O seu despistado cabaleiro andante, autoproclamado para este posto ridículo nunha época na que a armadura xa fora relegada aos museos e o código cortés da cabalaría andante se convertera nun chiste, é, como sen dúbida pretendía Cervantes, un escuálido pero gracioso símbolo do bo, que se move sobria e sinceramente nun mundo de cínicos, hipócritas e pícaros. [c01 (98)]

Que máis se podía pedir a un proceso que tiña a intención de advertir o mundo contra o antisemitismo que esta oportunidade de dar a coñecer o vínculo exacto entre o antisemita respectable e o monstro do campo de concentración? [f14 (43)]