William Wimsatt e Cleanth Brooks, ao meu parecer, teñen unha incisiva percepción da forma en que se efectúa ese control: "Porque, se poñemos por caso que poesía é falar de beleza e de amor (e aínda que non teña por obxectivo estimular unha emoción erótica ou mesmo unha emoción de estima platónica) e se é falar de rabia e de asasinato (e aínda que non teña por obxectivo espertar ira e indignación), entón pode ser que o xeito poético de tratar estas emocións non sexa en absoluto ningún tipo de intensificación, composición nin esaxeración, nin ningún ataque directo aos afectos. [g43 (49)]