quinõ
| |
(= quiñón) ' quiñón' , del lat. QUĪNĬO, -ŌNIS (REW 6961). Dos veces: 153.14 "na mjña desonrra gram - auedes uos", 897.30 "mays en todoslos rreynos dos cristãos ouuerõ seu - ende et se doerõ ende muyto quando a sua morte oyrõ". En textos latinos desde el X: a. 933 "in illo porto que diuidet cum quinione de fonte auria" (PMH Diplom. 24); a. 967 "seu in quinione de forma et nostro quinione in campo de mauriscos... et alio quinione" (id. 59); a. 980 "in quinione de iben hocem uno agro" (id. 79); a. 984 "concedimus uobis in ipsa uilla sancto martino quinion de III geiras in aprile et iacet ipso quinion inter lareas" (id. 89); a. 1101 "comparaui... suos quiniones... suo quinione" (Doc. Med. Port. III, 44); a. 1108 "concedo ad uobis de illa Cortina Petrosa duas partes de illo quinion de O. Pelaiz" (id. 255), etc., etc.; a. 1265 "et outorgamosuos uostro quinon dos Re... gos que son por partir" (Sponer 120.9); a. 1276 "este quinon" (id. 123.15); Notícia de Torto "de XVI casales de V. que fructarũ e que li nunqua ĩde derũ quinnõs... unde li nunqua derõ quinõ" (Leite T. Arc. 16.4,5,6,8,9); CSM 4.45 "por fillar seu quinnon / antr' os outros se metia" (también 31.5, 85.20, 145.18, 265.63); a. 1266 "damos a uos... o nosso quinon dos muynos" (Salazar 52.8); a. 1272 "este dicto quinon" (id. 63.6); a. 1281 "quanto quinom" (id. 77.7-8); a. 1297 "qual quinom" (id. 99.9); a. 1305 "no sseu quinõ desta yglesia" (id. 104.17); a. 1305 "o meu quiñon do fforo que me el a de ffazer" (CDGH p. 498); a. 1390 "todo o noso quiñon da herdade" (Salazar 125.8), etc., etc. Cfr. gall. quiñón en E. Rodríguez, port. quinhão en Morais y Lange 252-253 (la forma quinhom hasta el XV: Soliloquio 48.11). En cast. desde el XI. |