1295 |
TC 1/ 152 |
Cõdessa, uos fezestes muy boo feycto et a guisa de muy bõa dona, que sera contada uossa bondade para sempre; et mando a todos meus vassalos que uaã cõuosco et uos leuẽ ata hu e o conde, que non trasnoytedes sem el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 258 |
Et, el estando en Malega, Caçim, rrey de Seuilla, logo que o soubo, trasnoytou et foisse para Cordoua, et rreçeberõno hy logo por seu rrey et por seu senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Et trasnoytarõ das Somoças et forõ en outro dia en Leõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 432 |
Et fez hũa trasnoytada et passou çerca Tirol et foy pousar a Espinal del Touar, et correu a Saragoça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 433 |
Et fez o Çide hũa trasnoytada et foy correr Alconis. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 488 |
Et el rrey, quando o soube trasnoytou hũa jornada que estaua da villa et veẽosse para Valença et deytousse sobre ela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 767 |
Et mandou trasnoytar sobre el que o matassem ou o prendesem. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Mays soubeo el rey et trasnoytou sobre el et amaneeçeu y et pose o castelo en recado. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 173 |
De cõmo fezo Faraom com Sarra Estonçes el rrey Faraom, despoys [que] vio que tam fermosa era, Sarra, enviou por ella et por Abraã et leuarõlos aseu pááço, et mãdou estonçes el rrey adubar moytos mãjares, et fazer moytas alegrias com elles, segũdo diz mẽestre Godofre et outros cõ el; onrraua el rrey moyto aAbraã por amor de Sarra, coydando que era sua yrmãa cõmo el dizia; et ajnda por lle fazer mays [grãde] onrra mãdou que em toda sua terra queo onrrassem et otevessem por hũ dos mays sabios de toda aterra do Egypto, et daualle aonrra et olóór delo, et alauauao moyto, et todos los priuados de sua casa et os outros do rreyno onrrauã no moyto, por que viam queo el rrey tanto onrraua; et por esto diserõ verdade os sabedores, que aquel que el rrey onrra que esse he onrrado, ca todos onrrã ao que ael rrey veẽ onrrar; et pero queo elles faziam, mãdóó el rrey fazer aos de sua casa et do seu rreyno et diso queo onrrassem todos moyto et lle fezesem todos moyto algo et bem; et todos lle derõ dões: seruos et seruas et bestas et gáándos de todaslas maneyras, asy cõmo camelos, egoas, asnos, boys, vacas, ouellas, et cabras, et ouro, et plata moyto, et panos de seda, et outras dõas de moytas maneyras; et todo esto faziam aAbraã por que viam que plazia ael rrey. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 220 |
Et dizẽ Jeronymo et mẽestre Pedro quelle chamã ẽno ebrayco fara , et fara tanto quer dizer ẽno noso latym cõmo onager , et onager dizemos nos quee ẽna nosa lenguage por asno montes ou por zebro. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 220 |
Et por esto diz Metodio que he aquesto dito: os asnos mõteses ou os ezebros, et as corças que verram do deserto sobre pojaram cõ sua crueleza aacrueldade de todaslas outras bestas; et esto he quea crueleza destes sera mays grande que de todaslas outras gentes et serã quebrantadas deles todas as anymalias mansas. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 225 |
Et Abraã, despoys que oyo [este] mandado de Deus, leuãtouse de noyte et tomou seu fillo et dous [seruentes] cõ el, et hũ asno [en] que leuaua aquelas cousas que avia mester [pera] fazer osacrifiçio, et pera sua despesa, et nõ quiso dizer nada asua moller nẽ asuas cõpañas por tal que o nõ estoruasem de complir o [mãdado] de Deus; et foysse pera omõte et forõ aqueles dous seruẽtes cõ el, et andarõ duas jornadas, et yam tallando da leña mays seca et mellor pera osacrifiçio. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 225 |
"Asperade nos aqui, et gardade o asno, et suberemos eu et [este] moço Ysaac ao monte et faremos oraçom, et desi tornar nos emos pera vos omays agina que podermos. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 12 |
Et el entõ volueuse para sua casa et por lo miragre de Deus achou hũu asno et poseo en el et leuoo alo et deytoo en hũu leito, et el pedio o corpo de Deus, et quando vio que llo tragiã deitouse en terra et rreçebeo cõ grã deuoçõ et cõ grãdes lagrimas. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Et el yndo asi cõ grã coyta et cõ grã pesar, achou hũu home moy bẽ bestido et tragia ante si hũu asno moy grãde et moyto arrizado. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Porque vejo as tuas coytas enprestoche aqueste meu asno en que leues estes moços ata a vila de Santiago onde eu soo çidadão; et enprestocho por tal pleito que tu mo entregues y. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
O rromeu oyo aquelo, fui mui ledo et tomou o asno et poso en el os moços, et chegou a Santiago de noyte. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Eu soo o Apostolo de Deus que che emprestey meu asno en terra de Panpelona quando vinas cõ moy grã traballo; et d ' aqui endeante cho enpresto ata que vaas a tua terra. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Et o rromeu, moy ledo et moy cõfortado d ' aquelo que vira et que oyra, et tãto que foy manãa poso ẽno asno os fillos et foyse por seu camiño. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Et d ' ali foyse moy ledo para sua terra, et quando chegou a sua casa deceu os moços do asno et desapareçeu logo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
Et os que lle esto oyrõ cõtar forõ moy marauillados, ca este nõ era asno mais era verdadeiro angeo en semellança del, que envia Nostro Señor aos seus amigos que o amã et que o temẽ para os gardar de mal. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et porque ja ante el tiina gisado de yr en rromaria a Santiago en outro dia de manãa, começou de andar seu camino cõ dous seus vizinos et leuaua cõsigo hũu asno, et acharõ hũu poble que ya en rromaria para alo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et el que daua o folgo cõ moy grã coyta nõ lles rrespondeu, et eles espantados leuãtarõse moyto agina et acenderõ candeas, et acharõno jazer sen fala et atal como morto et ouverõ moy grã medo se y atendesen a manãa de lles apoerẽ a sua morte et fogirõ logo et leixarõno asi envolto ẽno sange, et o outro rromeu poble et o asno que tragia. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et a cabo dos tres dias agisou seu asno et foyse seu camiño cõ o outro seu cõpaneiro poble que gouernauã por amor de Santiago. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Et quando chegou a preto de Santiago, sayan ja d ' y os seus cõpaneiros que se del partirõ, et quando o virõ viinr a longe cõ seu asno, diserõ hũus aos outros: - |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 200 |
Semellã aqueles homẽs os cõpaneiros que nos leixamos, et aquel asno que tragẽ, semella o que cõ eles ficaua. |
[+] |