logo sli logo ilg DDGM - Dicionario de dicionarios do galego medieval

Dicionario de dicionarios do galego medieval

Corpus lexicográfico medieval da lingua galega


Está a procurar a palabra viinda como lema no Dicionario de dicionarios do galego medieval.2 Rows
- Número de acepcións atopadas: 2.
- Distribución por dicionarios: CRÓNICA XERAL (1), MIRAGRES DE SANTIAGO (1).

Se desexa realizar outra pescuda, pode calcar aquí.

R. Lorenzo (1977): La traducción gallega de la Crónica General y de la Crónica de Castilla. Vol. II (Glosario). Ourense: Instituto de Estudios Orensanos Padre Feijóo.
vijnda
vĩjnda
venida
Viinda
' venida' , de vijr, vĩjr. Formas: vijnda 64.15 (c. 41), 126.17, 133.22, 170.85, 734.6, 783.8, 786.46, vĩjnda 14.15 (A1 ujenda ), 28.38, 29.8, 144.10, viỉda 514.25, uiỉda 235.57, uijda 608.15, venida 731.5. Viinda es grafía ant.: CSM 67.68 "e por aquesto o demo tanto temeu sa viĩda", 129.38 "e mui gran sabor ouveron / de fazer log' a ela ssa viĩda" (' peregrinación' ); a. 1317 "per Razõ do custo da uiỉda deles" (Desc. Portug. I, 31); Cr. 1344 "e desa viinda prouguelhe de Sublancia e de J. e cercouhos de muros" (II, 427); Miragres "de viinda et de yda deuẽ seer rreçebudos moy bẽ" (p. 170); Cr. Troyana "porlo grande esforço et ardimento que tomaron con a vijda de Eytor" (I, 352.6), "os gregos conprarõ carament aquela uijnda" (II, 49.22); Gal. Estoria "cõmo corrente de agoa de venidas" (107.6), "da vijnda dos lynages de Noe" (57.28); Nunes Contr. "atendiam a viinda del rey seu senhor" (RL XXVII, 78); Orto Esposo "viinda" (39.10, 186.27); Aves "o tẽpo da ssa viinda" (p. 36.5); a. 1409 "et outrosi enna uiinda fezo a min... moytos males" (Ferreiro VII, Apénd. 31); F. Lopes Cr. D. Pedro "que lhe prazia muito com sua viinda" (p. 190.10); a. 1457 "de yda e viinda" (Ferro2 p. 67); a. 1443 "III mrs de yda et tres de viinda" (id. 135); a. 1458 "o camiño de yda e viinda" (id. 439). Cfr. la forma mod. en 1438 "pera yda e vynda" (id. 35); a. 1475 "de vinda, estada e tornada" (id. 363). En port. desde el s. XVI es normal vinda; es la forma que dan para el gall. Carré, Valladares, Irmandades da Fala y Franco Grande, con visible aportuguesamiento, puesto que en realidad se emplea vida. En cast. desde el XIII.

M. C. Barreiro (1985): O léxico dos Miragres de Santiago. Memoria de licenciatura. Universidade de Santiago de Compostela.
viinda
subst. .- subst. " venida, regreso". 170.5 "Todo los rromeus de Santiago [...] de viinda et de yda, deuẽ seer rreçebudos moy bẽ".




Seminario de Lingüística Informática - Grupo TALG / Instituto da Lingua Galega, 2006-2022
O Dicionario de dicionarios do galego medieval é obra de Ernesto González Seoane (coord.), María Álvarez de la Granja e Ana Isabel Boullón Agrelo
Procesamento informático e versión para web: Xavier Gómez Guinovart

Powered by Debian    Powered by Apache    Powered by PHP    Powered by MySQL