a mỉ ou / a que(e)n por mỉ lo for a rreçeber" 1047, 1193, 1351, 1365, 1393, 1587, 1625, 1835, 1862, "nẽ venrría que(e)n lo disese cõ / verdade" 2084, 2086, 2087, 2200, 2229, 2503, 2504, 2863, 2874, 2935, 2977; quem (1): "ẽna / dita voz por / quem perteçẽ da dita trãqidade" 2452
________ 2. En oracións interrogativas, directas ou indirectas, pregunta pola persoa ou persoas que realizan a acción expresada polo verbo.
________ qu(e)ẽ (1): "sabía qu(e)ẽ / la posera" 2082; que(e)n (1) "deséndolle que(e)n lo metera allý, e el que rrespondera que Johán de Vera" 2949.
________ Do lat. quĕm. Hai testemuños desde o XII: quem e quen en 1124 nun texto port., e logo quen nas CSM, nos Miragres, en Cr. Troyana, etc. (Lorenzo Crónica s.v.). Outros exemplos do XIII en Montederramo (Martínez Montederramo s.v.). É forma que non admite o plural.




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL