tapar atapar
| |
' tapar, cubrir' , con base en el gót. *TAPPA (REW 8565). Una vez: taparõllis 808.60 "et - as bocas". Desde el XIII (ej. de 1269 en Machado): Estevan da Guarda (928-929, 1323) "e na coroa, que tapar queria / leixa crecer ao uent' o cabelo" (22); Pero Viviaez (1150, 1617) "ca che tapo eu aquesta minha / boca a ta boca" (5); a. 1316 "embargandolhes e tapandolhes os rressyos da Ribeira" (Desc. Portug. I, Suplem. 386); a. 1374 "e aa tapedes e estremedes sobre sy" (Duro p. 215); Virgeu de Consolaçon "por muito que homẽ tape os narizes" (p. 119); Soliloquio "e seca todo bem e tapa a fonte da misericordia" (41.45); Pero Menino Falcoaria "tornao á muda e tapalha ben" (68.15); Orto Esposo (156.27, 162.20), etc. Otros ejs. en Morais; atapar en CSM 322.26 "ca aquel osso ll' avia o gorgomel'atapado", en cast. ant. atapar: PCG 730b9; hasta el XVII, desde el XVI tapar ). |