M. C. Barreiro (1995): A documentación notarial do concello de Noia (ss. XIV-XVI). Tese de doutoramento. Universidade de Santiago de Compostela [Glosario, pp. 155-456].
valo	subst.	.- subst. 'parapeto que cerca un campo, muro, valado'. Valo, "Jten a leyra que parte de juso con o valo que vay topar no rrebordao da Fonte de Ponte" 28.88 (1412); "e vay contra çima ao monte et deuesa, segundo que vay ao valo que fige eu, o dito Afonso Gujllelmes e parte [...] et valo de Ares Gonçalues, yrmão de vós" 31.11, 12 (1417); "ancho en traués vijnte et quatro braças, segundo dito he, et de longo ygual cõ o valo et deuesa do dito Ares Gonçalues" 31.16 (1417).

R. Lorenzo (1968): Sobre cronologia do vocabulário galego-português. Vigo: Galaxia.
{valo}		.- VALO (2146b: 1004): 842 "de uallo ad supra" (DEPA I, 217); a. 870 "et inde per ipso uallo" (PMH Diplom. 4); 924 "et inde per uallo" (PMH Diplom. 19).

F. R. Tato Plaza (1999): Libro de notas de Álvaro Pérez, notario da terra de Rianxo e Postmarcos (1457). Santiago de Compostela: Consello da Cultura Galega [Glosario, pp. 237-711].
valo	m.	m. "Valo, construcción vertical non moi alta, de pedra ou de terróns, coa que se cerra ou delimita un espacio".
____		valo (2): "fasta o valo da vjña" 1983, 2033.
____	____	Do lat. vallum 'palizada', 'muro de terra ou de pedra'. Hai testemuños en textos galegos xa no IX: vallo no 842 (Lorenzo Cronologia s.v.).