taça
| subst. |
.- subst. 'cunca'. Aquí son posibles dúas interpretacións para a acepción deste termo, a primeira como 'medida de capacidade, nestes contextos, de moedas'. A segunda como 'unidade monetaria de transacción'. Eu creo que esta última é a interpretación correcta, pois na Idade Media era moi común que coexistira a economía monetaria xunto coa economía de cambio ou natural, que consistía en recorrer ós productos en especie (gando, cereais, xoias, etc.) como medidas de valor e instrumento de cambio. Por iso penso que aquí a taça de prata está considerada coma unidade de valor. Taça, "tresentos et trijnta morauidís de brancos (...) os quaees morauidís eu logo de vós rreçebo en hũa taça de prata que val et amonta a dita contía" 15.27 (1395); "por duzẽtos morauidís (...) os quaes morauidís eu de uós rreçebỹ em hũa taça de prata, en presença deste notario" 18.19 (1397); "por preçio et cõtía de noueçẽtos morauidís da moeda vella brãqua (...) que me logo dades et pagades et eu de vós rreçebo en hũa taça de prata que mõtou a dita cõtía" 62.17 (1487). Taças, "en dineiros brancos et en tres taças de prata que val et amõta a dita cõtía" 13.29 (1395); "me logo destes et pagastes et de vós ouve et rreçebí en taças et rrayás de plata, que mõtarõ et valijã a dita contịa" 50.46 (1462); "en dineiros feitos e contados et taças de prata, que montã a dita contía" 59.26 (1482); 63.30 (1487). |
