1200 |
FX III, 5/ 707, col. b |
Se for seruo aieno el que furto lo scripto o que lo corrompio o que los ascondeo, sea seruo daquel cuio era lo scripto; et se o faz por mandado de sou senor, el senor peche el dano todo por el. |
[+] |
1200 |
FX III, 5/ 707, col. b |
Otro si mandamos guardar de los que furtan o corrupen ou ascondem mandas aienas ou otros scriptos por fazer alguna gananza o por fazer ende dano a aqueles cuios eram, estos atales sean dichos falssos; et tal pena receban et tal dano, qual es dycho de suso segundo a persona de cada uno , se for uil o de gran guysa. |
[+] |
1264 |
CSMp Pauta/ 39 |
Esta .LXXVII[I]. é como Santa Maria guardou un [privado do Conde de Tolosa que non fosse queimado no forno, porque oya sa missa cada dia]. |
[+] |
1264 |
CSMp Pauta/ 39 |
Esta .CC.XVII. é como un conde de França, que vẽo a Santa Maria de Vila -Sirga, non pode entrar na egreja ata que sse confessou. |
[+] |
1264 |
CSMr B/ 329 |
[Como Santa Maria guardou un privado do Conde de Tolosa que non fosse queimado no forno, porque oya sa missa cada dia.] |
[+] |
1264 |
CSMr B/ 680 |
[Esta é de como un conde de França que vẽo a Santa Maria de Vila -Sirga non pude entrar na eigreja, e mẽos de sse confessar.] |
[+] |
1290 |
FD I, 2, 3/ 124 |
Mays aquel a quem preguntedes reſponda por ſſy miiſmo abertamente, (porqu)e? en la ley por en conſentio que (lo)s auogados raconaſſem et demandaſſem pollos donoſ dellos preytos por que el iuyz podeſſe mays ayna entender et ſaber a uerdade, ſe (se) abſcondeſe por ellos . |
[+] |
1295 |
TC 1/ 3 |
Et enmentre que elle era ala, pero que a el leyxara el rrey dom Afonso por herdeyro, com̃o e dicto, huũ conde do paaço del rrey [que auia nume Nepoçiano, quando uio que el rrey] dom Rramiro nõ era na terra nẽ sse açertara aa morte del rrey dom Afonso, coydou aquel cõde Nepoçiano que poderia auer o rreyno per força; |
[+] |
1295 |
TC 1/ 3 |
Et vĩjnã alli dous condes que andauã con el rrey; |
[+] |
1295 |
TC 1/ 3 |
Et aquelle conde Nepoçiano fezeo entrar en ordẽ; et por sua merçee mãdoule y dar quanto le fose mester ata que moreu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 13 |
Et foy desta guisa: hũu conde que chamauã Aldaredo et outro rico ome que auia nume Preuiolo, com sete fillos seus, alçarõse cõ soberua et loucamente contra este rey dom Rramiro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 27 |
Et en todo esto, rrey dõ Affonso estando en Leom, vẽe[u]lle mãdado dũu conde, que auja nume Layrõ, que xe lle alçara en Allaua et lle. paraua mal a terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 27 |
Et el rrey prouguelle de curaçõ de como elles fezerã et perdooules; mays prendeu o conde et mandouo meter en cadeas et trouxeo presso [a] Ovedo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 35 |
Orios Godos et o conde Tiobalte forõ logo aa reyna a dizerlle o que lle prometera que llo cõprisse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 35 |
Onde uos rogo que me dedes o conde Sant Diaz que iaz presso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 35 |
Mays digouos que, se dalj adeant[e] uos achar outrossi en hermo ou en poblado, que me daredes o conde Sant Diaz, se uolo eu quiser tomar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Mays, en cabo, venceu Bernaldo et prendeu y a Orios Godos et o conde Tiobalte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Et eu teno aqui presos Orios Godos et o conde Tiobalt, et sse uos por bẽ teuesedes enviarllos ya a el rrey en present[e], ca bem creo que mo gradecera et que me dara meu padre por elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Et Bernaldo entõçe fallou cõ Orios Godos et o conde Tiobalte et dissoles, contandole o que queria fazer: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Condes, poys que uos eu solto et uos enuyo, rrogouos que digades a el rrey que me envie(e) meu padre et que me envi(j)e logo mãdado dũu ou do al de com̃o quiser fazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Os condes forõse entõ para el rrey et diserõle todo o que lle Bernaldo rrog[a]rra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 39 |
Condes, digouos que fez bem Bernaldo en uos soltar et enviaruos para mj̃ et gradescolo muyto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Senor, en forte ponto et en forte ora vimos nos a priiom do conde Sant Diaz, ca toda uosa terra se perde por ende, tãto he o mal que Bernaldo y faz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Et Orios Godos et o conde Tiobalte disserõ a el rrey que yriam elles alla, sse a elle(s) prouguesse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Et el rrey mãdou entõçe a Orios Godos et ao conde Teobalt et a vije caualleyros de sua masnada que fossem pollo conde Sant Diaz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Et, quando chegarõ a Leõ, acharõ por nouas çertas que [tres] dias auja que era morto o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Et o conde aduziano bem acõpanado de cada parte, com̃o el rrey mãdara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Por Deus, hu uem aqui o conde Sant Diaz? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Ay, conde Sant Diaz, que en mal ora [me] engedrastes; ca nũca ome assi foy esterrado com̃o eu agora, poys que uos sodes morto et eu o castello ey perdudo et nõ sey cõssello que faça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 43 |
Et, depoys desto, cassou Bernaldo cõ hũa dona que auja nume dõna Galinda, filla do conde Ardes de Londres, et ouve della hũu fillo a que disserõ Galỹ Galindes, et foy depoys muy esforçado caualleyro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 61 |
Andados xla ij anos do rreynado deste rrey dom Affonso, o Magno, depoys a cabo d ' onze messes, ajuntaronsse de cabo ẽna cidade de Ovedo el rrey dom Affonso cõ sua moller et cõ seus ffillos et os bispos et os condes et os rricos homes de seu rreyno, et fezerõ conçello per outorgamento do papa Joham. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 65 |
[et que], depoys que el rey dom Garçia foy morto, que se juntarõ todollos altos omes d ' Espana, et os bispos et os condes et os rricos omes, ena cidade de Leõ et allj [o] alçarõ rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 71 |
Et aynda diz dõ Lucas de Tuy que, quando aquillo oyo el rrey don Ordono, que enviou dizer aos condes de Castella que se guyssassem et sse ueessen para el, en guisa que se fosem cõ el en aquella oste. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 73 |
Como el rrey dom Ordono prendeu os condes de Castella et os matou ena priyom |
[+] |
1295 |
TC 1/ 73 |
Et hũu destes condes ffoy Nunu Ffernandez, et o outro Almõdar Aluo, et sseu fillo don Diego et dom Ffernãdo, fillo de don Anssur. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 78 |
Aqui fallaremos do linagẽ onde uen o muy bom conde Ffernã Gonçaluez |
[+] |
1295 |
TC 1/ 78 |
Et fezerõno todos alj senor de Castella et chamarõlle conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 78 |
Et casarõno cõ dõna Exemena, filla de Nuno Fernandez, et ouve en ella hũu fillo que chamarom Ffernã Gonçaluez, que foy depoys conde outrosi (conde) com̃o seu padre, assi com̃o diremos adeant[e] en esta estoria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 83 |
De como os castellãos al[ç]arom por conde Ffernã Gonçaluez |
[+] |
1295 |
TC 1/ 83 |
Andado aquelle primeyro ãno do rreynado deste rey don Rramiro, mentre que el tĩjna cercado en Leõ don Affonso, seu jrmão, o mũge, ouverõ seu cõsello os rricos omes et os outros caualleyros de Castella de alcar por conde a Ffernã Gonçaluez, fillo de Gonçaluo Nunez, ca era ia a essa sazõ grã caualleyro, et de tomarlo por senor, ca o amauã muyto et preçauãno todos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 83 |
Et este conde Fernã Gonçaluez gãanou dos mouros Osma et Santo Esteuã et outros lugares muytos que tornou a poder de cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 83 |
Et poys que Fernã Gonçaluez foy conde, quedarõ os rreys de Leõ de fazer a Castella os tortos et as agrauezas que lle soyã a fazer; ca os refreou elle de guisa, per seu atreuemento et seu esforço, que, des Pisorga a aca, nõ poderõ nẽ ousarõ fazer os pesares a nẽgũu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 83 |
Et este conde fezo o moesteiro de Arlança et enrequentouo de muytas boas herdades. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 83 |
Et, quando este conde Fernã Gonçaluez vio que era senor, alçou as mãos contra o çeo et gradeçeu[o] muyto a Deus. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 83 |
Et o conde fezo esta oraçõ de toda sua voentade, et ouyo Deus todo o que lle demandaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 86 |
Com̃o el rrey dõ Ramiro çercou a Madride et a tomou et com̃o o conde Fernã Gonçaluez llj enviou pedir ajuda |
[+] |
1295 |
TC 1/ 86 |
Et o conde Fernã Gonçaluez, que era entõçe senor della, logo que (o) soube daquel feyto daquelle mouro, enviou[o] dizer a el rrey don Rramiro de Leõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 86 |
Et el rey don Rramiro, quando o oyo, nõ se quiso nẽbrar do mal que lle fezerã os rricos homes de Castela et sacou logo sua oste muy grãde et foy ajudar o conde Fernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 86 |
Depoys tornouse el rrey don Rramiro para Leõ cõ grãde onrra, et o conde Fernã Gonçaluez ficou en sua terra cõ grãde bõa andança. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 86 |
Mays agora leyxamos aqui as outras rrazões et dire mos do conde Ffernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 87 |
Com̃o o conde Fernã Gonçaluez çercou o castello de Caroço et tomoo |
[+] |
1295 |
TC 1/ 87 |
Andados iij anos do rreynado del rrey dõ Ramiro -et foy isto na era de IXe çẽtos et xlij ãnos; et andaua outrosi o ãno da encarnaçõ do Senor en IXe çẽtos et iiijo ãnos - (et) o conde Fernã Gonçaluez, auendo sabor de fazer seruiço a Deus et de gaanar prez et onrra, começou de guerrear conos mouros muy de rigeo, et foy cercar hũu castelo muy forte que a nume Caraço; et jazia en somo dũa serra muyto alta, que tijnã os mouros entõçe. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 87 |
Et cõbateua tam fortemente, que os mouros se nõ poderon tẽer nẽ defender per nẽhũa guissa, et ouverõle de dar o castello per força ao conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 88 |
Com̃o chegarõ nouas ao conde Fernã Gonçaluez que vĩjna a el Almãçor |
[+] |
1295 |
TC 1/ 88 |
Andados Vo anos do rreynado deste rrey don Rramiro -et foy isto na era de IXe çẽtos et xliij ãnos; et andaua outrosi o ano da encarnaçõ do Senor en IXe çẽtos et Vo anos; et o enperio de Loys, enperador de Rroma, en vije -, en este ãno que dito he Almãçor, que era o mays poderoso mouro que auja aquende o mar [so] Abderame, rrey de Cordoua, quando oyo dizer que o conde Fernã Gonçaluez lle auja tomado o castelo a que diziã Caraço, ouve ende muy grã pesar et teuese por maltreyto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 88 |
Et o conde Ffernan Gonçaluez, quando oyo dizer que Almãçor avia muvudo cõ tam grãde oste et uĩjna ameaçãdo que llj nõ ficaria terra nẽ lugar u [o] nõ fose buscar, (et) enviou logo suas cartas per toda Castella, que ueesem a el todos seus vasallos, ca muyto era mester. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 89 |
O conde nõ sse pagou do cõsello que lle Gonçaluo Diaz daua, et foy muy sanudo, pero que o nõ mostrou nẽ lle recudiu brauamente, mays contrad[i]sole todo o que disera. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
Quando o conde ouve acabada esta raçõ et esforçada sua gent[e], moueusse de manãa cõ toda sua gente et foysse para Lara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
O conde nõ pode yr de besta pella mõtana tras o porco et ouve a dezersse do cauallo et yr de pee. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
Quando o conde ouve acabada esta razõ vẽo a el hũu daquelles tres mũges, que auya nume Paayo, et preguntoulle quen era ou que demãdaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
Et o conde nõ sse lle encobrio et disso que se apartara de sua masnada et que entrara enpos aquel porco. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
Et o conde nõ se lle parou en caro, mays fezo o que aquelle don Paayo lle rrogaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
Et en outro dia disse frey Paayo ao conde: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 90 |
Et o conde recudeulle com̃o ome ensinado et disso assi: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Com̃o o conde Fernã Gonçaluez lidou cõ Almançor et o vençeu |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
(D)aquella ora sse espidiu o conde do mũge et vee[u]se para Lara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
O conde contou entõçe aos seus vasalos com̃o lle cõtezera cõ aquel frayre que achara, [et] com̃o lle dera bõa pousada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Et o conde Ffernã Gonçaluez estaua entõçe [quedo] en hũu logar et cobijçaua ia veer se juntado conos mouros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Et aque(e)eçeu alj aquella ora o sinal que o mũge disera ao conde, ca hũu caualleyro dos seus, ome arizado et muy vallent[e], caualgaua hũu muy bõo cauallo ligeyro et fremoso, et deulle das esporas por sayr adeant[e], et abriusse a terra et sumy[u]sse o caualleyro cõno cauallo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Disolles entõ o conde: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Poys que o conde ouve acabada sua razõ et esforçada sua cõpana com̃o home sesudo, mãdou logo desenvoluer o seu pendõ et foy ferir enos mouros muyto esforçadamente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Outrosi foy y muy bõo Rroy Uallasquez, et Orujta Fernandez, alfferez do conde, et outrosi todollos outros que y vẽeran. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Poys que os mouros forõ vençudos et fugirõ do cãpo, foy o conde Ffernã Gonçaluez enpos elles en encalço conos mouros et matou delles muytos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Et dissy foyse o conde cõ todollos seus para o moesteiro de San Pero -que era aquella hermida do o mũge [o] ouve por ospede [et] lle dise que vençiria aquela batalla, com̃o he cõtado ante disto - et deu y muytas nobrezas daquelas que acharõ ẽnas tendas dos mouros, et fez muyto algo ao mũge cuio ospede fora Poys que isto ouve assi feyto, o conde foyse cõ todollos seus para Burgos, et folgou y cõ sua cõpana ia quantos dias, et mandou catar maestres para garecer os que forã feridos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 92 |
Mays [o]ra leyxamos aqui de fallar disto do conde et tornaremos a cõtar del rrey don Rramiro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 95 |
Com̃o el rrey dõ Ramiro foy a Saragoça et leuou consigo o conde Fernã Gõçaluez |
[+] |
1295 |
TC 1/ 95 |
Andados vj anos do rreynado del rrey don Rramiro -et foy isto na era de IXe çẽtos et xlaiiij ãnos; et andaua outrosi o ãno da encarnaçõ do Senor en IXe çẽtos vj ãnos - sacou el rrey don Rramiro sua oste muy grãde et lleuou cõsigo Ffernã Gonçaluez, conde de Castella, et ffoy sobre Saragoça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 95 |
Mays Abemyha, que era ende rrey entõçe, quando uyo que el rrey dom Rramiro et o conde Ffernã Gonçaluez erã acordados et avijndos en vn, ouue muy grã medo delles et tornousse vassallo del rrey don Rramiro cõ toda ssua terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 95 |
Et o conde Ffernã Gonçaluez et el rrey don Rramiro pagados hũu do outro et muy amjgos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 96 |
Mays [o]ra leyxamos aqui de ffallar del rrey don Rramiro et tornaremos a contar do conde Ffernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 97 |
Com̃o o conde Fernã Gõçaluez enuiou desfiar el rrey don Sancho de Nauarra |
[+] |
1295 |
TC 1/ 97 |
Andados oyto ãnos do rreynado del rrey dom Rramiro -et foy isto na era de IXe çentos xlvj; et andaua outrosi o ano da encarnaçõ do Senor en IX çentos et [v]iijo ãnos; et o enperio de Loys, enperador de Rroma, en IX ãnos - (et) enviou o conde Ffernan Gonçaluez suas cartas per todo Castella, que ffosen todos cõ el, caualleyros et peões, ata X dias. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 97 |
Senor, mandadeyro sõo do conde Ffernã Gonçaluez, et enviauos dizer que a grã querrella de uos, por que fezestes muyto mal en Castella grã tẽpo ha, en corrella duas vezes et tres no ãno. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 97 |
Amjgo, yde dizer ao conde que lle nõ mellorarey nẽhũa coussa de quanto me ele envia dizer; mays que me faço muy marauillado del, com̃o me oussa a desfiar, ca o teno por louco en ello et foy mal cõsellado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 97 |
Tornousse o caualleyro cõ esta resposta para o conde, et cõtoulle todo o que lle el rrey enviaua dizer, que nõ encobriu ende nẽhũa cousa, et dissolle que o auja muy forte ameaçado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 97 |
Et quando o conde Ffernan Gonçaluez oyo o que lle enviaua dizer, ouue ende muy grã pessar, et mãdou chegar os rricos omẽes et os cauallevros et todollos outros de Castella que erã y cõ elle, por saber seus curações. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Com̃o o conde Ffernã Gonçaluez lidou cõ el rrey dõ Sancho de Nauarra |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Mandou estõçe o conde Ffernan Gonçaluez mouer toda sua gẽte contra os nauarros, et entroulles polla terra adeante, quanto podera seer hũa jorna da. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Et el rey don Sancho de Nauarra, [quando] oyo dizer que o conde Ffernan Gonçaluez que lle entrara pella terra, ajuntou toda sua gente et fuysse para hũu logar que diziã en Nauarra a Era Degollada, et e en Valpira. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Et o conde, com̃o auja grã sabor de sse uĩgar dos nauarros, nõ quisso atẽder prazos longos; mays parou logo suas azes, et el rrey outrosy as suas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Et o conde auja grã sabor d ' acharsse cõ el rrey, et andauao buscando; et el rrey elle outrossi. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Outrosi caeu o conde en terra, ca tĩjna maa lançada, et nõ auja que[n] lle acorrese. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Mays o conde, com̃o era ome de bõo curaçõ et muy esforçado, dizialles que nõ era mal ferido et que penssasem de lidar et de vençer o canpo, ca morto auja el rey don Sancho. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 99 |
Et o conde mãdou (logo) entõçe leuar el rrey don Sancho muy onrradamente a Nauarra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Com̃o o conde Fernã Gonçaluez lidou cõ o conde de Tolosa |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Poys que el rey don Sancho de Nauarra foy morto ẽna lide et os nauarros vençudos, chegou o conde de Tolosa [et] de Piteus, que uĩjna en ajuda del rey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Quando o conde Ffernan Gonçaluez soube que o conde de Tollossa vĩjna sobre elle conos nauarros, mandou logo mouer contra elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et isto dito, escollerõ hũu caualeyro, a que diziã Nunu Laynes, que dissese ao conde aquillo que aujã acordado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et Nunu Laynes foy et disso ao conde assy: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et entãto yrã chegando uosas cõpanas, de que son aynda muytos por vĩjnr, et depoys yremos lidar cono conde de Tollosa et vencerllo emos, sse Deus quiser. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Poys que Nunu Laynes ouve acabada sua razõ, respondeu o conde desta guisa: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Quãdo o conde Ffernã Gonçaluez ouve acabada sua razõ, teuerõ todos que disera muy bẽ et que aquillo era o mellor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et dessi mandou logo mouer dalj toda sua gente et foysse para aquel logar du estaua o conde de Tollossa cõ todollos nauarros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et, poys que forõ passados da outra parte, ordinou o conde Fernã Gonçaluez suas azes et feriu logo nos tollesaos muy de rrigeo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et, quando uyu o conde que os nõ podia uençer tã agina como el querria, começou d ' esforçar os seus et de ferir enos nauarros muy de rigio. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Hu esta aqui o conde de Tollosa? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Saya a lidar cõno conde Ffernã Gonçaluez! |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Os tollesãos et os gascões entõ, con(o) medo do esforço [et] d[o] lidar do conde Ffernã Gonçaluez, começarõ de fugir pellas mõtañas, et seu senor o conde ficou ẽno cãpo com muy poucas cõpanas. . . et fforõsse ferir anbos e dous hũu por outro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et deu o conde Ffernan Gonçaluez ao conde de Tollosa tal lançada, que lle passou todas [as] garniçoes, et deu cõ el do cauallo morto en terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et desque o conde Ffernan Gonçaluez ouve arrancado o canpo, deceu de seu cauallo, et desarmou el per sua mão o conde de Tollosa, allj hu jazia morto, et fezeo [ban]ar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Et soltou todos aqueles de Tollosa que tĩjna pressos, et deulles que despendesem, et fezeos jurar que fosẽ cono conde et que se nõ partisem delle a(a)ta que o ouvesem leuado et posto en sua terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 100 |
Agora leyxamos de fallar aqui do conde Ffernã Gonçaluez de Castella et diremos del rrey don Rramiro, de Leom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 103 |
E[n] esta sazõ pobrou o conde don Nunu (Fernandez) Nunes Roda, assy como diz don Luc[a]s de Tuj. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 103 |
Et pobrou outrosi o conde don Gonçaluo Osma, et Fernã Gonçaluez pobrou Sepuluega. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 103 |
Mays ora leyxamos de falar del rrey don Rramiro et tornaremos a contar do conde Ffernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Com̃o o conde Ffernan Gonçaluez foy buscar frey Paayo et achouo morto et uẽolle en sono et diselle que uenceria Almãçor ena segunda lide |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Andados X anos do rreynado del rrey don Rramiro -et foy isto na era de IX çẽtos et xlviij anos; et andaua outrosi o ãno da encarnaçõ do Senor en IXe çẽtos et IX ãnos; et o enperio de Cerrado, enperador de Rroma, en dous - Almãçor, tẽendosse por muy mal quebrãtado por que o assi ouuer[a] vençud[o] o conde Ffernan Gonçaluez, pasou alende o mar a terra de Africa, et mandou predicar per toda a terra que veesen acorrer a el et aos mouros d ' España contra os cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Et sobrelo que tragia ajuntou todollos mouros da Andaluzia; et, apoderado desta guisa, vẽe[u]sse para Castella, para estragar toda a terra et prender o conde Ffernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
[Et o conde Fernã Gonçaluez] outrosi, quando isto soube, ajuntou todollos castellaos et fo[y]sse para Fita. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Et, quando o conde aquillo ouvyo, pesoulle muyto de curacom, et entrou ena jgleia et ficou os geollos ante o altar de Sam Pero, et fezo sua. oraçõ desta maneyra, chorãdo muy forte dos ollos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Estando o conde Ffernã Gonçaluez fazendo esta oraçõ, vẽe[u]lle [u]n sono et adormeçeu alj ante o altar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Acabada esta (di)uisom, espertousse o conde Ffernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Et, poys que Sam Millã ouve isto dito ao conde, sayo el de San Pero et foyse para Pedrafita, du leyxara sua cõpana. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Quando o conde Fernã Gonçaluez aquelo oyu, rrespondeulles assy: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
"Conde Fernã Gonçaluez, leuãtate et uay tua via, que deste terçar dia vençeras Almãçor et todo o seu poder", et que fazia mal en tardar tãto, et aquel por cuio amor eu lidaua me ajudaria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 105 |
Aos castelãos prouguelle muyto do que o conde dezia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Com̃o o conde Fernan Gonçaluez venceu Almãçor ẽna segũda lide |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Desy ordinou suas azes et mandou dizer a Gustios Gonçalues de Salas et a seus fillos et a dous seus sobrinos do conde que fosem aa deanteyra cõ Rroy Valasquez et dom Gonçaluo Diaz, hũu caualeyro muy sisudo et boo per suas armas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et ẽna outra az foy o conde dom Fernã Gonçaluez, [et] cõ el Rroy Tadio et Muno Tauia et os Velastes, que fezera el en esse dia caualeyros, [et] XXte escudeyros seus que armou caualeyros outrosy en este dia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et espertarõ o conde, que iazia dormĩdo; mays, quando el foy esperto et leuãtado, passada era aquela serpe[n]te. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et o conde, quando sse leuãtou, uiu todo seu poboo aleuantado daquela visom que uir[ã], ca tijnã que era sinal de seerẽ vençudos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et o conde, quando o soube et o entendeu, mandou chamar os da oste et dissolles assy: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et elles, todos cõfortados cõ esto que lles dissera o conde, fezerõ com̃o llj el mandou. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et, quando foy a manaa, forõ todos armados et muy bẽ guisados, et pararõ suas azes, assy com̃o lles auya mandado o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et o conde Fernã Gonçaluez auya ia feyct[o], en pouca d ' ora, muy gram portelo ẽna primeyra az dos mouros et, tã gram curaçõ auya de vençer ou de morrer, que nõ douidaua d ' entrar pelos mouros, per hu quer acalçaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et hũ rrey dos d ' Africa, que era muy ualent[e], andaua buscando o conde para lidar cõ elle hũu por outro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et o conde, quando o uyu, sayu a el et forõsse ferir muy de rigeo das l[ã]ças; et tam grandes forõ os golpes que sse derõ, que ficarõ enbaçados, en guisa que nõ poderõ falar nẽ ferirse hũu a outro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Mays o conde, pero que era ferido, assy com̃o huuyou d ' entrar en acordo ante que o mouro, aremeteusse et deulli outro golpe tal que caeu logo o mouro morto en terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et, quando os uasalos desse mouro uirõ que seu senor era morto, çercar[õ] o conde, coydandoo a matar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 108 |
Et en todo esto o conde Fernã Gonçaluez andaua esforçãdo os seus et dizendollj: -Amigos et uassalos, seede boos et acordadeuos dos grandes tortos que nos faz Almãçor, et saquemos Castela da prema en que esta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et quan[d]o foy a primeyra ora da noyte mandou o conde chamar a todos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et, poys que o conde ouue dicto esto, forõsse todos para suas pousadas, et [d]or[mi]rõ [et] folgar[õ] ata outro dia de manaa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et o conde Fernã Gonçaluez, com̃o era muy esforçado caualeyro en armas, fazia enos mouros tã gram mortandade que nõ auya y nẽhũu que xe lli ousasse parar deante. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et com̃o quer que elles fossem muy esforçados, muyto o erã cada dia mays et cada que oyã dizer ao conde "Castela! ". |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et en aquel lugar meesmo, du iazia morto dom Gonçaluo Gostios, morreu outrosy hũ sobrino do conde, cõ que lidara hũu dos mellores mouro et mays esforçado caualeyro que y andaua, et matarõsse hũu por outro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Mays, quando o conde Fernan Gonçaluez soube que os mays altos omes daquela az erã mortos, [et] que os outros estauã muy arrequeixados et tristes, et que seriã muy agina desbaratados, se acorro nõ ouuesem, ouue ende muy gram pesar, tãto que nõ catou por al senõ por aguillar o caualo, et deusse a andar et meteusse pela mayor pressa dos mouros, que [non] douidou nada, et foylle acorrer, et achoos muy desbaratados, ca os ouuerã mortos ou presos, se el tã agina nõ chegara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et o conde, en chegando et ferindo logo ẽnos mouros, todo en hũu o fezo, et confortaua os seus et esforcauaos ẽna batalla, dizendolles: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Amigos et yrmãos, ferideos de rrigeo, ca eu soo o conde Fernã Gonçaluez, et vençudolos auedes! |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
O conde, andando ontre todas estas azes, muy brauo et muy forte en suas armas et en seus feytos, matãdo muytos delles ademays, ouuesse d ' achar cõ aquel rrey mouro d ' Africa, o que matara a dom Gostios. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Mays o conde nõ llj quiso dar esse vagar et parouxellj de cara logo, assy que llj nõ pode fugir. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Os mouros, quando ysto uirõ, ouuerõ ende muy gram pesar, et chegarõsse todos aly sobrelo conde, mays de çem caualeyros dos mouros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et tã grande foy ali a morteydade, de hũu cabo et do outro, que ouue y, que bem coydou o conde que nũca iamays tornaria a Castela; ca sse lle ya guisando a morte, se lle Deus nõ acorresse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et o conde, andando esto dizendo et querelando ontre sy a Deus et lidando en todo esto a grã poder, oyu hũa uoz que lle disso: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Quando o conde oyu esto, alçou os ollos suso, catãdo a todas partes se ueria quẽ era o que o chamaua et lle aquello dissera. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et os mouros vironos entõ com̃o o conde et ouuerõ muy gram medo, et forõ muy mal espantados, ca se teuerõ por muy enbargados delles, por que uijã tantas gentes todos de hũu sinal; et marauillarõsse muyto donde uijnã aly. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et o conde, quando esto uyu, colleu enpos elles, ferĩdo et matando en elles et golpando en suas espadoas a gram poder, et segudandoos ata Almenara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et elles entõ oyrõ o que o cõde dizia, mesurãdo o feycto en que estaua et estãdo en esto en que era, teuerõ que o mellor que poderia seer que aquelo era que o conde dizia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Et poys que esto foy feycto, foysse logo o conde et as conpanas todas, onrradas et alegres, assy com̃o deue seer, et de com̃o cada hũu pode julgar de tal batalla. . . |
[+] |
1295 |
TC 1/ 111 |
Agora leix[a]mos aqui de falar do conde Fernã Gonçaluez et diremos del rrey dom Rramiro, de Leom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 117 |
Depoys desto casou [el rey] dom Ramiro a seu fillo, o jnfante dom Ordono, cõ dona Orraca filla de Fernan Gonçaluez, conde de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 119 |
Com̃o el rey dõ Ordoño leixou a dõna Orraca, filla do conde Fernan Gonçaluez, con que era casado, et casou con dõna Eluira |
[+] |
1295 |
TC 1/ 119 |
Mays seu yrmão, o jnfant[e] dom Sancho, o que el rrey dom Ramiro ouuera da rreyna dõna Tarevia, yrma[a] del rrey dom Garçia de Nauarra, foyse para Panpelona cõsellarsse cõ seu tio, el rrey dom Garçia, et cõ Fernã Gonçaluez, conde de Castela, sobre feicto do reyno, se dariã y careyra per hu o podesse auer el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 119 |
Et poys que el rey de Nauarra et o conde Fernã Gonçaluez forõ tornados para seus lugares, leixou el rey dõ Ordono dõna Orraca, sua moller, filla do conde Fernan Gonçaluez, a que el tomara por me[t]er p[az] ontre [o]s castelães et os leoneses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 119 |
Et en este ãno prendeu el conde Hyriberto Carlos, rey de Frãça, por que matara o conde Ruberte, et deytoo ẽno castelo que dizem Perome. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 121 |
Et delo terçeyro ãno do reynado deste rey dom Ordono nõ achamos cousa que de cõtar seia nẽ que aqui perteesca, senõ tãto que morreu en este ãno Carllos, rey de Frãça, iazendo ẽna priiom do conde Heryberto, sofrendo muy maa priiom, et reynou enpos el Rrendulfo dous ãnos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 121 |
Com̃o sse aueẽo el rey dõ Ordoño con o conde Fernan Gonçaluez |
[+] |
1295 |
TC 1/ 121 |
Andados quatro ãnos deste rrey dom Ordoño -et foy esto ẽna era de DCCCC et LXa ãnos; et andaua outrosy o ano da encarnaçõ do Senor en DCCCC et xxiij ãnos -, este ãno, guisando el rrey dom Ordoño sua oste muy grande para yr sobre o conde de Castela, Fernan Gonçaluez, por que sabi[a] que o conde auya sabor de meterllj buliço ẽno reyno, et yndo el para ala, enviou o conde algũus de seus rricos omes que lle dissessem que el aparellado estaua para o seu seruiço, ca nõ para o seu deseruiço, [et] que queria auer seu amor cõ el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 121 |
Mays os mouros, por que souberõ que el rey dom Ordono et [o] conde Fernã Gonçaluez estauã desauijndos, veerõ sobre Sancto Esteuã de Golomas, que [he] en ribeyra do Doyro, et çercarõno et correrõ toda a terra ata Burgos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 121 |
Et o conde Fernã Gonçaluez foy a elles cõna caualaria del rey dom Ordoño et cõ a sua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 121 |
Et o conde foy enpos elles segudãdoos et acalçoos et matou muytos delles et catiuou muytos delles que trouxe. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 122 |
Pero dizem algũus que lidou el cõ o conde Fernã Gonçaluez et que o matou. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 123 |
Com̃o morreu el rey dom Ordoño et reynou enpos el seu yrmão dom Sancho. Com̃o o conde Fernan Gonçaluez et os outros rricos omes de Leõ alçarõ por rrey a dom Ordoño, o Mao |
[+] |
1295 |
TC 1/ 123 |
Et enmentre que el rey dom Sancho era en Nauarra, alçarõ o conde Fernan Gonçaluez et os ricos omes de Leõ por rey a dom Ordoño, o Mao, fillo del rey dom Afonso, o Çego, et da reyna dõna Xemena. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 123 |
Et o conde Fernan Gonçaluez deu entõçe por moller a sua filla dõna Orraca a aquel rey dõ Ordoño. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 123 |
Et dali adeante começou o conde [a] mãteer sua terra mays asesegadamente que ante fazia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 123 |
Mays o conde fezollj tãto mal et tãto [o] seg[u]io que [o] apremou, de guisa que ouue a seyr da terra per força et yrsse para mouros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 125 |
Et aquel dom Ordoño, o Mao, seendo auorrido de Deus et dos omes por seus maos feytos, nõ sse asesegãdo en Asturas, fugiu para o conde Fernan Gonçaluez, que era seu sogro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 125 |
Et o conde tolleullj entõce a filla que llj dera por moller et casoa cõ outro marido; et el, cõ dous seus fillos que tragia, deytoos de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 125 |
Agora leix[a]mos aqui de falar del rey dom Sancho et tornaremos a falar del conde Fernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Com̃o el rey dõ Sancho de Leõ enviou polo conde Fernan Gonçaluez que fosse a suas cortes et com̃o lle daquella vendeu o caualo et o açor |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Andados tres ãnos do reynado deste rey dom Sancho, [o] dicto Gordo -et foy esto ẽna era de IX centos et LaXVCco ãnos; et ãdaua outrosy o ãno da encarnaçõ do Senor en IX çentos et xxvijte; et o emperio [de] Enrique, enperador de Roma, en xij - (et) este ãno enuiov el rey dom Sancho mãdado ao conde Fernã Gonçaluez que fazia suas cortes en Leom, et el que veesse logo a elas, ca todos seus altos omes erã ia y senõ elle, et que por el se detijnã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et en aquellas cortes foy muyta gente ajũtada; mays, poys que o conde chegou, nõ durarõ as cortes senõ poucos dias. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o conde falou y per corte et per cõçello et en puridades tãtas bõas razões que erã con[ui]nientes a todos, de(sta) guisa que todos os da corte forõ pagados ende. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o conde leuara y entõ hũu açor mudado muy boo et hũu caualo muy nobre ademays, que ouuera gaanado ena batalla d ' Almãçor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et quando el rey dom Sancho uiu aquel caualo, pagousse del moyto et disso ao conde que llo vendesse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et respondeu o conde que llo nõ uenderia, mays que o tomasse en dõ se sse del pagasse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Mays ante que o conde Fernã Gonçaluez se fosse, falou con [el] a reyna sobre feycto de casamento et que lle faria dar por moller a sua sobrina, filla del rey dom Garçia de Nauarra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o conde, quando aquelo oyu, teueo por bem et provguelle muyto cõ aquel casamento. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o conde enuiou logo seu mandado al rey de Nauarra, que llj enuiasse dizer du tijna por bem que se visem ambos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et el rey enuioullj dizer que en Çeruena, et o conde falousse en elo et outorgoullo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o conde foy ao lugar posto ao dia tallado et leuou çĩco caualeyros cõsigo, delos mays nobres et mays altos de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Quando o conde uyu a el rey assy uĩjr guarnido teuesse por enganado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o escudeyro do conde, quando aquelo uyu, fezo com̃o leal ome deue fazer, et chegousse aa jgleia et deytoullis as espadas per hũa feestra que y estaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Mays pero nõ fezo que llj nada ualuesse do que el queria, ca tijna o conde de dentro muy bẽ fechada a porta et bem guardada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Quando uyu el rey que era noyte, pregũtou ao conde se sse queria dar a priiom sobre menagem, et assy nõ prenderia morte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o conde tomou entõ del rey a jura de salua fe et meteusse en seu poder cõ aquelles çĩco caualeyros que leuara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et poys que el rey dom Garçia teue en seu poder o conde, mandoo deytar en ferros; de guisa que, por aquela uertude que Deus aly fezera, nõ catou por ela nẽ fezo nada de bem. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Et o conde, porlo gram pesar que ende ouue, fezo sua oraçõ a Nostro Senor Deus, et disso assy: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Disse entõ o conde a el rey dom Garçia: -Rey, nõ as por que teer nẽhũu destes que comigo som presos, que por mj̃ soo aueras quantos y som, et nõ lles faças nẽhũu mal, ca elles nõ che am y culpa nẽhũa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
El rey uyu que o conde dizia mesura et dereyto, [et] soltou entõ os caualeyros et enuioos para Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Os castelãos, quando souberõ que o conde era preso, forõ tã desconfortados et tã malandantes que per pouco nõ perderõ os sisos cõ o pesar que ende ouuerõ, et fezerõ tã gram doo per toda Castela que mayor nõ poderiã fazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 126 |
Por que te rogamos et pedimos pola tua merçee que nos queyras oyr; ca nos coydauamos ia a seyr de prema cõno conde Fernã Gonçaluez, et ora auemos medo de uiuer en ela sempre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Com̃o o conde de Normãdia consellou aa jnfante dõna Sancha que sacase o conde Fernan Gonçaluez da priiom |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Andados quatro ãnos do reynado del rey dom Sancho -et foy esto ẽna era de IX çentos et Ltaxvj ãnos; et andaua outrosy o ãno da encarnaçõ do Senor en IX çentos et XXte viijto anos; et o enperio d ' Enrique, enperador de Roma, en xiijze -, o conde Fernan Gonçaluez, iazendo ena priiom, era muy bem guardado de todolos nauarros, por que era sonado per toda a terra que el era o mellor caualeyro d ' armas que outro nẽhũu que fosse, et auiã todos sabor de o veer et de o conoçer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et en este cõmeos veẽo en curaçõ a hũu conde de Normãdia de yr en romaria a Sanctiago, et tomou hũa gram partida de seus caualeyros et meteusse ao camjno. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et poys que el foy [en] Castela pregũtou polo conde, en que terra era ou en que lugar; ca o conde, polos seus feytos boos, soau[a] ia per longas terras. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et este conde oyra ia de suas famas bem dala donde vijna, et por ende pregũtaua por elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et quando chegarõ ali, el et sua conpana, [preguntou] que sse poderi[a] ueer o conde, ca auia gram sabor de o conoçer et prouar se llj poderia auer prol en algũa cousa, por que tal ome com̃o aquel nõ era de teer assy en priiom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Depoys que ouuerõ todo falado quanto quiserõ, espediusse o conde de Normãdia do conde Fernan Gonçaluez, et sayuse chorando muyto dos ollos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et o conde Fernan Gonçaluez ficou entõce en sua priiom, cuydando el muytas guysas en com̃o poderia el d ' allj seyr, rrogando todauia a Nostro Senor Deus que o sacasse ende agina. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
O conde normãdo, quando foy fora do castello, nõ quiso deytar en oluido o conde Fernan Gonçaluez et foisse logo para a jnfante dona Sancha, aquella de que o conde ouuera a seer marido et por que elle era preso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et o conde normando, quando a uio fremosa, que mays nõ poderia seer hũa dõzella, dissolle entõ en poridade que auia grã querela della, por que tijna que era dona sem ventura et de maa fada, mays que quantas auia en seu logar et en seu linagẽ, poys que os castelaaos auiã rrecebudo tã grã pesar por ella. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et disolle aynda o conde assi sobresto: -Ca lle uẽo per ti este mal tã grande que nõ a par. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et sabas que, sse nõ quiseres aguardar o conde de morte, que sse auera per tua culpa a perder todo Castella. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Et, se tu podes[es] casar cõ este conde, todo o mũdo te terri[a] por bẽ auenturada, et seerias por senpre iamays onrrada dos d ' Espana; ca en uerdade nũca dona fezera tã boa caualgada com̃o tu farias en esto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 130 |
Poys que o conde ouue dicto esto, espediuse della et foisse en rromaria a Sanctiago. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Com̃o a jnfante dona Sancha sacou ao conde Fernan Gonçaluez da priiom |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
A jnfante dona Sancha, ydo o conde de Normãdia, enuyou logo hũa dona cõ este mãdado ao conde Fernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et pois que a dona ouue contado ao conde com̃o lle a jnfante mandara, tornouse muy agiña cõ o mandado para ella, ca ouuo muy grã doo da lazeyra que sofria o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et a jnfante, pois que esto ouue dito, foisse para o castello du iazia o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et o conde, quando a uiu, prouguellj muyto cõ ella et disolli que vijnda era aquella. - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et aynda sse razoou mays a jnfante dona Sancha contra o conde allj, et disollj desta guysa: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Conde, uos sodes muy lazerado por meu amor, et auedes grã cuydado de quen nũca ouuestes bem; mais rrogouos eu que uos nõ queixedes agora, ca uos sacarey eu daqui agiña muy bem et muyto en paz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et o conde, quando aquella rrazõ oyu, teuesse por guarido, et disso ontre ssy: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 132 |
Et por que o conde nõ podia andar polos ferros que tragia muy pesados, ouueo a jnfante de leuar aas costas hũa gram peça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Com̃o o arçipreste achou o conde Fernan Gonçaluez et a jnfante dona Sãcha ẽna mata hu iaziã |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
El conde et a jnfante, estando asy ascondudos en aquel monte, ouuerõsse de ueer hũa ora en muy gram perigoo et en muy gram coyta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Ca hũu arçipreste do castelo, ome mao et auol, foy aa caça et, el andando per aquel monte, caerõlle os podengos no rastro do conde et da jnfãte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Et o arçipreste, yndo enpos os podengos, ouue d ' achar o conde et a jnfante. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Dissolle entõ o conde: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Quando o conde lle oyu dizer cousa tã sem guisa, pesoulle mays que se lle dessem hũa gram lançada; et dissolle que demandaua cousa [muy] sem guisa et sem razõ, et que demandaua gram sol(i)dad[a] por pouco traballo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Mays a mester que nos apartemos en hũu lugar du nos o conde nõ possa veer, ca aueria por ende gram pesar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Et uos desnuadeuos dos panos et, mentre que nos ysto liurarmos, gardaruolos a o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Et ela teendoo assy, chegou o conde cõ hũu coytelo do arçiprest[e] ena mão, et matarõno aly ambos et dous. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 134 |
Mays agora leix[a]mos aqui de falar deste auijmento do conde, que ya seu camino, et diremos do acordo que os castelaos ouuerõ sobre ylo buscar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Com̃o os castelãos acharõ o conde Fernan Gonçaluez et a jnfant[e] dona Sancha, quando o yã buscar conno padrõ que tragiã ẽna carreta |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Os castelaos, estando todos chegados en hũu para auer acordo ontre sy sobre esta priiom do conde, falarõ muyto de com̃o o poderiã sacar et liurar ende. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Amigos, poys que nos nõ acordamos en hũu, [eu] uos[lo] direy: façamos hũa ymagem de pedra a semellãça do conde, et juremos sobre ela de a aguardar, et beyiemoslle a mão bem com̃o se ela fosse a do conde, et ponamola ençima de hũu carro, et leuemola ante nos, et facamo[s]llj preyto et menagẽ por amor do conde; que sse ela nõ fugir, que nõ fugamos nos nẽ nũca tornemos a Castela sem o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Et ponamos a sina de Castela en mão daquela ymagem, ca eu uos digo que, se o conde era forte [senor, forte] serao este que nos leuaremos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Mays vaamolo buscar o conde, du quer que delle sabamos mandado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Et o conde outrosy vijna cõ sua dona muy lazerado et, quando uirõ os castelãos vijr contra sy, coydarõ que era algarada de mouros que andauã correndo et descobrindo a terra, et ouuerõ muy gram medo, et forõ en gram coyta, ca nõ souberõ que fazer, ca nõ vijã mõtana a deredor du sse podessem acoller et defender. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Et o conde teue[os] a ollo et foy parando mentes, et conoçeu logo com̃o erã os castelãos, que vijnã buscar seu senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Mays ante que elles chegassem a elles envioulles hũu ome, que sse a elles chegara ẽno camjno, que lles dissesse [como] o conde Fernan Gonçaluez era aquel que vijna são et alegre; et aduzia a jnfant[e] dõna Sancha por moller. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Et começarõ a correr todos ata que chegarõ açerca delles, et conoçerõ o conde seu senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Et reçeberõ y logo a jfante dona Sancha por senora, et beyiarõllj logo todos a mão, ca sabiã ia todos dante como era o feycto ontre ela et o conde, et com̃o o ella sacara da priiom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Et tomou y logo beeyções o conde cõna jnfante dona Sancha, et forõ muy ric[a]s as vodas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 136 |
Agora leix[a]mos aqui o conde Fernã Gonçaluez estar et os castelãos (enstar) en suas alegrias et en suas vodas et tornaremos a contar del rey dom Garçia de Nauarra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 138 |
Com̃o o conde Fernan Gonçaluez lidou cõ el rey dõ Garçia de Nauarra et o prendeu |
[+] |
1295 |
TC 1/ 138 |
Andados Vo ãnos do rreynado deste rey dom Sancho -et foy esto ena era de noueçẽtos et LXaIX ãnos; et andaua outrosy entõ o ãno da encarnaçõ do Senor en noueçetos et XX et IX; et o enperio (enperador) d ' Emrique, enperador de Roma, en xiiijze -, en esse ãno, estando o conde Fernan Gonçaluez asessegado en sua terra, veẽoullj a desora mandado com̃o vijna el rey dom Garçia de Nauarra cõ todo seu poder para tollerlle a terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 138 |
Et, desque forõ todos ajũtados, moueu de Burgos o conde et foysse para cabo do condado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 138 |
Quando o conde Fernan Gonçaluez viu que os castelãos erã mouidos para vençersse, dissolles: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 138 |
Et os castelãos, quando oyrõ as suas sanas do conde, disserõ: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 138 |
Et o conde Fernan Gonçaluez, quando viu a el rey, começoulle a dar vozes et dizer: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 138 |
Et o conde tomou logo al rey dom Garçia et leuoo para Burgos et mãdoo deytar en ferros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Andados vi(jte) ãnos do rreynado deste rey dõ Sancho -et foy esto ẽna era de noueçentos et saseenta ãnos; et andaua outrosy o ãno da encarnaçõ do Senor en noueçẽtos et XXXta; et o enperio d ' Enrique en XV -, a condessa dona Sancha, auendo gram pesar do padre que era preso, falou cõnos castelãos, et dissolles assy: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Amigos, bem sabedes de com̃o uos eu saquey o uosso senor, o conde, da priiom en que o tijna meu padre, el rey dõ Garçia, por que a oge meu padre gram querela de mj̃, ca tẽ que por mj̃ lle vẽo este mal en que agora esta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Et agora o conde he muy errado contra mj̃, que me nõ quer dar meu padre, nẽ sacalo da priiom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Onde uos eu rogo que seiades tã mesurados que roguedes ao conde et que trauedes con el que me de meu padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Et forõsse logo para o conde et disserõlle: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Et diz assy: rrespondeu entõ o conde que, poys o elles tijnã por bem et o queriam, aynda que fosse mayor cousa, que o faria de grado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Et daly adeante fezerõllj muytos prazeres et moytos solazes al rey dom Garçia (et) o conde Fernan Gonçaluez et a condessa dona Sancha, sua filla, et os nobres caualeyros de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 140 |
Amigos, vos sabedes com̃o eu soo desonrrado d[o] conde Fernan Gonçaluez et a mjna desonrra vossa he. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Com̃o o conde Fernan Gonçaluez enviov pedir seu auer a el rey dom Sancho |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Enpos esto el rey dom Sancho de Leõ enviou seus mandadeyros ao conde Fernã Gonçaluez a dizerlle de com̃o Auderrahme, rey de Cordoua, era entrado en sua terra cõ gram poder de mouros, et que lle rogau[a] muyto que [o] fosse ajudar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et o conde Fernan Gonçaluez, [logo] que [o] oyu, foy[sse] para elle(s) quanto mays pode, con aquelles caualeyros que tijna consigo; et nõ quiso y mays t[a]r[d]ar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Quando el rey de Leom uyu o conde Fernan Gonçaluez, prouguelle muyto cõ elle et reçebeuo muy bem, ca teue que llj acorria a muy bõa sazõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et desy, a c[a]bo d ' oyto dias, chegou toda sua conpaña ao conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Mays, poys que os mouros ouuerõ sabedoria com̃o o conde Fernan Gonçaluez era dentro na vila de Leom cõ muy gram caualaria, desçercar[õ] logo a çidade et forõsse para Sam Fagũdo, et comecarõ de correr todo terra de Cãpos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et, quando [o soube] o conde Fernan Gonçaluez, foy contra elles cõ toda sua conpana, et nõ quiso leuar nẽhũu dos caualeyros del rey que quiserã yr cõ elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et o conde, quando chegou a Sam Fagũdo, soube com̃o a tijnã çercada, et auyã ia corruda toda essa terra, et tragiam tã gram presa de catiuos et de gaandos [que] er[a] muy gram cousa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et o conde foy logo ferir enos mouros muy de rigeo, assy com̃o a aguia famienta ena caça quando sse quer çeuar, chamando "Castela". |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et os mouros, quando ovirõ numear "Castela" [et] souberõ que aquel era o conde Fernã Gonçaluez, forõ muy mal espantados et leixarõ a presa, et começarõ todos a fugir quanto mays poderõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et poys que os mouros forom vençudos desta guisa, mandou o conde tornar a presa a aquelles cuia era. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et en todo esto os leoneses estauã sanudos contra o conde, por que nõ quisera que fossẽ cõ elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et o conde tornousse entõçe para Castela et esteue bem dous ãnos que nõ foy a cortes a Leom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Os mandadeyros tornarõsse ao conde et disserõlle esta resposta del rey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et ao conde prouguellj muyto con elo, por que tãto ya tardando o preyto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 142 |
Et el rey dom Sancho deusse entõçe a gram vagar, de guisa que passou depoys do prazo bem tres ãnos, que el rey nẽno conde nõ recudirõ a este preyto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 144 |
Com̃o el rey dõ Garçia de Nauarra correu a terra ao conde Fernã Gonçaluez |
[+] |
1295 |
TC 1/ 144 |
Enpos esto el rey dom Garçia de Nauarra, poys que ouue feyctas suas cortes, Depoys da seyda da priiom do conde, com̃o auemos dicto suso ante desto, et se lles querelou per corte que, ou se vingaria delle, ou porria y o corpo, elles outorgarõlle aly, caualeyros et outras conpanas, que seriã cõ elle en ajudarẽlle en que quer podessẽ, per que sse vingassẽ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 144 |
Et quisera leuar a condessa dõna Sancha, se a auer podera per algũa arte; et esto por ffazer mayor desonrra ao conde Fernan Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Com̃o o conde Fernã Gonçaluez ajũtou sua gente et foy lidar cõ el rey dõ Garçia de Nauarra et o vençeu |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Quando o conde Fernã Gonçaluez foy tornado de Leom, achou todo seu condado corrudo et roubado, [et] pesoulle muy de curaçom, et enuiou logo desfiar al rey dom Garçia, se lle nõ tornasse todo o que auya leuado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Et o caualeyro foysse para el rey dom Garçia et dissollj assy com̃o mandara o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Tornousse o caualeyro ao conde cõ esta resposta, et cont[a]da sua mandaduria, enuiov logo o conde mandado, per toda terra de Castela, a dizerlles que fossem logo cõ elle caualeyros et peões. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Et, desque ouue todo seu poder ajũtado, o conde foysse para Nauarra sem outra dete[ẽ]ça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Et os nauarros erã assaz caualeyros esforçad[o]s et seriã boos hu quer; mays todos erã desmayados cõno conde, ca os avia ia escarm[e]ntados muytas vezes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Demays quiso Deus fazer merçee ao conde Fernan Gonçaluez, que nũca o podessem vençer mouros nẽ cristãos (et) en canpo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 145 |
Agora leixa aqui a estoria de falar desta razõ et . tornaremos a dizer del rey dom Sancho de Leom et do conde Fernan Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
Com̃o o conde Fernan Gonçaluez foy a Leõ et o prendeu el rey dõ Sancho |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
Andados viijto ãnos do reynado del rey dom Sancho de Leom -et foy esto ena era de noueçẽtos et lxaj ãno; et andaua entõ o ãno da encarnaçõ do Senor en noueçentos et xxxaj; et o enperio [de] Enrrique, enperador de Roma, en xvj - o conde Fernan Gonçaluez, poys que ouue vençudo el rey dom Garçia, com̃o auemos contado, et foy tornado a seu condado, chegoullj mandado [del rey de Leom] que lle fosse a cortes ou que lle leixasse seu condado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
O conde, quando ouue leudas as cartas que [lle] el rey [enuiara desto], enviou por seus ricos omes et por todolos caualeyros onrrados de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
Tolledeuos ala, conde, ca muyto sodes loucão. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
Poys que el rey ouue acabada sua rrazõ, rrespondeullj o conde com̃o [ome muy] bem rrazoado et de muy bom siso; mays nõ llj teuo nẽhũa prol esta razõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 146 |
Et razoou assy o conde: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Com̃o a condessa dõna Sancha sacou o conde Fernan Gonçaluez da priiõ hu o tijna preso el rey de Leom |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Quando os castelãos oyrõ que o conde era preso, ouuerõ muy gram pesar, et fezerõ poren tamaño doo, com̃o se o teuessem morto deante. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
A condessa dõna Sancha outrosy, quando o soube, [caeu] esmorida en terra [et] iouue por morta hũa gram peça do dia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Senora, nõ fazedes boo recado en uos queixar tãto, ca por uos queixar muyto nõ tem prol ao conde nẽ a uos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et por que o curaçõ do ome anda sempre bolindo et pensando arte ata que ache carreyra per hu possa conprir aquelo que a sabor, nõ queda et a forte cousa sse faz ligeyra de fazer desta guisa, ca o grande amor todalas cousas vençe; et os castelãos tã gram sabor auyã de sacar da priiõ a seu senor o conde, que seu curaç[õ] lles disso qual seria o mellor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
A condessa dõna Sancha leixoos aly estar et foysse para Leom, cõ dous caualeyros soos et nõ mays, et sua esportela ao colo et seu bordom ẽna mão. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et enviou dizer a el rey com̃o ya a Sanctiago en romaria et que llj rogaua que lle leixasse veer o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et, desque entrarom na vila, foysse el rey para sua pousada, et a condessa foy veer o conde et, quando o viu, foy (moyt)o abraçar, chorando muyto dos ollos ademays. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et o conde entõçe confortoa et dissollj que sse [nõ] queixasse, ca a sofrer era todo o que Deus queria dar aos omes, et que tal cousa para rey era et para grandes omes conteçeu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
A condessa enviou logo dizer al rey que lle rogaua muyto, com̃o a senor boo et mesurado, que mandasse sacar o conde (os conde) dos ferros, "et dizedelle que o caualo trauado nũca bem pode fazer fillos". |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et leuãtousse a condessa de muy gram manaa, quando tangiã alos matijs, et vestiu ao conde todolos seus panos dela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et o conde, guisado en esta maneyra, foysse para a porta en semell[ã]ça de dona, et a condessa enpos el, encobrindosse quanto mays et mellor podia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et, quando chegarõ aa porta, diso a condesa ao porteyro que lle abrisse a porta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et o porteyro, coydando que era a dona et que salrria (a) ela, abriullj a porta, et sayu o conde et a condessa ficou dentro trala porta, encobrindosse do porteyro, de guisa que nũca o entendeu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et o conde, poys que sayu, nõ sse espediu nẽ falou, por que pela ventura nõ fosse entendudo pela uoz et se estoruasse per y o que el et a condessa queriã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et foy[sse] logo para hũu portal, com̃o a condesa consellara, hu estauã aquelles dous caualeyros seus atendendoo cõ hũu caualo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et o conde, assy com̃o chegou, caualgou en aquel caualo que lle tijnã prestes, et começarõsse a yr, et sayrõ da vila muy encubertamente. . . para o lugar du leixarã seus caualeyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 150 |
Et o conde, quando os viu, ouue cõ elles muy gram prazer, com̃o ome que seya d ' atal lugar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Com̃o el rey dõ Sancho de Leõ enviou a condessa dona Sancha |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Quando el rey dom Sancho soube que era ydo o conde et com̃o o sacara a condessa, pesoulle assy com̃o se ouuesse perdudo o rreyno; pero nõ quiso seer errado contra a condessa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Et, desque foy ora, foya veer a sua pousada, du albergara cõ o conde, et asantousse cõ ela a auer suas razões en hũu, et preguntoua et dissolle sobre a yda do conde com̃o ou(u)sara ensayar tal cousa nẽ sacalo dali. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Rrespondeullj a condessa et disso: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Senor, atreuyme en sacar o conde daqui por que vj que estaua en gram coyta [et] por que era cousa que me [con]vijna cada que o eu podese guisar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Poys que a condessa ouue dicta sua razõ, respondeullj el rey dom Sancho: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Cõdessa, uos fezestes muy boo feycto et a guisa de muy bõa dona, que sera contada uossa bondade para sempre; et mando a todos meus vassalos que uaã cõuosco et uos leuẽ ata hu e o conde, que non trasnoytedes sem el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Os leoneses fezerõno assy (assy) com̃o lles el rey mandou et leuarõ a condessa muy onrradamente, com̃o dona de tã alta guisa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 152 |
Et o conde, quando a uyu, prouguelle muyto cõ ela et teue que lle auya Deus feycta muyta merçee. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Com̃o el rey dõ Sancho de Leõ enviou seu moordomo ao conde Fernan Gonçaluez fazer paga do seu auer et nõ llo quiso tomar |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Enpos esto que dicto he, o conde Fernã Gonçaluez de Castela -que nõ soube estar assessegado, depoys que (o) conde foy de Castella, ca nõno leixarõ os mouros nẽnos rreys mouros nẽ os cristãos estar en paz - enviov entõçe dizer a el rey dom Sancho de Leõ que lle desse seu auer, que lle deuya polo caualo et açor que lle vendera; et se nõ que nõ podia estar que o nõ penorase por elo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Et o conde entõçe jũtou todo seu poder et, desque o teue ajũtado, foy et entroulle pelo reyno et correulle a terra, et leuoulle ende muyto gaando et muytos omes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Quando el rey dom Sancho esto soube, mandou ao seu moordomo tomar muy grande auer et que sse fosse ao conde pagarlle todo aquel auer et que lle dissesse que lle tornasse todo aquello que lle leuara de seu reyno, ca tijna que o nõ deuera penorar d ' atal guisa por tal cousa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Et o moordomo foy ao conde por pagarlle aquel auer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Mays, quando o conde et el veerõ aa conta, acharõ que tãto era ia poiado o auer, avendo aa seer dobrado cada dia, segũdo a postura, que quantos omes a en Espana nõno poderiã pagar; ca muyto era ia creçudo sem guisa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Et o conde achou que mercaua muy bem en aquela preytisia et tomoo de grado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 153 |
Agora leixa aqui a estoria de falar desto do conde Fernan Gonçaluez et conta del rey dom Sancho este de Leom en outras razões. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 160 |
Com̃o o conde Fernan Gonçaluez poso fora da terra ao conde dõ Vela |
[+] |
1295 |
TC 1/ 160 |
Poys que os mouros ouuerõ firmado paz cõ este rrey dom Ramiro, com̃o dissemos, et forõ seguros del que nõ a[judaria os castelãos nẽ lles acorreria cõ] ajuda nẽhũa, chegarõ sua oste muy grande et veerõ a terra de Castela sobre o conde Fernan Gonçaluez, que era entõ dela señor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 160 |
Et o conde, nõ teendo guisado de seyr a elles soo entõçe nõ podendo mays leixoos andar, fazendo o mal que podiã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 160 |
Et elles entrarõ et tomarõ daquela uez en este ãno, assy com̃o conta a estoria, a vila de Samãcas et a Dõnas et a Sepuluega et Garmas, sofrendo esto todo o conde Fernan Gonçaluez et asperãdo tempo en que podesse ende acalçar dereyto et vingança. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 160 |
Et faziã todo este mal con consello et guiamento daquel grande ome d[õ] Vela de Castela, de que dissemos ante desto, que o deytara da terra o conde Fernan Gonçaluez, por que nõ queria esse dom Vela conoçerlle senorio en Castela, com̃o era dos mayores et mellores et mays poderoso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 160 |
Et os mouros, poys que sse virõ tã bẽ andantes contra o conde Fernan Gonçaluez et contra seus cristãos, leixarõ Castela et entrarõ per Leom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 161 |
Com̃o o conde Gonçaluo Sanchez lidou con Gonderrado, rrey dos nauarros, et o matou |
[+] |
1295 |
TC 1/ 161 |
Enpos esto que dicto auemos, assy com̃o aveeo(m) segũdo cõta a estoria, que andados tres ãnos do rreynado del rey dom Ramiro -et foy esto ẽna [era] de noueçentos et lxxavij ãnos; et andaua outrosy entõ o ãno da encarnaçõ en noueçentos et xxxaix ãnos; et a do emperador de Rroma en vj - assy acaeçeu que aquela gente dos nauarros, poys que ouuerõ corruda todo Galiza, et roubada toda a terra, et feycto a sua guisa quanto quiserõ, (et) querendosse ia elles tornar a seus nauios con grandes gaanças et muytos cristãos que leuauã catiuos para sse yr para suas terras, sayu a elles o conde Gõçaluo Sanchez, con gram poder, a prouar se poderia auer delles algũa vingãça do mal que lle fezerã ẽna terra aos cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 161 |
Sobre todo aquelo, aquel conde Gonçaluo Sanches foy logo et queymoullj todollos nauios du estauã na rribeyra do mar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 161 |
Mays agora nos calemos desto et torna a estoria ao conde Fernã Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 162 |
Com̃o morreu o conde Fernan Gonçaluez et reynou enpos el seu fillo dõ Garçia |
[+] |
1295 |
TC 1/ 162 |
(E) En aquela sazõ que esto conteçeu dos nauarros en Galiza et ẽno rreyno de Leon, Fernã Gonçaluez, conde de Castela, outrosy oyndo tãtos danos et astragamentos com̃o os mouros fezerõ ẽno rreyno de Castela, pesoullj et foy en muy sanudo, et sayu et chamou todas suas gẽtes, et apoderousse o mays et o mellor que el pode, et foy et lidou con elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 162 |
Et desta guisa se tornou bem andante o conde Fernan Gonçaluez desta vez a Burgos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 162 |
Morreu este conde Fernan Gonçaluez de Castela ẽna era de nouecentos et LXXta et viij ãnos; et andaua outrosy entõçe o ãno da encarnaçõ do Senor en IX çẽtos et XLta; et a do enperador de Rroma en vijte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 162 |
Cõ Deus seia a alma deste conde Fernan Gonçaluez de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 162 |
Finado este conde Fernan Gonçaluez de Castela, herdou apos el o condado et o senorio de Castela o conde Garçia Fernandez, seu fillo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
O miragre que Deus mostrou polo caualeyro do conde Garçia Fernandez ena lide de Cascalar |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
Desque o conde Fernan Gonçaluez foy morto, herdou o condado en seu lugar Garçia Fernandez, seu fillo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
Et acaeçeu a aquel caualeyro que [en] hũu moesteyro que fezera o conde Garçia Fernandez y açerca do castelo de Santo Esteuo, ẽno qual moesteyro poserõ viijto mũges que trouxerã para y do moesteyro de Sam Pero d ' Arlãça, du iazia seu padre, que, aquel dia [da] fazenda, que oyu a missa primeyra que sse en aquel lugar disso cõ[n]o conde, seu senor, et cõnos outros caualeyros que y estauã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
Et, desque o conde ouue oyda a missa, armousse el et toda sua conpaña, por yr dar fazenda aos mouros, os quaes veerõ de Gormas, que estauã ao Vaao de Castaiar por passar da outra parte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
Et, en tãto, foy o conde auer sua fazenda cõnos mouros ao vaao u elles estauã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
Et auya gram pesar de seu senor por que nõ esta[ua] ala cõ o conde, cuio vasalo era. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
Depoys que o conde tornou da fazenda, demandou [por] aquel caualeyro que tã bem andante fora en aquel [dia]. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 163 |
Et, quando o conde soube todo o feycto en com̃o auya passado, et uyu el et os outros que todallas feridas que lle os mouros der[ã a] aquel que por el andara ẽno cãpo, que todalas el tijna ẽno perponto et na loriga et no caualo, et souberõ que nõ fora y, (et souberõ et) entenderõ et conoçerõ que esto que per Deus ueera, et pela deuoçõ que aquel caualeyro auy[a] en el et nos sacrifiçios das missas, et [que] por esso quisera el enuyar a seu angeo en [sua] fegura que lidasse por el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Com̃o o conde de Frãça leuou a moller ao conde Garçia Fernandez |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Este conde Garçia Fernandez, de que falamos, era grande caualeyro de corpo et muy aposto, et auya as mãos muy fremosas, que nũca achamos a outro ome que as tã fremosas ouuesse, en maneyra que muytas vegadas auya uergõça de as teer descubertas por elo, et tomaua y enbargo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et este conde Garçia Fernandez foy casado duas vezes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
A primeyra cõ hũa condesa de Frãça, que ouue nume dona Argentina. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et casou cõ ela en esta guisa: o padre et a madre daquela cõdessa yã en romaria a Sanctiago, et leuauana cõsigo moça muy fremosa, et o conde pagousse dela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Jazendo o cõde doent[e] veera hũu conde de sua terra que ya en romaria a Sanctiago. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et aquel conde fora casado et morreralle a moller. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et a condessa dona Argentina, moller do conde Garçia Fernandez, foysse cõ aquel conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et, quando seu marido, o conde Garçia Fernandez o soube, erã ia elles fora da terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Com̃o o conde Garçia Fernandez foy a Frãça et matou o cõde que lle leuara a moller |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Desque o conde foy guarido daquela enfirmidade, cõ gram pesar que ouue daquel feycto, fez com̃o que ya en romaria a Sancta Maria de Rocamador. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et andarõ tãto ata que cheg[aron] a aquela terra daquel condado, du moraua aquel conde et sua moller que leuara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et soube y toda a fazenda do conde, et en com̃o auya aquela sua filla dona Sancha, que era muy fremosa moller. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et osmou que para acabar aquela demanda en que andaua, que [lle] convijna d ' auer priuança et fal[a] cõ aquela dona Sancha, filla daquel conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et dona Sancha nõ estaua bem cõ aquela condessa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et o conde respondeu: -Amjga, por que me demandades? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et o conde rrespondeu: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Senora, eu soo o conde Garçia Fernandez de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Conde, quẽ uos a uos desse lugar per hu vos possades acabar o que queredes, que lle fariades? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
O conde lle respõdeu: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Senora, se me uos ysto guisasedes, eu casaria cõ vosco et leuaruos ya comjgo para Castela, et fariauos condessa da terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Quando veẽo depoys aa terçeyra noyte, guisou dõna Sancha que sse deytasse seu padre, o conde, et a condessa, ssua madrasta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et meteu o conde Garçia Fernandez, armado de hũu lorigõ et hũu gram coytelo ẽna mão, sub o leyto en que ãbos auyã de jazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et, desque uyu que dormia seu padre et sua madrasta, tiroo pela corda et sayu o conde Garçia Fernandez de sub o leyto, et viu com̃o iaziã ambos et dous dormj̃do, et degoloos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Quando o conde Garçia Fernandez et sua moller dona Sancha chegarõ a Castela, (et) enviarõ por todas suas gentes que veessẽ a Burgos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et cõtoulles o conde todo aquelo que lle auya conteçudo et en com̃o todo passara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et dissolle o conde: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et os castelãos fezerõno assy, et prouguelle muyto con a vijnda do conde et de quam ben se soubera vingar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
En esta dõna [Sancha] fezo o conde Garçia Fernandez o conde dom Sancho, seu fillo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et esta condesa dõna Sancha começou logo da primeyra a seer muy bõa moller et a tẽersse con Deus et seer amjga de seu marido et fazer bõas obras. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Mays esto lle durou pouco, et depoys começou a fazer o avesso delo, com̃o quer que, en quanto maldade de seu corpo, nõ sse ousaua descobrir por medo que auya de seu marido, o conde Garçia Fernandez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et este conde Garçia Fernandez lidou cõ el rey dõ Sancho de Nauarra, et foy contra el bem ãdante. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et ao tempo que este [conde] Garçia Fernandez sayu da terra para vingarsse de sua moller, com̃o de suso auedes oydo, leixou ẽna terra dous seus parentes, en que el muyto fiaua, que julgassem os preytos et que gardassẽ todo o seu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Estes erã caualeyros fillos dalgo de seu linagem do conde et omes sisudos et foreyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Ao tempo deste conde Garçia Fernandez, seendo el fora da terra en demãda daquella sua moller, ajũtousse gram poder de mouros et entrarom per Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et este moesteyro fezo depoys, com̃o de cabo, o conde Garçia Fernandez et tomoo para sua subpultura. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et este conde Garçia Fernandez ouue mays onrrados vassalos ca o conde Fernan Gonçaluez, seu padre; ca no seu tempo chegou a caualaria de Castela a seer des quinẽtos ata vj çentos caualeyros fillos dalgo, que ante nõ soyã de seer mays de trezentos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 166 |
Et este conde Garçia Fernandez [avijnasse] bem cõnos rreys de Leõ, et tirou dontre sy et elles estrãeza que y entrara pelo conde Fernã Gonçaluez, seu padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 171 |
Et, seendo el aynda nino de pouca ydade et de pouco entendemento, começou a asanar os condes de Galiza, per suas palauras nõ cordas et por seus feyctos desguisados, et de seerlles brauo(s) et esquiuo(s), nõ sse querendo guiar per [consello de] sua madre nẽ de sua tia, a mũia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 172 |
Et este foy o segũdo Almãçor a que os mouros poserõ este nume, ca o primeyro Almãcor foy el forte outrosy et bõo; et aquel foy o cõ que lidou o conde Fernan Gonçaluez et o vençeu duas vezes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 174 |
Com̃o os condes de Galiza alçarõ por rey en Sanctiago a dom Bermudo, fillo del rey dõ Ordoño |
[+] |
1295 |
TC 1/ 174 |
Andados (X) XXta ãnos do rreynado del rey dom Rramiro -et foy esto ẽna era de noueçentos et IXXXX et iiij ãnos; et andaua outrosy entõ o ãno da encarnaçõ do Senor en noueçẽtos et lavj (et vj) ãnos; et o enperio d ' Oto en xxiiij -, os condes de Galiza, poys que nõ poderõ sofrer o mal que el rey dõ Rramiro lles fazia, alçarõ rey en Sanctiago a dõ Bermudo, fillo del rey dõ Ordono. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 174 |
Agora leix[a]mos aqui de falar del rey dõ Rramiro et diremos dos vijte jnfantes de Salas -et outros lle dizẽ de Lara - de com̃o forõ traydos et mortos en tempo deste rey dõ Rramiro et de Garçia Fernandez, conde de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Andados xxj ãno do rreynado deste rrey dõ Ramiro -et foy esto ẽna era de noueçẽtos LXXXXa et vijte ãnos; et andaua outrosy entõ o ãno da encarnaçõ do Senor en IX centos et xxxij; et o emperio d ' Oco, enperador de Rroma, en xxvj -, (et) assy acaesçeu en aquela sazõ que hũu alto ome natural da foz de Lara, [et] auya nume Rroy Valasquez, [que] casou outrosy cõ hũa dõna de muy gram guisa, et era natural de Buruẽna et prima coyrmaa do conde Garçia Fernandez, et diziãlle dõna Lanbra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Et armoos o conde Garçia Fernandez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Et derõ en estas vodas o conde Garçia Fernandez et todolos outros altos omes grande auer et muytos dões ademays. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Mays o conde Garçia Fernandez (estaua y), que era senor et era y en Burgos, et Gonçaluo Gostiez, que era padre dos jnfantes, logo que souberõ aquella peleia, forõ para [a]la et meterõsse ontre elles et departirõnos, que nõ ouue y entõ outro mal nẽhũu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Et tã bem obrou y Gonçaluo Gosteez, padre dos jnfantes, et o conde Garçia Fernandez, que os fezo logo y perdoar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 175 |
Ca os jnfantes se apartarã a hũu lugar, con sua cõpaña -et podiã seer per todos CCos caualeyros - Mays empero tã bem o fezerõ o conde et Gonçaluo Gosteez que, daquela uez, nõ ouue y mays mal. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 179 |
Poys que aquela contenda foy apaçificada et as vodas partidas, sayu de Burgos o conde Garçia Fernandez et foy andar pela terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 182 |
Enpos esto, poys que o conde Garçia Fernandez se tornou a Burgos de seu andar en que andara pela terra, (et) espediusse delle dom Rroy Ualasquez et dom Gonvçaluo Gosteez, et yamsse para a foz de Lara du tijnã suas molleres. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 182 |
Et o conde Garçia Fernandez nõ me ajudou y tã bem com̃o eu coydaua et el deuera. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 206 |
Com̃o casou el rey dõ Bermudo. Daquel linagẽ seyr[õ] os condes de Carrom |
[+] |
1295 |
TC 1/ 206 |
[Esta dona Xemena] ouue do conde Nuno Rrodriguez al conde dõ Rrodrigo Nunez, que matarõ depoys ẽna lide de Sacrales. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 206 |
Et esta dona Cristina outrosy, sua filla, foy casada cõ dõ Ordono, o çego, fillo del rey dom (dom) Rramiro, et ouue dela estes fillos: dõ Afonso, et dõ Ordono, et a condessa dona Pelaya, et dona Aldõça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 206 |
Esta dõna Aldõça foy moller de Paay Frorez, que era diacono, et ouue del estes fillos: o conde dõ Pedro, et dom Ordono, et dõ Pelayo, et dom Nuno, et a madre do conde dõ Sueyro et de seus yrmãos, et a condessa dona Tareyia de Carrõ, que fezo y a jgleia de Sam Zoyl martir. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 207 |
Et, quando o conde dõ Vela, de que dissemos ia suso en esta estoria, -o que o conde Fernan Gonçaluez deytara da terra - et algũus condes de terra de Leõ, et outros cristãos que forõ deytados da terra outrosy, poys que chegarõ a Cordoua a Almãçor et lle prometerõ que lle dariã a terra que os cristãos tijnam en España, (et) colleuos Almãçor a ssy. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 207 |
Quando os caualeyros d ' Almãçor esto virõ, pesoulles muyto por ende et, polo grande amor que auy[ã] cõ el et lle queriã todos bem, assy a gram caualaria dos condes et dos outros caualeyros cristãos que andauã cõ el com̃o os seus mouros derõ tornada aa batalla muy de curaçõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 211 |
Entõ dom Guillem Gomez, conde de Galiza, que veera para defender a vila, era muy mal enfermo et, quando oyu que o muro era quebrãtado, fezosse armar de suas armas, et leuarsse en hũu leyto a aquel lugar du quebrãtarõ o muro, por que ali era o mayor perijgo, a morrer y ante ca nõ veer o astragamento do lugar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Et, logo que esto ouue dicto, caualgarõ ambos cõ toda sua conpaña, et forõsse para o conde Garçia Fernandez, conde de Castella, et leuarõ consigo CCCos caualeyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Et, poys que entrarom ẽno paaço onde estaua o conde, desfiou logo Mudarra Gonçaluez a Rroy Valasquez et a todos os de sua parte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Esto fezo Mudarra Gonçaluez liuremente ante o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Quando Mudarra Gonçaluez assy oyu dizer a Rroy Valasquez, meteu mão aa espada et foy por ferilo cõ ela; mays trauou en el o conde Garçia Fernandez et nõ llo leixou fazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Et, poys que esto foy feycto, espedirõsse do conde todos , et forõsse cada hũu para seus lugares. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 212 |
Enpos esto, a tempo da morte de Garçia Fernandez, tomou a dona Lãbra, moller daquel Rroy Valasquez et feze(o)a queymar; ca en tempo do conde Garçia Fernandez nõno quiso fazer, porque era muyto sua parenta do conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 218 |
Andados xiiijze ãnos do reynado deste rey dõ Bermudo -et foy esto ẽna era de M et xiij ãnos; et o ano da encarnaçõ do Senor en IX çentos et lxxav ãnos - veendosse este rey dom Bermudo tã maltreyto dos mouros, que tãtas uezes auyã corruda sua terra et quebrantada et guastada, enviou seu mandado a Garçia Fernandez, conde de Castela, et a dõ Garçia, o Tremedor, rey de Nauarra, que oluidasẽ os tortos que lles el fezera et que fezessem con el paz et a ouuesem todos tres en hũu, con sua postura ben firme, et que sse aiudassem et sacassem sua oste sobre os mouros, et que sse aj[ũt]assem a defender et a ffe, que sse perdia ia, se aquelo muyto durase. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 218 |
Et el rey dõ Garçia enviou entõ sua oste, mays o conde Garçia Fernandez el foy y cono corpo meesmo et con sua oste. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 218 |
Outro dia mãdaua el rey dõ Bermudo et o conde Garçia Fernandez parar suas azes para a batalla, coydando que erã os mouros en suas tendas et que salrriã a ela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 218 |
[Et] o conde Garçia Fernandez alçou con sua conpaña enpos los mouros que yam fugĩdo, et matou y tãtos delles que muy poucos escaparõ ende. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 220 |
Mays Garçia Fernandez, conde de Castela, logo (que chegou) que o soube, veõ a el cõ muy gram poder de caualeyros et d ' omes de pee, et fezoo ende leuãtar per força et segudoo et matoulle muytos mouros, assy que tornou desbaratado aa çidade de Cordoua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 220 |
Et entõçe [el] rey de Leõ et el rey de Nauarra et o conde Garçia Fernandez de Castela enviarõ polo conde dõ Vela, do que dissemos ia ante desto, et por todolos outros caualeyros que erã cõnos mouros, que elles deytarã da terra, et tornarõlle seus herdamentos et os dereytos que auyã d ' auer, por razõ que os mouros nõ sse podessẽ enfestar contra elles con sua ajuda. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 224 |
Este rrey dom Afonso, mentre que era pequeno, crioo o conde Meẽ Gonçaluez de Galiza et sua moller, a condessa dona Mayor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 225 |
Et leuarõno et asconderõno en hũa casa de hũu daquelles traedores que fora naquel consello. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 228 |
Agora leixaremos aqui as outras razões et diremos do conde Garçia Fernandez de Castela et de seu fillo, o conde dom Sancho. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 229 |
Com̃o os mouros veerõ correr terra de cristãos et com̃o morreu o conde Garçia Fernandez |
[+] |
1295 |
TC 1/ 229 |
Andados xije anos do rreynado del rrey dõ Afonso -et foy ena era de mil et xxti et viijto anos; et o ano da encarnaçõ [do Senor] en noueçẽtos et noueẽta anos - aquel dõ Sancho, fillo do conde Garçia Fernandez, alçouse contra seu padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 229 |
Et, quando chegou o conde Garçia Fernandez et vio tã gran mal en sua terra, nõno pode sofrer et, pero que a gente andaua partida ontre el et seu fillo, poso en seu curaçõ de morrer [p]o[r] defender a terra, ante ca viuer veendoa asy perder. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 229 |
Et prenderõ y o conde Garçia Fernandez -et esto foy en Pedra Sellada - et leuarõno preso os mouros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 229 |
Et deuedes a saber que hũa das cousas por que aquel dia os mouros prenderõ et tomarõ o conde Garçia Fernandez si foy por (que) o seu caualo, que el preçaua muyto, o que leixara a sua moller dona Sancha que llo guardasse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 229 |
Et entõ foy ferido et preso o conde, de quaes feridas morreo depoys en Medinacelen en poder dos mouros, segũdo ia suso oystes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Com̃o o conde dõ Sancho fezo beuer o vino destẽperado a sua madre, que llj ela dar quisera |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Poys que o cõde Garçia Fernandez foy finado, ficou seu fillo, o conde dõ Sancho, en seu lugar, asy com̃o o fora seu padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Et este conde dõ Sancho amou seus poboos et defendeu muy ben a sua terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Este conde don Sancho gãanou Penafiel et Supuluega et Madeyrolo et Mõteio, et cobrou dos mouros Gormaz et Osma et Sãto Esteuo, que erã perdudas ena priiõ de sseu padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Et deu franqueza aos caualeyros que non peytassẽ nẽ fossẽ en oste sen soldadas; ca, dant[e] do conde dõ Sancho, peytauã os caualeyros, et aujã d ' ir cõ o ssenor du os auja mester. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
A madre deste [conde] dõ Sancho, cobijçando a casar cõ hũu rrey dos mouros, osmou de matar seu fillo, por tal de sse alcar cõ os castellos et conas fortelezas da terra, et que desta guisa casaria cõ el rrey mouro mays enderẽçadamente et sen enbargo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Et, quando aquella couilleyra vio o conde, descobrio aquel feyto que sabia de sua senora a hũu escudeyro cõ que fazia mal sua fazenda. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Et aquel escudeyro et aquella couilleyra casoos o conde ambos desuu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Et, quando a madre quiso dar ao conde aquel viño a beuer, rrogou elle a sua madre que beuesse ela primeyro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Enpos ysto o conde dõ Sancho, cõ pesar et quebrãto por que matara sua madre en aquella manãa, fezo por ende hũu moesteyro muy nobre et posolle nume Onna, por o nume de sua madre, ena guisa que agora diremos: |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
En Castella soyã chamar Mioña porlla senora, et aquella cõdesa dona Sancha era teuda por senora en todo o condado de Castella, et por ende mandou o conde toller deste nume Mioña aquel "mj" que diziã primeyro en este nume; et esta palaura que fica tollida ende "mj" que lli chamassem por ende a aquel moesteyro Onna; et assi lle chamã oge en dia Onna. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 230 |
Mays agora leixaremos aqui esta razõ et cõtaremos de com̃o foy lidar cõ os mouros este conde dõ Sancho. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 232 |
Com̃o o conde dõ Sancho sacou sua oste et foy correr terra de mouros |
[+] |
1295 |
TC 1/ 232 |
Andados xiijze ãnos do rreynado deste rrey dõ Afonso -et foy esto ena era de (de) mill et xxviiij anos; et andaua o ano da encarnaçõ en noueçẽtos et noueẽta et hũu - (et) o conde dõ Sancho, nõ podendo sofrer o torto que lli os mouros fezerã en matarlle seu padre, chamou os leoneses et os de Nauarra, porla postura que ouuerã feyta cõ seu padre de ajudarse huus outros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
Et desi poso este Çuleyma suas tregoas firmes et bõas cõ dõ Sancho, conde de C[a]stella, et enuio[u]llj logo grande auer de que guisa[sse] suas gẽtes et o uẽesse ajudar contra aquel Mahomade Almoadj. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
O conde sacou entom muy grande oste et guisouse entõçe muy bẽ et uẽollj cõ ajuda. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
Et aquel Mahomade Almoadj, quando entendeu que Çuleyma vĩjna cõ o conde dõ Sancho sobr ' el, envioo logo dizer a Medinaçele et a outros lugares muytos que llj uẽessẽ acorrer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
Et elles et os que erã dentro ena çibdade, auendo a curaçõ de lidar cona oste do conde dõ Sancho, mãdarõ achaar as carcauas et todolos lugares enbargados de aderredor, per que podessẽ seyr a elles mays sen enbargo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
Et, poys que sse ajũtarõ as ostes hũas con outras, ouuerõ muy grã batalla; pero, en cabo, uençeu Çuleyma cõna ajuda do conde dõ Sancho, ca lidauã os cristãos muy de rrigio et muy esforcadamente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
Mays tã grande foy o medo que ouuerõ todos aquelles que aquillo oyrõ dizer que por nẽhũa cousa nõ llo poderom fazer creer que aquel era Ysem Almohadj, (et) quando ysto uio, foy et ascondeuse en casa de hũu alaraue, que auia nume Mahomad, o Toledão, todo ia com̃o desapoderado et desasperado, et fugiu de noyte, et uẽosse cõ Mafomad a Toledo. Çuleyma tomou entõ a çidade de Cordoua per força et assenorousse do alcaçer et apoderousse do rreyno vijte meses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
Et dissolles entõce o conde dõ Sancho: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 233 |
Et elles forõ todos muy marauillados daquellas palauras tã sa[bi]as que o conde dõ Sancho llis dizia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 239 |
En aquella sazõ erã cõ Mahomad o conde dõ Rreymõdo -nõ o que foy padre do enperador mays outro - et outros muytos cristãos cõ el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 239 |
Este conde, [en]tendẽdo o escandalo et o mal que poderia uĩjr depoys por aquello que el rrey mãdaua tomar todo o que os berberis auiã ena çibdad[e], et da outra parte por que era el esquiuo et muy errado contra os moradores do lugar, et sobre esto mayormente aynda por que oyra dizer a hũu mouro que, assi com̃o os de Cordoua matarã et destruyrã aos mouros berberis, que assi sse traballariã de matar, se podessẽ, a el [et a]os cristãos que erã con el, (et) disso al rrey que sse queria yr para sua terra, poys el auja conprido o tempo que posera con el de o seruir. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 239 |
Et o conde tornousse para sua terra rrico et onrrado con todolos outros cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 244 |
Com̃o Ysẽ sacou sua oste contra os berberis et deu seys castellos ao conde dõ Sancho que o veese ajudar |
[+] |
1295 |
TC 1/ 244 |
Mays tãto era o auer que Çuleyma et os berberis demãdauã que Ysẽ mays se quiso auẽturar a sorte de morte ca darllo. Çuleyma, quando vio aquello, que llj nõ tĩjna prol o en que el andaua, enviou prometer a dõ Sancho, conde de Castella, que llj daria de seu auer quanto el quisese et outros dões muytos, et que o onraria quanto el podesse et soubesse, et que o vẽesse ajudar contra Yseẽ, rrey de Cordoua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 244 |
O conde, quando este mandado oyo que lle chegou, prouguellj muyto, pero deytoo en uagar et nõ quiso dar resposta aos mandadeyros tã agina, nẽ ante que nõ fezes[e] saber esta rrazõ a Ysem, rrey de Cordoua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 244 |
Et sobre ysto a demãda do conde era esta: que seis castelos, que Almãçor gaanara dos cristãos en outro tempo, que llos desse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 244 |
Et el rrey Ysem, quando soubo aquella preitesia que o conde dõ Sancho llj enviaua demãdar, vio que era grande et graue. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 263 |
Depois desto a tẽpo, quando era ia d ' ydade para ello, ouuo sabor de casar et casou cõ dona Tareyia, filla do conde dom Sancho de Castella. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 263 |
Et este conde dom Sancho de Castella ouuo outrosy hũa filla a que chamarõ dona Eluyra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 263 |
[En]pus esto, a pouco de tẽpo, morreu o conde dom Sancho et foy enterrado muyto onrradamente eno moesteiro de Ona. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 263 |
Et, poys que o conde dom Sancho foy morto, ficou eno condado de Castella seu fillo dom Garçia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 263 |
Agora leixamos aqui de falar destas rrazões dos rreys de Leõ et dos condes de Castella, et cõtaremos do começo dos rreys de Nauarra, ca per este logar deuemos desuiar a contar com̃o ouue rrey en Castella primeyramente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 264 |
Depoys da morte de[l] rrey dom Bermud[o] de Leõ et da do conde dom Sancho de Castella, assi com̃o diremos adeante, faleceu o linagẽ dos baroes que rreinassem et tornou (et tornou) o senorio das molleres. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 265 |
Et dona Velasquita casoua cõ o conde dom Nuno de Bizcaya. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Et casou cõ dona Eluyra, filla do conde dom Sancho de Castella, et ouuo en ella estes dous fillos: dom Garçia et dom Fernãdo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Com̃o morreu o conde dõ Sancho et herdou o cõdado seu fillo, jnfante Garçia, et como o esposarõ con dona Sancha |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Eno segundo ano do rreynado deste rrey dom Vermudo de Leõ -et foy esto ena era [de] MXLaV ãnos; et andaua o ano da encarnaçõ en mil et vij anos; et o enperio de Enrrique, enperador de Rroma, en xj -morreu o conde dõ Sancho de Castella et leixou hũu seu fillo que disserõ jnfante don Garçia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Et, pois que este jnfãte dõ Garçia foy conde, era aynda por casar, et ajuntarõse os altos omes de Castella, et ouuerõ seu consello de com̃o [o] casassen. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Et esses altos omes de Castella acordarõ d ' enuyala pedyr a este rrey dom Bermudo de Leõ, que lla desse por moller para o jnfante Garçia, o conde, et outorgasse ao conde que erdasse cõ ella todollos dereitos que deuesse a auer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Conta a estoria aqui que o jnfante dom Garçia moueu de Moño et foisse dereitamente para Moçõ, que tijna entõçe o conde Fernã Guterrez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Et os caualeiros do conde, quando virõ que o jnfante dõ Garçia os cercaua, armarõse et seirõ a el en rrazõ de lidar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 269 |
Et o conde dom Fernã Guterrez, quando soubo daquel feito, pesoullj muy de curacom; et, pero que era mal doẽte, caualgou et seyu alla, et começou de trager mal os seus por aquello que cometerã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Et os fillos do conde don Vela, de que dissemos ia, erã entõçe alla enas Somoças de Leõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Et, quando souberõ que o jnfante Garçia uijna a Leõ et era y, acordarõse do mal et da desonrra que o conde dom Sancho, seu padre, llis fezera, et de com̃o os deitara de Castella. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Et Rruy Uela et Diego Uela, fillos do conde dom Vela, quando o souberõ, sayrõ a el et receberõno muy bẽ, et beyiarõlle a mao, assi com̃o e costume en España, et tornarõse seus vassalos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Et en todo esto sayrõ aquell[e]s fillos do conde dom Uela do paaço, et ouuerõ y seu consello mao et falso et de traiçõ com̃o matassẽ o jnfante. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Os condes, quando virõ o jnfãte estar ena rrua, forõ para el, os ueabros nas maos, para matalo; mais deitarõ as maos en el et leuarõno mal et desonrradamente ata o traedor do conde Rruy Uela, que era seu padrino com̃o dissemos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
O conde ouue entõ del doo, et disso aos outros que nõ era bẽ de matarlo assi; mays que seria mellor de tomar aquello que lles daua, et a el que o deitassẽ da terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Condes, nõ matedes o jnfãte, ca uosso senor he; et rogouos que ante matedes mj̃ ca nõ el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
O conde Fernã Laynes foy muy sanudo contra ella et deulli hũa palmada ena cara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Condes traedores! |
[+] |
1295 |
TC 1/ 271 |
Et os condes fezerõllo deitar deante per çima do muro, mal et desonrradamente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 275 |
Com̃o el rrey dõ Sancho de Nauarra matou os fillos do conde don Vella |
[+] |
1295 |
TC 1/ 275 |
Os condes traedores, logo que esto ouuerõ feycto, forõsse para o castello de Moçõ et çercarõno. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 275 |
Mays o conde Fernã Guterrez, que tijna o castelo, quando os viu et soubo o que aujã feyto et en que guysa vijnã, seyu a elles mao seu grado et omillouselles et conuidoos para [a] cẽa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 275 |
Mays Fernã Guterrez, logo que sse partiu delles, fezo suas cartas, que enuiou muy apressa a el rrey dom Sancho de Nauarra et a anbos seus fillos, dom Garçia et dom Ffernãdo, que ueessem acorrerlli, ca o tijnã çercado [os] fillos do conde dom Vela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 275 |
Os condes fillos de dom Vella, quando o souberõ, foilles muy mal, et pesoulles muyto cõ elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 275 |
Os rreys çercarõ entõ aos outros condes et queimaronos y logo, dandolles ante grandes penas, com̃o a traedores que matarã seu senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
El rrey dom Sancho de Nauarra, dito o Mayor, erdou entõçe o condado de Castella, por rrazõ de sua moller, a rreyna dona Eluyra, que era filla do conde de Castella et yrmaa daquel jnfante dom Garçia, o que matarõ en Leõ, por que nõ ouue y outro erdeiro nẽhũu que o deuesse a auer, senõ aquella rreyna dona Eluyra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
En tẽpo daquel rrey dom Sancho Auarca pobrou o conde dom Diego Porçel a çidade de Burgos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
Et este conde tornou o camjno de Sanctiago per Nauarra et ende a Biluestre et Amaya, et ende a Carrõ, et desi com̃o uay ata a uilla de Leõ; ca ante daquello per Allaua et per Asturas ya o camjno frances. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
Et este Garçia Ramirez foy casado cõ dona Margelina, ffilla do conde dellas Perchas, et ouuo en ella hũu fillo a que disserõ dom Sancho -este foy omẽ de grande entendemento et de grã coraçõ et muyto entendudo -. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
Et el rrey Rricarde, yrmão della, casoua cõ Rreymõ Flazada, conde de Tolosa; et ouuo esse conde en ella hũu fillo, a que disserõ Rreymõ, o Boo, cuio linagẽ oie en dia he senor de Tolosa, segundo contã as estorias. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
Et (que) aquella dona [Sancha, filla del rey don Garçia et da reyna dona] Orraca, foy casada cõ Gastõ, bisconde de Bearte, mays nõ ouue en ella fillos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
Et, pois que el morreu, casou ella cõ o conde dom Pedro de Molina, et ouuo en ella hũu fillo a que disserõ Almeric, que foy depoys bisconde de Marbona, por que aquel conde dom Pedro de Molina era fillo de dona Armesenda, cuja fora Narbona. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
Este Tiobalt casou cõ hũa dona, filla do conde de Locõriga, mays partiusse della per mandamẽto da jgleia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 277 |
Depoys casou el cõ filla de dom Guyscardo, hũu rrico omẽ de Beliat, et de sua, moller dona Seuilla, filla do conde Fellippe de Frandes et de Mouj. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 281 |
Et, por que a aquella sazõ era a guerra conos mouros tam grande et tam cotiaa, assi que os caualleiros et os condes et aynda os rreys parauã seus caualos dentro en seus paaços et, segũdo conta a estoria, dentro en suas camaras hu dormiã cõ suas molleres, por que, logo que oyssẽ apelido ferir, teuessem seus cauallos prestes et suas armas, por que sse podessem armar sem toda tardança para sayr alla. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 285 |
Et ueẽo y cõ os mouros en ajuda o conde don Garçia de Nauarra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 285 |
Et prendeu o conde dõ Garçia, et gãanou y grandes aueres dos mouros que partiu per sua oste, que andaua muy lazerada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 285 |
Et este lidou cõ o conde de Tolosa et cõ o cõde de Piteus en hũu dia et, desque os uençeu et os ouuo presos en seu poder, deullis de mão por grande auer que llj derõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 285 |
Et, desque uio el rrey dõ Afonso, senor de Castella et de Leõ, o que gãanou Toledo de mouros et pobroa de cristãos, que o conde dõ Rreymõdo, seu gẽro que era casado cõ dona, Orraca, (que era) sua filla, [que] era finado, ouuo seu consello de casar esta sa filla dona Orraca cõ este dõ Afonso, rrey d ' Arãgõ, o Batalleyro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 285 |
Et desta rreyna dona Orraca et do conde dõ Rreymõ, o primeyro marido que ela ouuo, ficou hũu fillo a que disserõ o conde dõ Afonso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 285 |
Et naçeu en Galiza en hũu lugar que dizẽ Caldas de Rreis, et criarõno en Galiza o arçebispo [don] Diego, que foy o primeyro arçebispo de Sanctiago desque a prouĩça de Merida foy mudada a Sanctiago, et o conde dõ Pedro de Caura. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 288 |
Et depoys, a poucos dias, derõllj por moller a yrmãa do conde de Piteus. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 288 |
Et esta dõna Peronyela foy casada cõ o conde dom Rreymõ de Barcelona. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 292 |
Ouuerõ a rreyna dona Orraca et o conde de Barçellona o rreyno de Arangõ et o condado de Barcellona. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 292 |
Et casou cona neta do conde dõ Folcalquerdj, et ouuo en ela hũu fillo que foy [outrossi senor] de Prouĩçia, depoys de seu padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 292 |
Este fillo daquella neta de Falcardj casou cõ dona Beatrix, filla do conde Mauriẽ, et ouuo en ella quatro fillas: a hũa casou cõ Loys de Frãça; a outra cõ dõ Anrique, rrey de Jnglaterra; a outra, que ouue nume dona Costãça, foy casada cõ el rrey d ' Õgria, et ante que fillo ouuese dela morreu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 292 |
Et, poys que as uodas forõ feytas, aquel dõ Afonso, conde de Prouĩçia, yrmão dessa rreyna dona Costãça, enfermou ala et alo morreu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 294 |
Et el rrey dõ Pedro cõ hũus poucos de(lles) arãgoeses et cõ muytos dos catalães en hũu cõ o dicto conde de Tolosa, et aynda cõ [a] g[e]n[te] d[o]s frisões et outros altos omes de Frãça, a Gotiga, que lli uẽerõ en ajuda a el rrey dõ Pedro et al conde de Tolosa, por defẽder do arçebispo os hereges, (et) ouuerõ sua batalla cõ os françeses çerca de hũu castello que a nume Murielo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 294 |
Et o conde dos frisões et o conde de Tolosa, cõ algũus dos catalaes, teuerõ suas espadas et gardarõnas bem et fugirõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 294 |
Et, pero que el rey dõ Pedro era muy bõo cristão, por que ueẽra en ajuda do conde, con que auia diuido, a defender os ereges, que sõ g[ente] sen [Deus], quiso Deus que morresse assy com̃o dissemos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 296 |
Este dõ Pedro d ' Arangõ en sua uida ouuera dado seu fillo dõ James a criar ao conde dõ Simõ de Monfort, et esposoo cõ sua filla. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 308 |
Et depoys que Diego Laynes se enbaratou cona vilãa casou cõ dona Tareyia, filla do conde dõ Nunu Aluares de Maya. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 308 |
Et este Roderigo, andando per Castella, ouue seu gresgo cono conde dõ Gomez, senor de Gormaz, et ouueron de lidar, et matou Rrodrigo o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 310 |
Et en esto ueõo ante el dona Xemena, filla do conde de Golomaz que Rrodrigo matara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 310 |
Senor, eu sõo filla do conde don Gomez, et Rrodrigo de Biuar matoo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 311 |
Et el rrey sayo a rreçebelo muy bẽ et muyto onradamente, et pesou muyto aos condes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 311 |
Et, desque el rrey falou cõ elle, dissollj com̃o dona Xemena Gomes, filla do conde don Gomes, que elle matara, que o vĩjna demandar por marido et que llj perdoaua a morte do padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 318 |
Capitolo oytauo. Da falsidade que os condes quiserõ fazer et como os deytou Rrodrigo da terra |
[+] |
1295 |
TC 1/ 318 |
Conta a estoria que os condes de Castella, veendo com̃o crecia a onrra a Rrodrigo cada dia, ouuerõ seu acordo que posesẽ seu amor cõ os mouros et que aplazasẽ cõ elles lide para o dia de Sancta Cruz de Mayo, et que chamasẽ a est[a] lide Rrodrigo, et elles cõ os mouros que o matasẽ; et que per esta razõ se vĩgariã delle et ficariã senores de Castela, de que o nõ erã por elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 318 |
Estes mouros, quando virõ a falsidade en que andauã os condes, tomarõ as cartas et enviarõnas a Rrodrigo seu senor, et enviarõllj dizer et descobrir a puridade do feyto com̃o era. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 318 |
Et tomou as cartas et leuoas al rrey dõ Fernando, et mostroullj(s) a nemiga en que andauã os condes, et sinaladamente o conde don Garçia de Cabra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 318 |
Et ueẽo a el sua curmaa, moller do conde don Garçia, et ficou os geollos ant ' elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 318 |
Et depoys llj foy o conde muy desconoçudo, que llj fezo muyta guerra della ata que lla tomou Rrodrigo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 333 |
Et enviou cõ elles o conde dõ Moño et outros dous ricos omes, que diziã a hũu dom Fernãdo et ao outro dom Gonçaluo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 339 |
Et entõ o conde dom Rramõ, senor de Saboya, cõ poder del rrey de Frãça, ajuntou vijnte mĩll caualleyros et vẽo aaquende Tolosa, por teer o camjno al rrey don Fernando. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 339 |
Et ouuerõ hũa lide muy ferida, mays en cabo uẽçeo o Çide et foy o conde preso et outros muytos cõ elle, et outros moytos mortos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 339 |
Et o conde pedio por merçee ao Çide que o soltase et que lle daria hũa filla muy fremosa que auia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 339 |
Et o conde enviou por ella et deulla et foy logo solto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 339 |
Et cõ este mãdado enviarõ ala o conde don Rrodrigo et Aluar Fãges Mynaya et outros omes boos onrrados et leterados. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 339 |
Et o papa envioullj demãdar a filla do conde, que era ençĩta Vco meses et medeo auia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 349 |
Et este rrey dõ Fernando, el Mãno, foy fillo del rrey dõ Sancho de Nauarra; et, por que Castella ficou sem herdeyro, sua madre, a rreyna dõna Elvira, [que] era filla do conde don Ssancho Garçia de Castella et herdeyra, (et) deu a seu fillo dõ Fernando o rreyno. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 354 |
Entom leuantouse o conde dom Garçia de Cabra et disse: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 354 |
Quando el rrey ysto oyo, foy muy sanudo et muy yrado contra o conde et diselle: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 354 |
Conde, tira[de]me uos de deante, ca eu per uos non serey bem cõsellado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 359 |
Et o conde dõ Moño de Lara et o conde de Mõçõ et o conde dõ Garçia de Cabra leuauã a deanteyra del rrey dõ Sancho, cõ grã caualaria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 361 |
Et deu a deãteyra ao conde dõ Garçia de Cabra et ao conde de Mõçõ et ao conde de Lara; et a hũa costeyra a dõ Fruella de Asturas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 361 |
Et o conde dõ Moño diso: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 361 |
Pero en cabo forõ maltreytos os castelãos et foy ferido o conde dõ Moño, et preso o conde dõ Garçia et derribado do caualo; et forõ vençudos os castelãos et prenderõ el rrey dõ Sancho. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 367 |
Et ya cõ ela o conde Pero Ansures. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 371 |
Et el rrey dõ Afonso en esta sazom ouue por cõselleyro o conde dõ Pero Ansures. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 379 |
Quando os condes et os omes [bõos] da oste virõ et entenderõ o muy grã dãno que poderia vijr al rrey et aos da terra pela yda do Çide, que se ya muy sanudo, (et) forõse para el rrey et diserõlle: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 379 |
Et mandou logo chamar a dom Diego Ardones, fillo do conde dõ Ordoño, et mandoulle que fose enpos elle et que lle rrogase muyto da sua parte que se tornase, et qual preytesia quisese que tal gela fezese. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 381 |
Et o conde dõ Garçia de Cabra, quando o vyo, pesoulle muyto pola grã gente que se perdia, et foyse para el rrey et disollj com̃o reçebia muy grã dãno ẽna gente, et que os mãdase tirar afora, que ia muyta gente y avya perduda, et que a mandase tirar afora et nõ conbatesẽ mays, [et] que a teuese çercada ata que a tomase per fome. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 386 |
Et ia ante desto fezera outra treyçõ, que matara o conde dõ Moño com̃o nõ deuya. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 388 |
Beeyto seiades, conde, que me tã bem consellades, ca bem creo que soom orto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 388 |
Rrogo a quantos aqui som, asy condes com̃o rricos omes et prelados et a todos meus vasalos, que se el rrey dõ Alfonso veer aa terra que lle peçã merçee por uos, que uos faça algo et bem et uos rreçeba por vasalo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 390 |
Et leu[ã]tarõse o(s) conde(s) dõ Moño et o conde dõ Garçia de Cabra, et diserõ: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 390 |
Et entõ leuãtouse hũu caualeyro castelão, muy esforçado et de gram guisa, et dizi[ã]lle Diego Ardoñes, fillo do conde dom Ordoño de Lara, et disse: -Se me outorgardes todo o que auedes dito, eu farey este reto aos de Çamora pola morte del rrey dom Sancho, noso senor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 405 |
A segũda foy dõna Costança, de que ouue hũa filla que ouue nume dona Orraca Afonso, moller que foy do conde dom Rramõ de Tolosa, fillo que foy de dom Alfonso Jordam. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 405 |
La quarta moller foy dõna Ysabel, filla del rrey dom Loys de França, en que ouue a dona Sancha, que foy moller do conde dom Rrodrigo, et a dona Eluira, moller que foy del rrey de Galiza, que foy yrmão de Rrouberte Guisar, fillo do conde [de] Albavilla; et este vẽo de Lõbardia et gaanou Çesilia et Pulla et Calabria et Janpana. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 406 |
Et ouue en ella a dona Eluira, que foy moller do conde dõ Ramõ de Sam Gil de P(e)roença, que era torto de hũu ollo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 406 |
Et este conde ouue en ella a dom Afonso Iordam; et ouue este nume porque foy babtizado ẽno rrio Iordam, ca ella pasara cõ seu marido a Vltramar en tẽpo do papa Ssan Hurbam, cõna grande oste que conta a estoria que passou ala de Frãça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 406 |
Et este conde era hũu dos doze caualeyros cobdellos que gaanarõ Tripol et Acre et Jherusalem et Antiochia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 406 |
Outrosy daquella dõna Xemena Nunez ouue ell rrey hũa filla, que ouue nume dona Tareyia, que foy casada cõno emperador de Costãtinople, que foy cuyrmão do conde dõ Ramãdo, que foy padre do emperador. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 411 |
Et cõ el rrey de Granada erã entõ rricos omes de Castella: o conde Garçia Ordones et Furtõ Sanches, genrro del rrey de Nauarra, et Lope Sanches, seu yrmão, et Diego Peres, hũu dos mayores omes de Castella. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 411 |
Et forõ presos o(s) conde(s) Garçia [Ordo]nes et Lopo Sanches et Diego Peres et outros muytos caualeyros et moyta da outra gente, asy que nõ auyam cõta (a)os mouros que se perderõ y. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 433 |
Et rrey dõ Pero d Arãgom et o conde dom Ramõdo ajudauam (ajudauã) Bel Alfange et auyã grã querella do Çide, por que aiudau[a] rrey Çalema. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 433 |
Et soarõ as nouas ao conde de Barçelona et al rrey de Denia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 433 |
Et o conde, quando o soube, pesoulle moyto, ca elle tijna toda essa terra en comenda. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 433 |
Et chegoulle mandado com̃o vijnã el rrey et o conde cõ muy grãdes poderes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 433 |
Et envyou [dizer] ao conde ca nõ auya que veer com elle porlo mal que el fazia aos mouros, mays a el que lle nõ leuaua nada, et que o leixase yr en paz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 433 |
Et o conde disso que o nõ faria, mays que lle faria lazerar quanto fezera, et que saberia a quẽ fezera desonrra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 435 |
Com̃o o Çide lidou cõ o conde de Barçelona et cõ el rrey de Denja |
[+] |
1295 |
TC 1/ 435 |
Amigos, ia veedes com̃o el rrey Abem Alfange et o conde dõ Ramõ nos querem toller o que gaanamos cõ muy grã traballo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 435 |
Et os do conde teuerõse hũu pouco cõ seu senor; mays o Çide vyo hu estaua (o) que o andaua buscando, et enderençou para elle, ferindo aos que achaua deante. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 435 |
Et entõ foy preso o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 435 |
Et o Çide gaanou entõ a espada Collada, que era muy preçada, que tragia o conde dõ Ramõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 435 |
Et fez o conde trager aa tenda. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Com̃o o Çide soltou da priiõ o conde dõ Ramõ |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Conta a estoria que, outro dia grã manaa, estãdo o Çide en aquel lugar, mandou adubar muy bem de comer para sy et para o conde, por amor de lle fazer amor et plazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et o conde nõ queria comer nẽhũa cousa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et aa ora d[e] comer fezeo asentar cõsigo, mays o conde nõ queria comer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et o Çide era de grã mesura et diselle: -Conde, comede et beuede et seede seguro, se comedes, que uos soltarey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et o conde dissolle: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Conde, comede et beuede et logo uos farey soltar, que uos vaades para uossa terra sen enbargo nẽhũu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et o conde, quando oyo esto, dise: -Çide, esso sera uerdade? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et entõ demandou o conde da agoa para as maos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et demandou dous caualeyros, seus parentes, que forõ muy boos, quando o conde foy preso: et deziã a hũu delles Vgo et ao outro Guillẽ Bernal. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et, desque comerõ, disse o conde: -Çide, mãdadenos yr, se uossa voentade he. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et entõ, quando sse ouuerõ a partir disse o Çide ao conde: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 436 |
Et o conde diso: -Çide, agora en saluo jogades, ca pagado uos teño para este ãno, uos et uossa gente, et nõ teño en curaçõ de uos buscar tam agina. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 439 |
Com̃o el rrey de [Denia] et o conde se asanarõ contra o Çide |
[+] |
1295 |
TC 1/ 439 |
Andados xviijto ãnos del rreynado del rrey dõ Alfonso, Aben Alfãge, rrey de Denia, ouue cõsello cõno conde don Rramon et cõno (el) yrmãno del conde Rrogel et cõnos omes boos de Besaldã et cõnos de Rosmol et de Tarãges, com̃o çercasem o castelo del Menar, que o Çide auya roubado per mandado del rrey de Saragoça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 439 |
Et fogiu el rrey mouro et o conde dom Rramõ et os mays dos outros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 441 |
Et el rrey enviou ala al jnfante don Rramyro [et] ao conde dõ Garçia de Cabra, cõ muy grãdes gentes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 441 |
Et entrarõ o conde dom Garçia et o jnfante dõ Rramiro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 441 |
Et, desque forõ dentro, começarõlles a tirar cõ pedras, tam ben aos de dentro com̃o aos de fora, en guisa que matarõ o jnfante et o conde et (os) outros boos caualeyros cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 443 |
Et foy preso el rrey d ' Arrangõ et muytos altos omes, que forõ estes: o bispo dom Rramõ, et o conde dom Sancho Sanches de Pãpelona, et o conde dom Martinho de Portugal, et Gustios Nunes, et Muno Sanchez de Galiza, et Muno Soarez de Leõ, et o abade de Sagorie, et Yenego Sanchez de Conchasom, et Yemẽ Sanchez de Beruel, et dõ Pero Ansurez, et dom Garçia Ansurez, seu sobrinho, et Sancho Sanchez de Panpelona, et o neto do conde dom Sancho et Fernam Gonçaluez d ' Arangõ et Sancho Garçia de Alcaçer, et Vaasco Sanchez, et Sancho Gomez, moordomo mayor del rrey, et Garçia Diaz, et mays de mil omes de prestar, muy onrrados, que nõ podemos contar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 450 |
Conta a estoria et dõ Luchas, que foy om̃e que fez moyta caronica, que el rrey dõ Afonso, estando em Toledo, que troixe mal de parauoa o conde dom Garçia de Cabra ia por que rrazõ et, por que uyo que lle aluoroçaua o rreyno, casouo cõ sua yrmaa a jnfante dona Eluira, por tal de o asessegar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 450 |
Outrosy, por que nõ auia fillo herdeyro, casou sua filla dõna Orraca Afonso cõno conde dõ Rramõ de Tolosa, que venia dos godos, por que d ' alto sangue se leuantase ende linagẽ en Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 450 |
Et o conde ouue en ela a dona Sancha et dõ Afonso, que ffoy despoys enperador d ' E[spa]ña. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 477 |
Et el rrey deuho a criar ao conde dõ Garçia de Cabra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 479 |
Et el rrey don Afonso ouue muy grã pesar, por que lle nõ podia acorrer per seu corpo, et enviou ala o jnfante don Sancho, seu fillo, et o conde don Garçia de Cabra cõ muy grã gente do seu senorio. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 479 |
Et o conde dõ Garçia, a que chamauã o Crespo de Granõ et o conde dõ Martin et outros condes et ricos omes que estauã cono jnfante acorrerõlli et fugirõ cõ elle et chegarõ a hũu lugar a que dizẽ agora Sete Condes, seyndo da batalla, coydando y escapar cõ elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 479 |
Et poserõ nume a aquel lugar Sete Portas, mays el rrey dõ Afonso depoys mandou que llj dissesem Sete Condes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 479 |
Et os condes et os ricos omes et outras gentes que seyrõ da batalla chegarõ a Toledo muy uergonçosos et muy quebrantados. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 487 |
Et, pero Yuçaff auya muy grã poder et estaua cõ el o conde Garçia Ordones cõ moytos cristãos, nõ foy o[u]sado de lidar cõ el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Com̃o el rey de Saragoça poso seu amor cõ o conde |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Et logo el rrey de Saragoça uẽeo çercar Valença cõ o conde dõ Ramõ Berenguel de Barçellona. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Et mandou renouar o castelo de Çebola o conde en que se acollesse, se mester llj fezese. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Et, quando o soube o conde, pesoullj muyto, ca o tĩjna por seu ẽemjgo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 492 |
Et o conde entendeu que nõ podia y ficar a pesar do Çide et foysse ende pelo camjno de Rrequena et nõ pasou per Saragoça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 493 |
Et, quando sse vio o senor de Torcosa asy astragado et que llj nõ ficaua pam nẽ vino nẽhũu, (et) enviou seu mandado ao conde dõ Beringuel que ajũtasse tãtas gentes quantas mays podesse auer, en guisa que deytasse o Çide da terra ou que lidasse cõ elle, et que llj daria quanto auer ouuesse mester. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 493 |
Et o conde, coydãdo vingar a muy grã saña que auia, tomov o auer del rrey de Torcosa et ajũtou muy grande oste de cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 493 |
Et o conde vẽolle pela montana açerca do passo quanto podia seer hũa legua, en guisa que sse vijam hũus cõ outros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 495 |
Da carta que o conde enviou ao Çide et das parauoas brauas que llj enviou dizer |
[+] |
1295 |
TC 1/ 495 |
O conde orgulloso enviou sua carta ao Çide en esta maneyra: |
[+] |
1295 |
TC 1/ 495 |
"Eu, conde dõ Rremõ Beringuel de Barçelona, desũu cõ todos nossos amjgos et uasalos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 495 |
Saluenos Deus, conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Da resposta do Çide contra o conde |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Quando o conde o[uu]o leu[da] a(s) carta(s), foy muy sanudo et tomou cõsigo todolos seus vasalos et ouue cõsello cõ elles com̃o [tom]asse o mont[e] de noyte (cõ elles) que estaua sobrela albergada do Çide, coydando que per aquela serra a pee o uençeria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et mandoullis que passassem per lugar hu os visse o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et castigoos com̃o dissesem, se os prendessem os do conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et os do cõde, quando os virõ asi fugir, forõ enpos elles et prenderonos et leuarõnos ante o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et elles disserõ que queria fugir et irse daquel lugar et que se nõ detrĩjna, senõ por guisar suas cousas que auja de leuar, et queria irse per essas serras, c[a n]õ coydaua o Çide que tã grã uoentade auja o conde d ' ir a elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et o conde cõ estas nouas foy muy alegre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et o conde ficou cõ hũa peça de caualeyros aa entrada do Çide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et o Çide seyu contra o conde, et feri[rõse] muy sen piadade hũus cõ outros hũa muy gran peça. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 497 |
Et durou a batalla muyto, pero en cabo uençeu o Çide da boa uentura et fugiu o conde et perdeu y muytos bõos caualeyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 498 |
Conta a estoria que, yndo o conde fugĩdo, que llj disserõ com̃o erã presos os seus altos omes et os outros mortos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 498 |
[Et] o conde ouue por ende muy grã pesar, en guisa que caeu do caualo en terra sen falla. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 510 |
Et entõ Abenjafa tomou todo o auer mellor para si et ascondeo, ca nõ sabia nengũu quanto era; et o al enviou cõ aquelles messegeyros que ali ordinarõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 571 |
Et erã [con ele] os condes de Carrom, Diego Gonçaluez et Fernã Gonçaluez, filhos que forõ do conde dom Gonçaluo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 573 |
Como os condes de Carrõ falarõ cõ el rey seus casamentos conas fillas do Çide |
[+] |
1295 |
TC 1/ 573 |
Conta a estoria que, quando os condes de Carrõ virõ que a onra do Çide creçia cada dia, en seer rico et poderoso en vençer mouros et cristãos et todos quantos cõ el aujã gresgo, et com̃o era senor de Ualença; desque ysto ouuerõ osmado, ouuerõ seu consello que, se elles podesẽ auer suas fillas, que seriã muy bẽ casados delas; et por esta razõ seriã elles ricos et onrados. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 573 |
Et enviou porllos condes de Carrõ et dissollis o que auja falado conos messegeyros do Çide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 574 |
Quando nos delle partimos, rogounos que uos dissesemos que uos fossedes ueer cõ el a Requena, por que e çerca de Ualença, et que nõ fezesedes ende al; ca diz que a muy grã sabor de uos ueer et de falar cõuosco feyto de casamento de uosas fillas para os condes, se uos prouguer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 574 |
Os condes de Carrõ son d ' alto sanguj et som muy orgullosos et am parte ena corte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Conta a estoria que el rrey don Afonso leuou consigo condes et ricos omes et os condes de Carrõ, cõ muy gram gent[e], et outras muy grandes gentes, et muy bẽ guisados com̃o para uistas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Et en esto chegarõ os condes et omillaronxillj. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Et, poys que el rrey uio que se nõ queria asentar cõ elle, mandou poer hũa mesa alta para elle et para o conde dõ Gonçaluo Gomez, padre dos condes de Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Quando os condes ysto virõ ouuerõ mays a curaçõ o casamento. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
A segunda razõ he por que uos peço uossas fillas para os condes de Carrom, ca mj semella o casamento muy comunal et de que pode senpre uijr bem et onrra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Senhor, as mjnas fillas som aynda muy pequenas et nõ som en tẽpo de casar, nõ por que elas non fossem muy bẽ casadas conos condes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Quando esto ouuiu, el rrey foy muy pagado et mãdou aos condes que beyiassem as mãos ao Çide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Muytas graças, Çide Rruy Diaz, por que mj destes uossas fillas para os condes de Carrom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Et rrogo a Deus que lli praza deste casamento et que aiades ende plazer, por que meto en uossas mãos os condes de Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Uos que sodes tio das donzelas, mãdouos que, desque fordes en Ualença, que as tomedes de mão do Çide, que uolas dara, et que as teñades de mjna mão, et que as dedes por molleres aos condes de Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Et o Çide enderençou para Valença et mãdou a Pero Uermudes et a Nunio Gustios que aguardassem et acõpanhassem os condes de Carrom, et que punassẽ en meter mẽtes por saber suas maneiras et seus costumes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Et eles souberõno muyto agina, [ca] conos condes ya Sueyro Gonçaluez, seu tio, yrmão de seu padre, que os auia mal criados, et auiaos assi acostumados que erã muy desdenosos polos orgulhos; et cono que auiã seyrom de maneyra enas cousas, assi que ualiã muy meos por elo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 576 |
Et, quando chegarõ a Ualença, o Cçide mãdou aos condes que pousasem eno arraual da Alcudia, hu ele soya pousar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Et aa entrada do alcaçer o Cçide entrou primeyro et os condes enpos ele, que o leuauam en meyo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Et elas, quando uirõ asomar o Çide et os condes, leuãtarõse en pee et rreçeberõnos muy bẽ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Et o Çide asentouse eno estrado conos condes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Tomade uossas sobrinhas et dadeas aos condes de Carrom; ca el rrey as casa, ca eu nõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Dom Aluar Fanes leuãtouse en pee et tomou as donzelas pelas mãos et entregouas aos condes, dizendo assi: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Condes de Carrom, eu uos entrego estas donzelas, fillas do Çide, assi com̃o nosso senhor el rrey mãdou, et uos que as rreçebades por uossas parellas, assi com̃o mãda a lei de Nostro Senhor Ihesu Cristo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Et os condes rreçeberõnas estõçe pelas ma os, et forõ logo contra o Çide et beyiarõllj as mãos, et a dona Xemena. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Et, desque esto foy feito, tomou o Çide os condes pelas mãos et foronse asentar eno estrado con as donas, en esta guisa: (et) o Cçide et dona Xemena assentarõse en meyo; et assentou açerca de si dona Eluira, a mayor, et açerca dela seu esposo Diego Gonçaluez; et da outra parte asentou dona Sol, et açerca dela seu esposo, o conde Fernam Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 580 |
Et a cabo de oyto dias os omes onrrados que ueherã aas uodas espedirõse do Çide et dos condes por se tornarẽ a Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Mais agora uos leixaremos a contar desto et tornaremos aos condes de Carrom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Agora torna a cõtar dos condes |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Conta a estoria que os condes de Carrom morarõ cono Çide dous anos, depois que forõ casados, muy uiçosos et muyto en paz a muy grã sabor de ssi; et cõ eles seu tio Sueiro Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Et, desque todos forõ ajuntados eno alcaçer, estauã y seus ienrros, os condes; et o Çide cõtoulhis as nouas et ouue seu acordo con eles en qual maneyra seyria contra aquele grã poder dos mouros que uijnã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Et os condes et as outras cõpanhas estauã iogando tauolas et assederez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 582 |
Mais os condes de Carrõ mostrarõ y mayor medo ca nẽhũus dos outros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 585 |
Da nimiga que os condes osmarõ contra o Çide et contra suas fillas |
[+] |
1295 |
TC 1/ 585 |
Et este conselho muy mao deu o conde Sueiro Gonçaluez a seus sobrinos, que podera muy bem escusar et nõ escapara ende atam mal com̃o escapou, segundo que uolo contara adeante a estoria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 586 |
Et rresponderõ: -Çide, nõno teuesse Deus por bẽ que nos ficassemos ena uila; mais yremos uosco aa fazenda et guardaremos o uosso corpo com̃o se fossedes o conde dom Gonçaluo, nosso padre. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 589 |
Et el en seu caualo Baueca passou adeante todas as azes, et yam cõ ele seus ienrros, os condes de Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 591 |
Conta a estoria que, estando en esta pressa, o conde Diego Gonçaluez foy contra hũu mouro alaraue que era muy grande de corpo, assi que semellaua giganto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 591 |
Et o conde, quando o uiu uijr, tornou as redeas ao caualo et começou de fogir. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 591 |
Et tomou(o) o caualo pela redea et começou a chamar o conde Diego Gonçaluez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 593 |
Conta a estoria que, en tornãdosse o Çide, que sse achou cõ seus ienrros, os condes de Carrom; et, quando os uiu, prouguelj muyto cõ eles, et polos onrrar disse: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 593 |
Et deu aos condes de Carrõ mil marcos de plata a cada hũu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 594 |
Et os condes cuydarõ que posfaçauã deles et chamarõ seu tio Sueiro Gonçaluez; et seyrõ todos tres do paaço et forõse para a pousada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 595 |
Conta a estoria que, desque llis ouue dada a rresposta, leuãtouse do escaño et foisse para dona Xemena, sua moller, et falou cõ ela et cõ dom Aluar Fanes et contoullis o que passara conos condes et a rresposta que llis auia dada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 595 |
Et o Çide nõ foy pagado desta rresposta et estranoua muyto, et disse que nõ falassem mais en elo, que nõ queria Deus, que os condes nõ uijnã de tal sanguj que nẽhũa maa cousa fezessem, nẽ llis uerria aa uoõtade de o cuydar, sequer el rrey dom Afonso os casou cõ elas; et, quando de tã maa uentura fossem que o diaboo os quisese tomar que fezessem algũa maa cousa, caro llis custaria. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 596 |
Et por esta rrazõ chamou Ordoño, seu sobrinho, et disselle com̃o se reçeaua de seu mal dos condes que queriã fazer algũu mal a suas fillas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 596 |
Et os condes tomarõ seu camjño pelo canpo do Quarto, et ende a China, et ende a Boniel, et ende a Rrequena, et ende ao cãpo de Robres et ao porto da China, et foron pousar a Uilatoio. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 596 |
Et, quando soube com̃o uijnã os condes de Carrõ et as filhas do Çide, seu senhor, seyu de Molina et foyas rreçeber. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 599 |
Pois que os condes forõ idos daqu[e]l lugar, hu desonrrarõ as fillas do Çide, suas molleres, Ordono, seu primo, que os uijna aguardãdo, oyo as uozes que elas dauã et foy contra elas; et, quando as achou iazendo en terra tam maltreytas, ouue muy grã pesar et fezo muy gram doo por elas, dizendo que pesase ende a Deus por tam grã torto com̃o "uos, mjñas primas et mjñas senhores, auedes rreçebudo, ca nõ merecestes cousa por que, nẽ uijdes de sanguj polo fazer, per que este mal ne outro uos deuerã fazer uossos maridos". |
[+] |
1295 |
TC 1/ 600 |
Conta a estoria que, mentre Ordonho estaua en este pensamento et en esta muy grã coita, os condes de Carrõ chegarõ a suas cõpañas, as esporas sangoẽtas et as mãos cubertas de sangui das feridas que derõ a suas molleres. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 600 |
Et, quando Martin Pelaes et Pero Sanchez oyrõ o mal que os condes auiã feito a suas molleres, ouuerõ muy grã pesar et uoluerõ contra eles muy sanudamente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 600 |
Amigos, estes condes algũu mal an feito a suas molleres, filhas de nosso senhor, por que fezemos menaiẽ ao Çide, nosso senhor, que nos fez caualeiros os mais de nos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 600 |
Et os condes, quando os uirom assi uijr, teueronse por muy agrauados et temerõse deles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 600 |
A esto nõ responderõ os condes nẽhũa cousa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 601 |
Et tomarõ logo o camiño et foron depus os condes, que sse nõ dauã uagar; mais eles erã ydos a mais andar et nõnos poderõ acalçar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 601 |
Et Martin Pelaes et Pero Sanchez contarõllj o feito do mal et da desonrra que os condes fezerã a suas molleres, fillas do Cide; et pedironllj por mercee que lli pesase et que o estranass[e]. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 603 |
Et acaesceu en mjna casa hũu mãcebo, que cham(au)ã Ordoño, que me cõtou o mal et a desonrra que uos fezerõ uossos maridos, os condes de Carrom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
Et contounos quanto mal et desonrra fezerã os condes de Carrõ a suas molleres, fillas do Çide, o qual feito sabedes uos, senhor, quan mao et quan desguisado e; et, senhor, muy gram parte uos caay ende, ca uos as casastes cõ eles; et eu llas dey per uosso mãdado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 604 |
Outrosi me pesa por errar tã malamente meus uassallos et meus naturaes, [os] condes de Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 607 |
Et Pero Uermudes, quando chegou ao Çide, contoulli todo o feito com̃o passara con el rrey dom Afonso, seu senhor, et da onrra que mãdara fazer a suas fillas et com̃o queria sobr ' elo fazer logo cortes en Toledo, ende a tres meses, et com̃o mãdara logo enprazar (logo) os condes para y. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 607 |
Et achou seu yrmão Ordoño, que auia ia contado ao Çide todo o feito do mal et da desonrra que os condes fezerã a suas fillas, de que tomara o Çide muy grã pesar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 611 |
Et tomou seu camj̃o de jornadas sabud[a]s para Toledo; et erã hi chegados os condes de Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 613 |
Et derredor dela fezerõ muy ricos estrados, en que sse asentassẽ os condes et os outros omes onrrados que erã ueudos aa corte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Et, el rrey entrãdo pelo paaço, yam cõ ele os condes de Carrom et outros condes et omes onrrados dos que nõ amauã o Cide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Et disse o conde Sueyro Gonçaluez a el rrey: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Conde, mal rrazoades et dizedes mal daquel que nõ auedes por que; ca, o que sse a de asentar en este escano, mais ual ca uos nẽ ca todo uosso linagẽ, et atẽe aqui a todos seus eemigos barõ semellou ca nõ dona, assi como uos dizedes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Destas parauoas pesou muyto a el rrey et aos condes et aos altos omes onrrados que hi estauã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Et o conde era ome sanudo et de maa parte, et sobraçou o mãto et quiso yr ferir Fernãdo Afonso, dizendo: -Leixaame et ferirey aquel rapaz que sse atreue a mj̃. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 614 |
Destas parauoas que o conde ouue cõ Fernãdo Afonso ouue o Çide muyto agina as nouas et pesoulli muyto de coraçõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Oyde quantos aqui estades, condes et rricos omes et jnfanções et caualeiros et todos os outros; mandouos et defendouos que nẽhũu nõ fale nẽ diga palaura desagui[sa]da, que nõ deua a dizer contra o Çide, nẽ contra nj̃hũu de sua casa nẽ de sua conpanha, senõ, o que o fezer, mãdalo ey escarmentar de muy maa maneyra; et mãdarll ' ey dar morte de traedor por ende. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Mãdouos que tomedes alcaydes de mjna casa, que uos ouçam conos condes et cõ aqueles que algũa (cousa) demãda quiserdes fazer, et uos liurẽ cõ dereito. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et el rrey deu por alcaydes o conde dom Rramõ de Tolosa et de Sam Gil de Proençia, que era gẽrro del rrey dom Afonso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et este conde dom Rramõ foy padre do enperador dom Afonso d ' Espana, que iaz en Toledo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et o segũdo alcayde foy o conde dom Uela, senor da Costoya, que pobrou Salamãca per mãdado del rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et o terçeiro alcayde foy o conde dom Sueiro de Caso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et o quarto alcaide foy o conde dom Osoyro de Cãpos; deste uẽ o linagẽ de Uilalobos et dos Osoyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et o quinto foy o conde dom Rrodrigo, que pobrou Ualedolit; et deste uẽ o linagẽ dos Girões. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et o seito foy o conde dom Moño de Lara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et a estes seis condes mãdou el rey que oyssem o Çide conos condes de Carrom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Senhor, rrazõ longa nõ auemos por que dizer, por que seria grã deteemento da corte; mais demãdo ante uos aos condes de Carrom duas espadas que llis enprestei: a hũa dizẽ Collada et aa outra dizẽ Tiçõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et eles, auendo seu consello, julgarõ que lli dessem suas espadas; mais os condes nõno queriam fazer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et a uos, C[o]llada, ganey o dia que uençi el rrey don Pedro d ' Arãgõ et o conde don Ramondo, que uos tragia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et por onrrar mjnas fillas deyuos en guarda aos condes de Carrõ; mays uos non erades para elles, ca uos tragiã famjnẽtas et non uos fartauã das carnes que soyades seer çeuadas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 617 |
Et os condes de Carrõ et seus amjgos coydarõ que queria uoluer a corte, et ouuerõ muy grã medo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Da sentença que os alcay des derõ contra os condes |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Et uos, senor, demandastesmj mj̃as fillas para os condes Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Et seyrõ cõ elles onze, ontre condes et ricos omes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Et o conde Garçia Ordones começou a razoar por elles, et disse: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Et, desque o conde ouue dicta esta razõ, asentouse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Senor, se os condes de Carrõ algo despenderõ en uoso seruiço, nõ ey eu en ello que adubar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Entõ disse el rrey ao conde Garçia Ordones que, se os condes aujã algo despeso en seu seruiço, que nõ auja culpa nj̃hũa o Çide, et que elle auja dereyto porlo enmendar a elles; mays o Çide non auja por que perder o seu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Et esta sentença deu por todolos outros o conde dõ Moño de Lara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Et desto pesou muyto aos condes de Carrõ et pedirõ al rrey por merçee que llis tirasse algũu plazo a que o [pag]assem. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 619 |
Et os condes et ricos omes et todolos outros omes onrados que erã da sua parte rogarõ por elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 622 |
Da demanda que o Cide fez aos condes de Carron |
[+] |
1295 |
TC 1/ 622 |
Teede por bẽ de me oyr a demanda que quero fazer contra os condes de Carrõ; a qual demanda mj este muy cara de fazer, com̃o quer que a teño reygada no curaçõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 622 |
Pero, loado seia sempre o nume de Deus, que, desque ouue caualo et armas ata aqui, nõ os condes de Carrõ, mays de uos afora nõ a rrey cristião que se nõ teuesse por bem entrego de casar con [ca]da hũa das mjnas fillas, demays estes aleyuosos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 622 |
Et, quando ysto oyu el rrey, leuantouse en pee, por mostrar que llj pesaua, et disse: -Çertamente eu uolas pedj para os condes, por que mj lo pedirõ elles por merçee, asi com̃o elles sabẽ; ca eu nõ auja ende coydado nẽhũu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 623 |
Et tornouse contra os condes de Carrõ et disse: -A uos, Diego Gonçaluez et Fernã Gonçaluez, digo que sodes aleyuosos et que fezestes muy grande aleiue en leixar uossas molleres mal feridas enos rebredos de Corpes por mortas, soas, sen outra conpaña nẽhũa, com̃o se fossem maas molleres et uilles, [et] fillas de mao ome. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 623 |
Et el rrey leuantouse et disse aos condes de Carrõ: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 623 |
Et deste Nuno Rasoyra vijmos os reys de Castella; et asi somos de hũu linagẽ de parte de seu padre, que foy fillo de dona Eluira Nunez; poys seu padre, Diego Laynes, foy casado con dona Eluira Nunes, que foy filla do conde don Nuno Aluares de Maya. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 625 |
Da razõ que Ordoño disse contra os condes |
[+] |
1295 |
TC 1/ 625 |
Conta a esto[r]ia que Ordoño, sobrino do Çide, yrmão de Pero Uermudez, que era caualeyro nouel, ca esse dia o fezera caualeyro o Çide, et sabia muy bem o preito das dõnas, da desonrra que llj os condes fezerã, quando oyo estas parauoas tã desaguisadas que diziã contra o Çide, pesoullj muyto et nõno pode sofrer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 625 |
Et sobraçou o mãto, que era de hũa alfola con que fora caualeyro, et leixousse hir contra os condes, et disse: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 625 |
Et leuantouse o conde Garçia Ordones et dise estas parauoas: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Do gran denodo a que os condes veerõ cõ gente do Çide ante el rrey |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Conta a estoria que, quando o Çide oyu o que disse o conde Garçia Ordones et que nẽhũu dos seus non falaua contra elle, tornouse contra Pero Uermudez et dissollj: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Et, estãdo asi deostado do Çide, vio estar onze condes que erã do bando dos jnfantes, que erã contra o Çide; et, cono muy grã pesar, oluidou o que o Çide llj auja castigado a el et aos outros, que nõ peleiassem ante el rrey, et entõ sobraçou o mãto et enderençou contra o conde Garçia Ordones; et, desque foy çerca del, sarrou o puño et deullj hũa tal punada que deu cõ el en terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Et foy en guisa que os condes ouuerõ a leixar o paaço en pouca d ' ora. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Entõ el rrey don Afonso mandou chamar os condes, que ueesẽ ante el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Desi leuantouse Pero Uermudes et dise contra o conde Garçia Ordones: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Et o conde Suer Gonçaluez leuãtouse en pee et disse: -Tiradeuos aca, sobrinos, leixade essas conpanas do Çide, villaos desonrados; ca, se sabor an de (d) lidar, bẽnos auondaremos de lide, se nosso senor el rrey o mandar et o teuer por bẽ, [et] non ficara per nos, com̃o quer que nõ som nossos pares. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 627 |
Calade, conde Suer Gonçaluez, que bẽ semella enas uossas parauoas que ia oge almorçastes, ca mays semellã parauoas de beuedo que non de cordo; ca nõ sõ taes os teus parentes com̃o o Çide et os seus. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 629 |
En auẽdo consello conos condes que eu dey por alcalydes en este preito, que e ontre o Cide Rroy Diaz, da hũa parte, et os condes de Carrõ et seu tio Suer Gonçaluez, da outra, por que mj fezerõ entender que foy consellador da desonrra das fillas do Çide, por saluar seu dereyto lidẽ cõ outros tres caualeyros quaes o Çide der de sua casa, et saluẽ seu dereyto, se poderẽ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 629 |
Mays os condes disserõ que nõ tĩjnã guisado de lidar logo et pedirõ por merçee que llis desse algũu prazo, et hiriã a Carrõ, sua herdade, et trageriã guisamento para lidar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 629 |
Et el rrey nõ quisera, mays rogarõllo muyto os condes dõ Ramõ et don Anrique, seus genros, et o conde don Pedro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 631 |
Et pesou ende muyto aos condes de Carrõ et a sseus amjgos, por que llis vĩjna ende muyto quebranto et grã mal et grã desonrra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 631 |
Loado seia o nume de Deus, por que quiso que a desonrra que uos foy feyta, en razõ de uossas fillas, que uola quiso tornar en onra; ca ante erã molleres de fillos de condes et agora seram casadas cõ fillos de rreis, de que atenderã a seer reynas, que seram muy mellor casadas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 631 |
Et os condes de Carrom seirõ do paaço muy tristes et forõse para sua pousada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 632 |
Senhor, eu sineey quaes de mjña casa fezessem esta lide conos condes de Carrõ et seu tio Sueyro Gonçaluez, pola nemiga que fezerõ contra mj̃ et contra mjnas fillas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 632 |
Et estonçe mãdou el rrey ao conde dom Rramõdo que guardasse os tres caualeyros do Cide. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 632 |
Et o Cide leuantouse et foisse para os condes que forã alcaydes, et gradeçeulhi muyto quanto bem lhi fezerã en guardar seu dereito. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 633 |
Et o Çcide quitou a el rrey duzentos marcos que lli ainda deuia polos condes de Carrõ; et, querendo mouer seu camjnho et leuando ante si o seu caualo Baueca preçado, tornouse contra el rrey [et disse]: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Com̃o el rey foy a Carrõ et lidarõ os condes conos caualeyros do Çide |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Conta a estoria que, receando el rrey don Afonso que os condes de Carrõ nõ uerriã ao plazo a fazer a lide, tomou seu camjno para Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Et leuou cõsigo os caualeyros do Çide; et leuou outrosi os seis condes que forõ alcaydes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Et o dia que aujã a lidar chegarõ y os condes muy bẽ acõpanados, cõ todos seus parentes et seus amigos, que os aujã d ' aguardar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Et mandou armar os condes seus genros, don Ramõ et don Anrique, et os outros condes, que guardassem o campo cõ muy grã gente, por que nõ fezesẽ uolta as conpanas dos condes de Carrõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Quẽ uos poderia contar quan grandes erã os doos que fazia o conde dõ Gonçaluo Gomez por seus fillos, que aujã a lidar? |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Et armoos o conde don Ramondo et castigoos bẽ com̃o fezesem et com̃o andassem pelo campo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Muyto pesou desta resposta aos condes de Carron, que reçeauã as espadas; et arepẽtiãse muyto por que as leuarã aas cortes de Toledo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 635 |
Et daquela ora adeante bem mostrarõ os condes en seu contenẽte que llis pesaua muyto porlo que aui[ã] feito. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 637 |
Com̃o os caualeyros do Çide lidarõ cõ os condes |
[+] |
1295 |
TC 1/ 637 |
Et do outro cabo chegaron os condes de Carrom et seus parentes et seus amigos con eles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 637 |
Condes, quisera eu que fosse esta lide en Toledo; mays uos disestes que nõ tĩjnades guisado de a fazer hy. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 637 |
Muyto pesou disto aos condes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 637 |
Et enderençou cada hũu ao seu et forõnos ferir, en maneyra que das primeyras feridas foron os condes et seu tio muy mal feridos de senas lançadas enas carnes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 640 |
Enton entrou el rrey eno cãpo, et cõ el muytos condes et rricos omes et muytos omes fillos dalgo, et mandou que uẽessem todosllos fiees ant ' el. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 640 |
Et entõ el rrey deu por sentença por aleiuosos conoçudos os condes de Carrõ et mandou a seu moordomo que llis tomasse os caualos et as armas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 640 |
Et esta foy a enqueyiõ por que ficou Carrõ aos reys depoys dos dias do conde dõ Gonçaluo Gomez, padre dos que lidarõ, com̃o dicto e. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 640 |
Et elles contaronllj todo o feyto com̃o acaeçera et com̃o el rrey dera por aleiuosos os condes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 671 |
Et outrosy traslado[u] o conde Garçia Fernandes, que foy senor de Castela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 676 |
Et aj[ũ]tarõsse cõ elle condes et ricos omes et outros omes onrados de seu senorio, que vĩjnã y fazerllj corte et buscarllj muytos plazeres. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 676 |
Et os condes et os rricos omes et os outros omes boos da terra, veendo et seendo ia çertos de todo en todo (et) pelos fisicos que auya el rey a morrer daquel mal, ouuerõ seu consello et suas falas en hũu, dizendo com̃o este rey dõ Afonso non lles leixa[ua] fillo nẽhũu que lljs gouernasse o reyno, senõ dõ Afonso seu neto, que era fillo do conde dõ Ramondo de Tolosa; et, por que este dõ Afonso era moço pequeno, ouuerõ seu acordo que, ontre tanto que o mynino criassem, que fosse para manteer o rreyno, que ser[i]a bem que casasse sua filla dõna Oraca Afonso, moller que fora do cõde dõ Ramondo, que era veuda, cono conde dõ Gomez Candespina, por que era mayor et mays poderoso que nẽhũu dos outros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 677 |
Et guardate, nõ te pares ante mj̃; ca, se te ante mj̃ paras, sabe por çerto que te mandarey matar; ca a mjna filla a mj̃ conuẽ de a casar, ca nõ com̃o quiserẽ os condes et os ricos omes et os outros omes onrados que en estes consellos som. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 677 |
Et, quando os condes ysto oyrõ, teuerõse por muy enuergonçados et por cofõdudos, et nõ ousarõ mays cometer este feyto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 677 |
Et, segundo conta o arçebispo don Rrodrigo, este neto del rey criauao o conde dõ Pedro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 677 |
Et el rey nõ ama[r]a este conde nẽ cataua por seu fillo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 679 |
Entõ os condes et os ricos omes et todolos outros altos omes fezerõ por el muy gran doo, et teuerõno XX dias en Toledo, fazendo por el muy grã doo cada dia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 682 |
Cõta a estoria que, depoys que finou el rey dõ Afonso et el rey d ' Arãgom sse apoderou da terra, a reyna dona Oraca tolleu [a terra] ao conde dõ Pero Ansurez, seu amo, que a criara, gradeçendolle mal quanto bem et crianç[a] llj fezera. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 682 |
Et per consello do conde dõ Pero Ansurez fezo logo cortes. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 682 |
Et o conde dõ Pero Ãsurez, quando uyu o preyto desta guisa, por fazer lealdade et por conprir o deuedo que auya cõ sua senora, deullj a terra et foysse para el rey d ' Arangõ muy bem aconpanado et muy bem vestidos, elle et toda sua gente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 682 |
Et el rey, cõ muy gram sana, foy mouydo por fazer mal ao cõde, mays consellarõllj seus omes bõos que o non fezesse por nẽhũa guisa, nẽ danasse a fama bõa que auya; ca o conde guardara lealdade a sua senora natural et a elle daua seu corpo en aquela maneyra, en guisa que conprisse a ambos os senores seu dereyto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 682 |
Et este feyto foy muy loado ao conde dom Pero Ansurez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 683 |
Et por esta razõ era o rreyno tã mal de todas partes que diz a estoria que, desque a rreyna se uyu soo en Castela, o conde dõ Gomes, que auedes oydo, foy falando cõ ela en purydade, et ela consentyu, mays non por razõ de casamento. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 683 |
Et o conde, teendosse por seguro que casaria con ella, poys que o cõsentira, andaua pelo reyno por mayor, et deytaua os arangõeses da terra quanto mays podia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 683 |
Outrosy o conde dom Pedro de Lara gaanou amor dela, assy que fezo ela o que el quiso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 683 |
Et os castelãos, quando o souberõ ajũtarõse en hũu cõno conde dõ Gomes et cõno conde dõ Pero de Lara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et os castelaos pararõ suas azes en esta guisa: ena primeyra aaz a signa da reyna, sua senora, et derõ por cabedel o conde dõ Pero de Lara; et da outra aaz ya o conde don Gomez por cabedel. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et diz a estoria que o conde dõ Pedro de Lara que leixou caer a signa en terra et seyu da batalla et ueẽosse para Burgos, para hu estaua a reyna. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et o conde dõ Gomez ficou ena batalla, lidando muy fortemente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et morreu y o conde dõ Gomez, et matoo o conde don Anrique que era da outra parte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et era alferez do(n) conde dõ Gomez hũu caualeyro dos de Olea. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et desta guisa forõ uençudos os castellaos, porla nimjga do conde dõ Pedro, que os desemparou cõ sua gente, por malquerença do conde dõ Gomez cõ çeos da reyna, por tal que o matassem ẽno cãpo, assy com̃o sse conpliu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et os galegos et os leoneses ajũtarõse todos en hũu contra elle cõ[n]o jnfant[e] dom Afonso, que era menino, fillo do conde dom Ramondo et da reyna, sua senora. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et entõ o conde don Pedro enserrouse cona rreyna en Mõçom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 684 |
Et o conde ficou cona reyna et, atreuendose muyto eno afazemento que auja cõ ela, mays ca nõ deuja, coydando a casar cõ ela, poys que o conde dõ Gomez era morto, meteuse enos reynos com̃o por mayor, et mandaua et uedaua como rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 685 |
Conta a estoria que, veendo esto que o conde fazia, ajuntaronse os omes bõos do rreyno, pesandollis muyto porlo mao prez et porla fama maa de sua senora, et forõ contra o cõde, et nõ consentirõ que se fezese o casamento que el coydaua fazer cona rreyna, sua senora. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 685 |
Et alçarono por rrey; mays nõ llo consentio a rreyna sua madre, ante llo contrariaua muyto, ela et o conde dõ Pedro de Lara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 685 |
Mays os da terra tẽendose cono menj̃o et aiudandoo muyto, deytoo da terra ao conde dõ Pedro et çercou sua madre enas torres de Leõ; et, teendoa çercada, ouuerõ avijnça en esta maneyra: que ela que tomasse para sy o que ouuesse mester et ele que fosse rey et senor, et que fezesse cõ seu cõsello o que ouuesse de fazer ẽno reyno. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 685 |
Et enpos esto rreynou dõ Alfonso, o fillo do conde dõ Ramõ de Barcelona; et, quando oyu o roydo que andaua pela terra com̃o aquel rey, seu anteçessor, era uiuo, et que o [cr]ijã as gente[s] et [se lle] chegauã cada dia caualeyros, temendo que llj ueesse delle mal ẽno reyno, ou per enqueyiõ perdelo muyto agina, (et) mandoo prender et matar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 688 |
Conta a estoria que comecou a reynar este moço dom Afonso, fillo do conde dom Ramondo et neto de el rey dõ Afonso, que gaanou Toledo, en Castela et en Leom ena era [de] MCLavijte ãnos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Conta a estoria [d]os reys de Portugal et diz que o conde dom Anrique, de que uos ia falamos de suso, a que el rey dõ Afonso dera a sua filla por moller, era ome dereytureyro et temya muyto a Deus; et era ardido et muyto atreuudo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et este conde estabeleçeu jgleias catadrales ẽno Porto de Portugal et en Viseu et en Lamego. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et Bragaa era aynda d[e]stroyda et renouoa o conde, et o primado restolou a jgleia et tornoua aa primeyra dign[i]dade que ante auya, et poso ena jgleia por arçebispo a Santo Giraldo, que era cantor en Toledo, de que uos contamos de suso. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et este conde dõ Anrique deu (aas jgleias) as çidades en que auya as jgleias catradales aos bispos en donadio. fora Coymbra que reteuo en sy. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et este conde dõ Anrique ouue en ela o jnfante dom Afonso, a que ficou o senorio quando el finou. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et este duque dõ Afonso casou cõ dõna Mofalda, filla do conde de Moriana. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et dona Tareyia casou cõ dõ Phillippe, conde de Flandes, et nõ leixou fillo quando finou. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et don Sancho, neto do conde dõ Enrique et da condesa dona Tareyia, casou cõ dõna Aldõça, filla do conde de Barçelona et de dona Orraca, reyna d ' Arangõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et ouue en ela fillos: dõ Sancho, que reynou enpos elle en Portugal; et outro a que disserõ dom Afonso, que casou cõ dona Matella, condesa de Bolloña, et por ela ouue o condado; et outro a que diserõ dom Fernando, que casou en Castela con Sancha Fernandes, filla do conde Fernando. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et casou cõ filla do conde Vgel, et nõ ouue fillos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Et ouue outro fillo que ouue nume dõ Fernando, que foy casado cõna condesa de Frandes, et nõ leixou fillos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 689 |
Ata aquj uos contamos do linagẽ del rey de Portugal, et ora tornamos al rey dom Afonso, fillo do conde dõ Emrrique. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 690 |
Et ouue primeyramente en Portugal nume de rey, ca seu padre era conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 690 |
Et, por que nõ era dereytureyro nẽ conplia a justiça com̃o deuya eno reyno de Portugal, (et) o papa ouue seu consello sobre elo, et enviou mandar a dom Afonso, conde de Bollona, que ueesse a Portugal guardar o reyno de seu yrmão dõ Sancho. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 692 |
Et foy casado com dona Beringuela, filla do conde de Barçelona. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 692 |
Et dona Beatrix foy casada cõ don Loys, rey de França, et ouue en ela hũa filla, a que disserõ Adelis, que foy moller do conde dom Pontis; et ouuerõ hũa filla, a que disserõ dona Maria, que foy madre de dona Johana, que foy reyna de Castela et de Leom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 692 |
Et o emperador, per consello do conde dom Emrique de Lara et [do] conde dõ Fernando de Trastamar (et por) parti[u] os rreynos a seus fillos dom Sancho et dõ Fernando. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 695 |
Et, quando soube que vĩjna, seyu[o] a reçeber cõ todas suas gentes: condes et ricos omes et muytos omes onrados, et cõ muytos fillos dalgo muy bem guisados et muyto apostamente; ca era y cono (o) emperador el rey de Nauara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 695 |
Et veẽo y o conde dõ Ramondo de Barçelona, padre da moller do emperador. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 696 |
Bem deuiades uos entender que uos mentirõ; ca sabuda cousa he que est mjna filla et da emperad(a)riz dõna Beringuela, et que e neta do conde dom Ramondo, que aqui esta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 696 |
Et o conde estaua y muy bem guisado cõ muy bõa conpaña que tijna cõsigo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 696 |
Loado seia Deus, por que mj quiso dar [por] moller filla de alto om̃e [et] de tal lugar, et neta de gram cabedel, com̃o uos sodes, conde dom Ramõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 699 |
Et, desque ouue cõquerida Beeça, moueu per(a) terra de mouros adeante, queymando et astragando et roubando quanto achaua, ata que chegou a Almaria et çercoa; et, teendoa çercada, chegoullj en ajuda seu sogro, o conde dõ Ram[o]ndo de Barçelona et os geno[e]ses. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 699 |
Et o conde dõ Ramõdo tomou o auer. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 701 |
Et misclarõ entõ cõ elle o conde dom Ponço et outros omes boos, et el rey tolleulles a terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 701 |
Et o conde dom Ponço, quando sse uyu desamparado, foysse para el rrey dõ Sancho, et mostroulle com̃o llj tollera a terra, que llj dera o emperador, seu yrmão rey dõ Fernando sem mereçemento. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 701 |
Et por ende uos rogo que tornedes a terra ao conde dõ Ponço et aos outros a que a tomastes, et que nõ queyrades creer conselleyros maos, que uos consellarã mal; ca nõ est uossa prol nẽ uossa onrra; ca lealmente seruirõ o emperador, nosso padre, et demays son ançianos et emçima de sseu tempo, et nõ est guisado que andem desterrados pela terra per maos conselleyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 704 |
Et ueerõ a el Garçia Gonçaluez d ' Açã et o conde don Enrique et dõ Aluaro, seu yrmão, fillos do conde don Pero de Lara et da condessa dona Eua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 704 |
Et Garçia Gonçaluez era seu yrmão de madre, et era fillo do conde dõ Garçia, o Crespo de Granõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 704 |
Et elles consellarõ a don Garçia Fernández de Castro que desse o njno a guardar ao conde don Enrique, que era poderoso et muy amado dos d ' Estremadura, et que por esta razõ quedaria o desacordo que auja ena terra; et a elle que faria seu mandado et o onraria com̃o a seu mayor. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 704 |
Pero, por partir contenda da terra et porlla grã segurãça que llj fazia o conde dõ Enrique et seus yrmãos, creeuos et acomendoullis el rey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 704 |
Et elles, quando o oyrõ, prouguellis et disserõllj que o desse ao conde don Anrique, et que elle llj cataria o que ouuese mester. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 706 |
Conta a estoria que os condes, depoys que teueron el rey en seu poder, [es]tenderonse mays que nõ deujã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 706 |
Et o conde don Enrique et seus yrmaos, temendose muyto, leixarõ el rey en Soyra, ena collaçõ de Sancta Cruz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 706 |
Et o conde don Anrique demandou logo a terra aos sobrinos de dõ Garçia Fernandez, mays elles nõ lla quiserõ dar ata que nõ ouuess[e] el rey quinze anos, asi como seu padre mandara. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 706 |
Et por esto o conde don Anrique et seus yrmãos dessoterrarõ o corpo de Garçia Fernandez, dizendo que era traedor, senõ entregassem os sobrinos a terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 706 |
Desi o conde dõ Manrique viosse en muy grande afrõta, asi que fezo menagem al rey de Leõ que llj desse el rey don Afonso por uasalo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 706 |
Et el rey vẽosse logo para Soyra [a] reçebe[r] o moço por vasalo, assi como llo prometera o conde don Enrique. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 706 |
Et disse entõ o conde don Anrique: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Et el rrey et os condes et os rricos omes estauam atendendo eno conçello de Soria que dormisse el nino et que o trouxesem logo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Et os condes virõsse en grã uergonça et diserõ al rrey que o yriam buscar et que llo trageriam, asy com̃o poserã cõ elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Et o conde dõ Mono adeantousse ante os outros; et, en uez de tomar el rrey et tragelo al rey de Leom, tomoo et fugiu cõ elle para Atẽça, assy que por liurar seu senor nõ catou pola menagem que fezera al rrey de Leõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Et mandou a hũu caualeyro que fosse rretar o conde et que llj chamasse aleyuoso et desleal. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Et o conde por liurar el rrey de sogeyto nõ deu nada por ende, nẽ rrespondeu nẽhũa cousa. . |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Et o conde diso que disesse o que teuesse por bem, mays el que liuraria seu senor de seruidũe, et que tomasse ẽno seu corpo vingança, qual teuesse por bem. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Senor, nõ (llj) podedes de dereyto prender nẽ dizer mal por esta rrazõ ao conde dõ Amrrique, ca el guardou o que deuia; et nõ lle podedes dizer mal por esto, senõ que fezo bem et dereyto et lealdade; et oge mays nõ tenades mays ollo por el rrey, ca lealdade dos castelãos uolo am tollido. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 707 |
Et entõ todos os condes et os omes onrrados da corte teuerõ que dizia muy bem dõ Fernan Rruyz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 709 |
Et os condes teuerõ seu senor et forõsse cõ elle para Çorica; et morarõ y ia quanto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 709 |
Et o conde dõ Manrrique fezo guardar el rrey bem afora da vila. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 710 |
Conta a estoria que dõ Fernã Rruyz de Castro, sentindose muyto apremado dos condes, sey[u] a elles ao cãpo para lidar cõ elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 710 |
Outrosi o conde dõ Manrrique, desque ouue ordenado com̃o fezesse del rrey, foysse cõ seu poder para dõ Fernan Rruyz, que o estaua atendendo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 710 |
Pero que dõ Fernan Rruyz canbyou as armas, cõ medo da lança do conde dom Manrrique, que feria mortalmente. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 710 |
Et, desque foy mizcrada a lide, o conde nõ catou por outro senõ por dom Fernan Rruyz, et enderẽçou para o que tijna suas armas, coydando que era elle; et deullj tã grã lançada que llj nõ teuerõ prol as armas, et deu co elle morto en terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 710 |
Et aly dise o conde a dõ Fernan Rruyz: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 710 |
Et, ante que sse ende o conde leuantasse, foy morto. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 711 |
Conta a estoria que dõ Fernan Rruyz de Castro, que tijna preso o conde dõ Mono, que llj enviou mouer preyto, que o soltasse et que leuaria seu yrmão a enterrar; et, tal ora com̃o fosse subterrado, que verria a sua priiom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 711 |
Et o conde fezellj tal menagem, elle et outros cõ elle; et soltoo da priiom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 711 |
Et o conde envioullj dizer que nõ era teudo de vijr a sua priiom ata que soterrase seu yrmão, o que el nõ coydaua fazer, nẽ vijr a sua priiom; et que, sse sobre esto [lle] quisesse dizer mal, que el rresponderia a ello cada que el quisesse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 711 |
Et o conde dõ Lopo nõ era y, nẽno soubera. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 711 |
Et, teendo çercado o castelo, envioullj dizer Lope d ' Arrenas que sse verria a sua merçee, et que sse queria avijr cõ elle, et que mandasse entrar ẽno castelo os condes dom Mono et dom Estero, cõ que falasse sua pleytesia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 711 |
Et os condes entrarõ ala, mays logo foron presos et bem rrecadados. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et era y cõ elle en sua ajuda o conde dõ Lope, cõ muy grande gente de cristãos et de mouros, seus vasalos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et o conde, quando oyu que era tomado o castelo, logo en outro dia (logo) moueu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et o conde dõ Mono foysse para el rrey et disselle: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Senor, o conde dõ Lope veeõ aqui a uosso seruiço et auos feyto muyto seruiço, nõ seendo chamado para elo; et agora uaysse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Conde, uos me auedes feyto grã seruico, por que eu sõo teudo sẽpre de uos fazer por ello muyto bem et moyta merçee; et quero que tenades de mj̃ mays terra de la que tenedes ata aqui. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et o conde rrespondeullj: - |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et seede çerto que desta uez que nõ tomarey de uos nẽhũa cousa, senõ meu seruiço seria a(a)longado, demays dir[i]ã que nõ ueera por uos, mays porlo conde dom Mono. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et o conde foysse sua via. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 713 |
Et el rrey, per c[õ]sello do conde d[õ] Mono et dos outros condes et rricos omes, cobrou os lugares que llj auia tomado seu tio; ca, enpero au[i]am feyto menagem al rrey de Leõ por ellas, quando vijam al rrey, seu senor, logo llas dauã et o rreçebia muy bem, por que moytos delles lazerarõ depoys; mays elles, mays queriam seer lazerado(res)s, ca nõ seer desconoçudos a seu senor natural. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 718 |
Mays, cõ todo esto, nũca soube estar en paz, et começou sua contenda cõnos condes de Castella. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 718 |
Et matou seu sogro, o conde dõ Osoyro, que era cõnos castelãos; et mat[ou] Aluar Guterrez, yrmão de Rruy Guterrez; et matou outros moytos; et prendeu outros moytos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 718 |
Et prendeu o conde dom Mono et a Rruy Guterrez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 718 |
Et dõ Fernã Rruyz disse contra o conde dõ Mono que ia o elle tijna preso, pero nõ veera [a] outra uez aa menagem que llj fezera, que veesse a sua [priiom]. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 718 |
Et o conde disso que nõ era teudo de vijr aa menagem, poys que nõ soterrara a seu yrmão. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 718 |
Et elles que llo gradeçerõ moyto, pero que o conde dõ Mono coydou que llo dizia com̃o en rramo d ' escarño. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 718 |
Et dom Fernan Rruy[z] ficou; et, poys que ouue morto o conde seu sogro, leixou a filla cõ que sija casado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 722 |
Et, por que era ia el partido da rreyna dõna [Or]ra[c]a, filla del rrey, casou cõ dõna Tareyia, filla do conde dom Fernando, que fora moller do conde dõ Mono. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 722 |
Et depoys que finou esta dõna Tareyia, casou el rrey cõ dona Orraca Lopez, filla do conde dõ Lope de Nauarra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 729 |
Et depoys armou en Cordoua a Rreymõ Felizada, conde de Tolosa, et a don Loys, conde de Chartes, et outros nobles omes de Alemana et de França et de Jnglaterra et de Gascona et d ' Arangõ et de Prouinçia et doutras terras. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 738 |
Et ouue y muytas gentes d ' alende os portos d ' Aspa, estes [que] uos contaremos: condes et biscondes et omes de gran cõta: o arçebispo de Bordel, et arçebispo de Narbona, et o abbade [de] Çistel, et Jofre d ' Acaraĩt, et Jofre del Torõ, et o bisconde de Castelarce, et Jofre d ' Argõ, et don Rinal de Piranca, et Tibalte de Blascõ, et o conde de Tureña, et Vgo d ' Argũto, et Jofre de Narçal, et Onris de Brõo, et Vgo de Loferte, et o conde de Benanebẽt, et Sans de la Barca, et muy grandes ricos omes de Pieteus, et outra gent[e] muyta. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 738 |
Et rricos omes de Castella: don Diego Lopez del Faro, et os condes de Lara don Aluaro et dõ Fernãdo et dõ Gonçaluo, et Lopo Diaz, et Rroy Diaz de los Cameros, et Aluar Diaz, seu yrmão, [et] don Gonçaluo Rroyz Giron et seus yrmãos, et muytos outros nobles omes que seria longa cousa de contar; don Pero Ares, maestre de Sanctiago, don Guarĩ Arnaldez, prior de San Iohan, don Rroy Diaz, maestre de Calatraua, dõ Gomes Ramires, meestre do Temple. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 745 |
Et deu el rrey a outra costeyra a dom Gonçaluo, o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 745 |
Et el rrey dom Afonso ya na postrimeyra aaz, et ya cõ elle o arçebispo de Toledo dõ Rrodrigo, et dõ Aluar Peres de Lara, que leuaua a sua signa aquelle dia et que gaanou boo prez cõ ela; et o conde dõ Fernando et Gonçaluo Rruyz Girõ et seus yrmãos, et Mono Rrodriguez et Pero Rruyz et Rrodrigo Rrodrigues et Aluar Royz et dõ Gil Mãrrique et dõ Gomez Manrriquez et dõ Afonso Telles et dõ Garçia Telles, et Fernan Garçia, et Abril Garçia, et Roy Garçia, todos tres yrmãos, et dõ Rrodrigo Pere de Vilalobos, et dom Guillem Gomez, et dõ Gonçaluo Yanes, que foy depoys maestre de Calatraua, et dõ Guillem Peres, et dõ Mono Perez de Gosmã, et dõ Tibalte de Blascõ, et outros omes onrrados que aqui nõ som contados, et os caualeyros de Toledo; et conçelos o de Medina del Cãpo et o de Valedolide et o de Olonedo et o de Cõca et o de Tollar et o de Plazença et o de Beiar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 745 |
Et ẽna aaz postrimeyra ya el rrey cõ todos [seus] rricos omes: o conde dom Sancho et Mono Sanches, que foy aquel dia caualeyro nouel, et o conde de Pyteos, et dom Guillem de Cordoua, cõ seus fillos et seus parentes [et] muy grã conpana, et dom Guillem de Çerueyra, et o conde de Vrgel, [et] Sãtas de la Barca, et dõ Çẽtol d ' Estarad, et dom Guiral de Collera, et Guillem Miguel de Leysa, que era alferez del rrey, que leuaua a sua signa, et dõ Xemẽ Ajuar, et dom Guillem de Çullẽna. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 754 |
Outrosy conta a estoria que el rrey dõ Afonso, poys que ficou en seu rreyno, c[a]tãdo com̃o o seruirã os condes et os rricos omes, poles dar galardõ herdoos muy bem et poselles mays terras da que ante tijnã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Mays os fillos do conde dõ Pedro de Lara punauã por llo sacar das mãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et estes erã o conde dõ Aluaro et dõ Fernando et dõ Gonçaluo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et toda [a] aguça que elles auyã por leuar el rrey dela era por sse apoderar dos que queriam mal, asi com̃o fezera seu padre, o conde dom Pedro, en tempo del rrey dõ Afonso, quando era pequeno. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et o conde dõ Aluaro ouue sua fala cõ elle, que gui[s]asse com̃o ouuesse el rrey et que llj daria por herdamento [hũa aldea] a que diziam Calçada. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et o caualeyro, cõ coyta de auer a aldea, consellou aa rreyna que desse el rrey ao conde dõ Aluaro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et elles consellarõllj que o desse ao conde dõ Aluaro, que era ome para ello et muy enparentado et para sse amparar a muy grã feyto, se mester fosse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et, quando forõ ajũtados, disse ella com̃o tijn[a] por bẽ de dar seu yrmão el rrey ao conde dõ Aluaro en guarda, et que llis rrogaua que a conssellassem com̃o fezesse, ca ela nõ queria fazer nẽhũa cousa sen seu consello delles todos; pero todavia dizendo ben del conde, et que a elle conuijna que teuesse el rrey mays ca outro nẽhũu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et todos disserõ que era bem, se nõ o conde dom Fernando, que o quisera para si; mays nõ foy ascoytado delo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 759 |
Et teuerõ todos por bem que o dessem ao conde dõ Aluaro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 762 |
Com̃o o conde don Aluaro seyu de Burgos con el rey |
[+] |
1295 |
TC 1/ 762 |
Conta a estoria, que, depoys desto, seyu o conde dom Aluaro de Burgos cõ el rrey, et ya y dõ Gonçaluo Rruyz Girõ et seus yrmãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 762 |
Et logo o conde dõ Aluaro começou a coomar os omes bõos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 762 |
Et entõ os rricos omes -dom Lopo Diaz de Faro et Gonçaluo Rruyz Girõ et seus yrmãos et Aluar Diaz dos Cameyro[s et] dom Afonso Telles de Meneses et outros ricos omes -, quando virõ que tam maltreytos [eran], ouuerõ seu consello como sse podessem defender do mal que llis o conde fazia. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 762 |
Et foronsse para a rreyna dona Beringuela et pidironllj por merçee que se doesse do mal que elles sofriam do conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 762 |
Et entõ foysse o conde cõ el rrey para Medina del Canpo et ende foysse para Avila. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 763 |
Com̃o o conde dõ Aluaro seyu de Burgos cõ el rey |
[+] |
1295 |
TC 1/ 763 |
Et logo tolleu o moordomadigo a Gonçaluo Rruyz Girõ et deuo ao conde dõ Fernando, seu yrmão. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 763 |
Et, quando el rrey viu a carta, pesoulle muyto et rreçeou que o conde lle enviara pedir os castelos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 763 |
Et entõ andaua o conde dom Aluaro pela Estremadura, espeytando os omes bõos das vilas et fazendo y muytas cousas desaguisadas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 763 |
Et o conde, quando soube com̃o a rreyna enviara ala hũu om̃e, fezo hũa carta falsa de ueruo da rreyna, que enviaua al rrey por cõsello dos rricos omes de Cãpos, por que dess[ẽ] eruas al rrey por que morresse logo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 763 |
Et, por que o conde era mao et soberuyo, collerõlle grã desamor os omes boos et diserõllj que sse fosse do arçebispado todo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 763 |
Pero nõ pode yr tan en puridade que o o conde nõ ouuesse de saber, et mandoo prender et envioo a Alarcõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Conta a estoria que, poys que entendeu o conde que auia sabor el rrey de s ' ir de suas mãos et yrsse para a rreyna, guardauao en guisa que o nõ podesse conplir. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Et entr[e t]anto o conde, porlo asegurar, dissollj que o queria casar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Et o conde foysse a Portugal et pediu al rrey a filla, que era muy fremosa, a que diziã dona Mofalda; et el rey deulla muy de grado. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Et seyu ende per consello do conde et foy tomar a terra a Lopo Diaz del Faro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Et, pero que passou çerca Burgos, nõ quiso veer sua yrmaa, que era y, por que nõ quiso o conde que a visse. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Et o conde rrecudiulle muy mal et envioullj dizer suas parauoas brauas. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Et a rreyna cõ sana do (con sana do) conde enviou mostrar este feyto ao papa Jnoçençio terceyro, com̃o aquel casamento era feyto sem der[e]yto contra ley, por que erã parentes muy chegados. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 764 |
Et o conde entõ moueu casamento para sy cõna rreyna; et ela teueo por muy grã mal et foy muy sanuda por ende et preçoo muy meos por ende. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Com̃o o conde buscaua mal aa rreyña |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Conta a estoria que o conde dõ Aluaro auya muy grã sabor de buscar mal aa rreyna dõna Beringuela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Mays peço a Deus por merçee que llj pese ende polo torto et polo mal que mj o conde faz et me busca. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
[Et], poys lle [tanto mal] vijna do conde, dizia que nõ queria morar en Castela et que sse queria yr a terra de Leom viuer enas suas arras. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Depoys desto troixe [o conde] preytesia que casasse el rrey dõ Anrrique cõna jnfante dõna Sancha, a filla del rrey de Leõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et todas estas carregas buscau[a] o conde por fazer mal aa rreyna dõna Beringuela et por que nom herdassem seus fillos o rreyno de Leõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et disse ao conde que fazia muy grã mal en meter el rrey seu yrmão en erro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et veeõ y cõ ela dõ Gonçaluo Rruyz Girõ et seus yrmãos, et mostrar[õ] o muy grã mal que o conde lles fazia et o astragamento da terra et que lla tolle[ra] et com̃o lles queria toller sua herdade. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et, estando en esto, o conde dõ Aluaro soube com̃o dõ Lopo Diaz estaua en Miranda [et] enviou ala o conde dõ Gonçaluo, seu yrmão, que o deytasse da terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et dom Lopo Diaz, quando o soube, enviou dizer ao conde que nõ fose, ca el queria vijr a ell[e]. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et seyu contra o conde. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et o conde subiu en hũu cabeço baixo et dõ Lopo Diaz atendeuo eno chaão. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 765 |
Et o conde dõ Gonçaluo veẽosse para el rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 767 |
Et veerõ cõ elle o conde dõ Aluaro et seus yrmãos, et Martin Nones de Fenoiosa et seus fillos, [et] Garçia Ordonez, et Guillem Gomes, et dom Gomez Mãrrique, et dom Rruy Mãrrique, et dõ Yenego de Medõça, et Pero Gonçalues de Maroño, et outros muytos cõ elle. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 767 |
Et en esto chegou o conde dõ Fernando et Martin Nones de Fenoiosa et dõ Gomes Manrrique et dom Garçia Ordonez, que tragiam trezentos et trijnta caualeyros. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 769 |
Et enviarõ dizer ao conde dõ Aluaro que nõ leixauã de seyr cõ medo del, mays que os apremaua a lealdade, que nõ queriã yr contra seu senor, et que lidariã cõ el et cõ quanto poder auya. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 769 |
Et o conde disse que nõ queria, mays que asy os queria correr et astragar. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 769 |
Et seyrõ ende et forõ sobre o castelo de Donas, que estaua polo conde dõ Aluaro, et tomarõno per força. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 769 |
Et, estando y, chegarõ nouas com̃o el rrey dõ Afonso vijna cõ muy grande oste, astragãdo a terra, et que vijna cõ el o conde dõ Aluaro et seus yrmãos et os outros que erã de seu bando. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 771 |
Et, quando o soube, el rrey n[õ] sse quiso parar et foysse para Torqueymada et astragou(ll)a toda; et pasou o rrio d ' Arlança el foyse para Cordomar et a Tar de Morãt et queymou todas esas villas, que erã de dom Garçia Fernandez de Vilamayor, per(a) hu o leuaua o conde dõ Aluaro, et esso meesmo fazia ao dos omes boos que erã do bando del rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 771 |
Et passou per Castroxeriz, que tijna o conde dom Fernando, et foy ontre Palença et Carrõ para sua terra, Cãpos ajuso, et entrou en seu rreyno; pero que, en tornandosse, quanto achou do bispo de Palença todo llo astragou. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 773 |
Et forõ logo sobre o castelo de Belfurado, que estaua por el conde dõ Gonçaluo, et os da vila guardauãsse [dos] do castelo et tijnã cadeas deytad[as] pela villa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 773 |
Et, estando y, o conde dõ Aluaro et seus amigos for[õ]sse para Belfurado; et, com̃o tijn[ã] o castelo, quebrant[arõ] a vila et matarõ muytos omes; et astragarõ a vila et quanto y acharõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 773 |
Et o conde dõ Fernando ficou en Castro et o conde dõ Aluaro foysse para Foruela. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 773 |
Et o conde dõ Fernando veẽosse para Rribela de Valgera cõ duzentos caualeyros por saltear a gente del rrey, mays nõ pode. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 773 |
Et, elle estando en Palença, chegoulle mandado com̃o vijna o bispo d ' Ovedo a el cõ mandado del rrey seu padre, que sse queria veer cõ elle et cona rreyna et que lles gaanaria tregoa do conde dõ Aluaro, por que andassem seguros que nõ fezessem mal a nẽgũu. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 773 |
Et seyrõ de Palença et for[õ]sse para Fereyrola, hu estaua o conde dõ Aluaro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Desy forõ cheg[ã]do a(a) gente del rrey et foy o torneyo muy forte; mays nõ durou muyto, ca logo foy preso o conde dõ Aluaro et os outros caualeyros cõ elle, dos mellores que elle auya. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Et troixerõ a preytesia que desse o conde os castelos al rrey et que o soltassem da priiom. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Et, depoys que o conde foy fora da priiom, fezo guerra al rrey de Ualdenebro, coydando cobrar o que perdera. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Et o conde dõ Fernando, seu yrmão, veẽosse para a merçee del rrey. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Et foysse para (a) Vilaycã, que era do conde, et entroa logo, et deua a dõ Lopo Diaz. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Et el rrey adoeçeu en Castro et enviou o jnfante dõ Afonso, seu yrmão a Paredes et a Bezerril, que erã do conde dõ Fernando. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 775 |
Et o conde alçousse ẽno castelo de Orzeiõ; et çercoo et ouue a dar o castelo, por tal preytesia que o posesem en saluo fora da terra. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 776 |
Et, el rrey estando ena çidade de Burgos, fazendo suas vodas, chegoulle mandado com̃o o conde dõ Aluar[o] lle fazia guerra de Ualdenebro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 777 |
Et, el rrey dõ Fernando estando en Valedolide conas rreynas ambas, chegoulles mandado com̃o o conde dõ Aluaro era doente en Castrouerde, de hũa enfermidade que diziam ydropesia, que jnchaua et desjnchaua. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 789 |
Et estaua y a condessa dõna Eua, moller de dom Aluar Perez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 789 |
Et dom Gonçaluo Eanes, fillo do conde dom Gonçaluo, estaua en Luçena. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 817 |
Et catoullj hũa nobre donzela de gran linagẽ, sobrina do muy nobre don Loys, rrey de Frãça, filla e[l]a de dõ Simõ, o conde de Pontis, et da outra parte de dona Maria, moller dese conde dõ Simõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
Don Aluar Perez tenja a Martos, et leixarõ y a condessa, sua moller, et a dõ Tello, seu sobrino, cõ XLtaVco caualeyros de seus uasalos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
Et Abẽ Alehmar, rrey de A[r]iona -que se chamou en começo de seu rreyno "rrey de Ariona", por que era ende natural, et depoys foy rrey de Granada - veẽo cõ gran poder et çercou a condessa en Martos, et começou[a] a conbater muy de rrigeo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
A condesa mãdou a suas donas que se desentoucassem et se parassẽ en cabelo, et tomassẽ armas enas mãos, et que se parassẽ eno andamyo. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
Et, quando forõ y açerca et virõ tã gran poder de mouros a derredor da pena, et com̃o estauã conbatendo tã de rrigeo, se forom en grã coyta ou se ouuerõ ende gran pesar, por que elles nõ estauã dentro para defẽdela, esto nõ me deue demandar nengũu; ca ouuerõ muy gran medo: o hũu, por que se perderia a pena naquel dia, que era chaue de toda essa terra; et o al, por que iazia y dentro a condesa, sua senora, et que a leuariã catiua os mouros, ela et as donas que erã y cõ ela; et por que uijã que de nẽhũa parte nõ podiã seer acorrudos que ante nõ fosse a pena perduda et ellas catiuas, nẽ elles nõ podiã entrar dentro que as defendessem, senõ se entrassẽ per meyo dos mouros; en tal guisa estaua çercada de grã gente de mouros et nõ ousauã de cometer d ' entrar dentro. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
Et da outra parte nos leuarã catiua a condessa, nossa senora, moller de nosso senor, cuios uasalos nos somos, et as donas fillas dalgo que con ela som; et seernos a grã quebranto et grã desonra, et seeremos por ende desonrrados et mẽos preçados. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
Et, se agora nos acalçar a morte, uerranos cõ grande onra, et seernos a onrra[da et] cõ boa fama, fazendo dereyto et lealdad[e], o que todo om̃e bõo deue fazer; et, poys que tã pouca he a vida deste mũdo, por medo da morte nõ deuemos leixar perder tã nobre cousa com̃o he a pena de Martos, et que seia catiua a condessa et as donas; et, se uos a ysto acordades, se nõ de todos me espeço et quero yr conprir o que dixe et fazer muyto dereyto ata a morte. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
Diego Peres Machuca, uos falastes a mjna uoentade et disestes com̃o bõo caualeyro, et gradescouos muyto quanto y disestes; et, os que o asi quiserẽ fazer com̃o uos disestes, farã seu dereyto et o que deu[ẽ], asi com̃o bõos caualeyros fillos dalgo; et se nõ, eu et uos, Diego Peres Machuca, façamos y nosso poder ata que moyramos et nõ ueiamos oge tã grã pesar da pena et de nossa senora a condessa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 822 |
Desta guisa que auedes oydo foy acorruda a condessa et a pena de Martos, que se nõ perderõ aquel dia por esforço daquel caualeyro Diego Peres Machuca. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 832 |
Et ya cõ el dõ Rrodrigo, fillo da condessa. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 833 |
[et] chegou y logo enpos el dõ Afonso, seu yrmão, et Nuno Gonçalues, fillo do conde dõ Gonçaluo, et outras conpanas asaz que llj auondauã a el para seu esforço, com̃o quer que muytos nõ erã. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 833 |
Et ende mandou a Nuno Gonçalues et a dõ Rrodrigo, fillo da condessa, que se tornassẽ para Ariona et que a conbatessẽ muy forte de todas partes, et que se asentassẽ y a maneyra de a tẽer çercada; et enviou a (de)mays da gente cõ elles. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 890 |
Mays o que [lle] foy prometudo et outorgado ouue de seer, et al nõ, por que nõ pode estorçer do laço da morte, nẽ desuiarse della, a qual a todos he comunal et ygual a uoõtade et ordinamento de Deus; nõ a rey nẽ enperador nẽ ome da mayor alteza que seer pode, que aa morte possa fugir nẽ desuiala nẽ asconder; morte a todos he comunal, mays n[õ] a am en hũu igual todos; ca, pero todos passã, hũus a am mays forte ca outros: os huus am a morte esquiua et afrontada et a gran desonrra, et outros muy onrrada et cõ sazõ. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 898 |
Et por que llj [fe]zerõ entendent[e] que seu yrmão dõ [Jo]hã et o conde dõ Lopo de Bizcaya [o] queriã matar et fillarllj os rreynos, [m]atou o conde et prendeu seu yrmão [dõ] Johan. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
Et depoys per cõsello dos ffillos del rrey Vatissanus et del conde Illam, entrarõ mouros en España, ẽna era de VII çentos et L ãnos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
En esta ssacõ pobrou o conde dom Diego Burgos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
En esta ssacõ pobrou o conde dom Rrodrigo Amaya per mãdado de rrey dom Ordono. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
Nuno Rrassoyra ouue ffillo a dom Gonçaluo Nunez et dom (dom) Gonçaluo Nunez ouue por ffillo o conde dom Ffernã Gonçalues, et o conde dom Ffernã Gonçalues ouue ffillo o conde Garçia Fferrnandez. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
En dias do conde Garçia Fferrnandez veo a España Almẽçor et andou pela terra hu poderia pobrar boos castellos para dar gerra aos cristãos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
Mentre el esto andou ffazendo, prougo a Deus que cobrarõ os cristãos a peña de Ssancto Esteuõo et meteosse en ela o conde don Garçia Fferrnandez et anparoua o mellor que pode. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
Et o conde Garçia Ffernandez ouue por ffillo o conde dom Ssancho Garçia, el que deu os boos fforos. |
[+] |
1295 |
TC 1/ 900 |
El conde dom Sancho Garçia ouue por ffillo o conde don Ssancho Garçia (sic), o que matarõ en Leon, et aa jnffante que ouue nome dõna Eluira. |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 113 |
Esta cantiga de cima fez Martín Soarez a Roi Gomez de [Br]ete[i]ros, que era ifançon [...] ricome porque rous[s]ou Dona Elvira Anes, filha de Don Joan Perez d a Maia e de Dona Guiamar Meendiz, filha d ' el Conde Meendo |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 115 |
Esta cantiga de cima fez o conde Don Gonçalo Garcia en cas Do[n] Rodrigo Sanch[e]z, por ũa do[n]ela que levaron a furto, que avia nome Codorniz, e o porteiro avia nome Fiiz |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 166 |
Esta cantiga foi feita a estes cavaleiros que aqui conta que prometeron ũu alão e sabujos, segundo aqui é ' scrito; e, pero que lhos enviaron pedir, non os quiseron dar; e o Conde fez -lhis por én [e]sta cantiga |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 167 |
Esta cantiga suso ' scrita, que se começa ' Martin Vasquez, no outro dia ' , fez o conde a ũu jograr que avia nome Martin Vasquez, e preçava -se que sabia d ' estr[r]elosia e non sabia én nada. |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 167 |
E o conde fez -lhi esta cantiga |
[+] |
1300 |
LPr 1/ 169 |
Esta cantiga foi feita a ũu cavaleiro, que ouve nome Fernan Vasquez Pimentel, que foi primeiro vassalo do conde Don Pedro, pois partiu -se dele e foi -se pera Don Joan Afonso d ' Alboquerque, seu sobrinho, e depois partiu -se de Don Joan Afonso e foi -se pera o infante Don Afonso, filho d ' el -rei Don Denis, que depois foi Rei de Portugal; e todo esto foi en sex meses |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 11 |
Et ascondeo logo, coydando que ascondendo ael, que ascondido et encuberto avia seu pecado que fezera em omatar. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 12 |
"Aua queme tu deytas da façe da terra et da tua, et eu asconder me ey ante ty, et andarey errado et fugido [perla] terra, et Pareyso aque chamarõ despoys Edom, pero nõ morarõ aly, mays ficarõ em outra terra açerca dy aque diserom despoys por nome Nod; et Nod, segundo os Despoemẽtos dos nomẽes proprios que som ẽna Biblia, quer [tanto] dizer em nosa lyngagẽ cõmo cousa que nõ he estabele et que nõ esta queda, asy cõmo Cayn, que despoys que foy yrado de noso señor Deus et deytado da quela terra enque estaua cõ Adam et cõ Eua et seus yrmãos, nũca despoys esteuo asesegado nẽ quedo em hũ lugar, nẽ asua cabeça ẽno seu corpo del a cõmo quer que ya tyña cõmo os outros omẽs nẽ o seu corpo ẽna terra, nem aquela terra Nod ensy mẽesma entrelas outras cõmo avemos [departydo]. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 23 |
Adam foy buscar aAbel hu jazia morto, et achou ho aly ondeo ascondera seu yrmão Caym, et leuóó dende et suterróó em hũ vale açerqua de Ebrom. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 119 |
Dos quatro rreynos prinçipaes do mũdo fala Paulo Orosio ẽno começo do segundo libro, cõmo por prologo, et diz asy, que bem entende el, et ajnda nos outrosy cõ el, que nõ ha nẽgum omẽ [a que se] possa asconder que Deus fezo ao omẽ em este mũdo; onde diz queo mũdo rreprende ao omẽ por que pecou, et rreprendeo desta guysa: que por apremer et apremear a nossa destenperança, quee esta terra enque viuemos castigada cõ mẽgoa das outras anymalias, que nos nõ cria dellas tãtas quantas avemos mester pera comer et pera os outros seruyços, et outrosi que se nos faz ella [manyna] ẽnos froytos quea de dar, quenos nõ da tantos quantos nos aviamos mester, et mantem nos myngoados por lo noso pecado. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 130 |
Alcofa et Albaçara; et avia aly hũ cano moy grande, cõmo coua, et sabiao Tare, por que passara por aly hũa vez et virao, et os omẽs nõ parauã mẽtes aaquel lugar; et ascondeo aly sua moller, et toda via tragialle de comer afurto; et aly diz que nasçeo Abraã em aquela coua, et [cresçeo] logo et fezose fornydo, et asyo diz Abul Ybeyt, que mays cresçia Abraã em hũa semana que outro moço nõ soya cresçer em hum mes; et criarõ Tare et sua moller este fillo, encobrindóó toda via quanto podiam. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 134 |
Mercurio sse trasformou et se ascondeo em fegura de çegoña. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 165 |
Et andados çinquoeenta et seys ãnos de Abraã et quatro [de aqueste] rrey Zameys começouse esse ãno orreyno da ysla de Creta et rreynou y Cres, et foy oprimeyro rrey [della] et natural dende, segundo diz Eusebio et segũdo conta mẽestre Godofre este Cres foy fillo del rrey Nẽprot de [quẽ] avemos dito quelle [gaañara] opadre aquela ysla et queo fezera rrey della; et esto podia acaesçer segundo queo conta mẽestre Godofre, et segũdo dizem [algũus] podo séér que ouvese este rrey Cres começado arreynar moyto antes deste tẽpo, seendo bem de dias el rrey Nẽprot, seu padre, mays que ata este tẽpo queo nõ avia rreçebido por rrey todo orreyno; pero diz ajnda Eusebio adeante ẽnas rrazões deste rreynado et deste rrey, que foy hũ dos poderosos dos curetas que tomarõ el rrey Jupiter quando era moço, et asconderõno ael rrey Saturno, seu padre, queo queria matar, et ho criarõ, por que foy despoys rrey da mayor parte do mũdo, et omellor et mays sabio em aquela sua sazõ, et ajnda foy rrey desta meesma ysla de Creta, cõmo cõtaremos adeante. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 176 |
Et conta outrosi queos omẽs daquela terra queo catam et param mẽtes aello, acham por cousa prouada que da maneyra que neua et choue em terra de Mauritana, hũ nasçe aquela fonte, que desa [guisa] cresçe ou myngoa oNjlo; et despoys que sal daly et chega aaterra das areas, nõ quer correr por ellas [per] çima, nẽ porlos lugares desertos et máos, et somesse aly, et vay asy ascondido algũas jornadas; et desque chega aaoutra Mauritana de Çesarea, que nõ he terra areosa, aly sal fora, et faz outra lagõa, et crianse y aquelas méésmas anymalyas et cousas que se criam ẽno lago primeyro, et por esso os omẽs téém que toda aquela agoa et cousas que avemos ditas que som do Njlo; et [despois] que sal daly et chega aas outras areas que som aalende [Mauritana], contra Etiopia, ascondese cõmo de primo et vay ascondido víj́nte dias andadura, ata que vem aterra de Etyopia, et aly mostrase cõmo de cabo; et morã y omẽs et sal daly hũa fonte atal cõmo outra quea em Etiopia aque chamã Nygris; et [criamse] em esta fonte todas aquelas anymalyas, et eruas, et cousas meesmas quese criam ẽno Nylo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 176 |
Et daly em deante corre sobre terra et nose asconde, et parte aAfrica de Etyopia, et faz grandes lagos donde mãteẽ os omẽs daquela terra, et acham y todaslas cousas que disemos quese criam ẽnos outros lagos do Nylo. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 176 |
Et do lugar donde começa acorrer sobrela terra, quese non asconde despoys, ata olugar onde vay asy ajuntado, chamãlle Nygris; et aly aagoa del he ja moy grande, et despoys faz aly dessy tres partes, que cada hũa delas he moy grande rrio. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 177 |
Do correr diz que do lugar donde lle chamã este nome Nabul que corre adeante, ata as terras de hũas gentes que am nome libiogitas, et que aly faz hum tam grande lago quee sem mesura, et quese mete todo em aquel lago, et aly se acaba, et que daly adeante nõ corre saluo se vay por su terra por lugares queo nõ podem os omẽs véér, et entra ascondidamẽte ẽna madre daquel rrio que avemos dito que sal da rribeyra do mar Vermello, ca este lago postromeyro [en] quese asconde o Nylo nõ he moy longe daquel rrio. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 186 |
Et, tu rromano, esta [codjça] queas de querer saber ofeyto do Nylo, essa méésma ouverõ os rreys do Egyto, cuja terra este rrio anda, et os de [Perssia], et os de Maçedonya de Greçia, et de todoslos das ydades que forõ ante de nos quiseram leyxar osaber de este feyto aos que aviamos avíj́nr [despois], mays vençe ajnda anatura dese este saber asconder. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 202 |
Et esta sera apostura que gardaredes [pera] sempre: que çircondedes os menynos aos oyto dias que nasçerẽ, et esto faredes tam bem ao [menyño] seruo que compraredes, cõmo ao fillo da serua que nasçer em vosa casa; et todo omacho que nõ for çircondado seja deytado do meu pobõo, por que quebrantou [amyña] postura. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 247 |
Et estando Saturno pera fazer esto por corte, [souvoo] Jupiter; et era Jupiter moyto amado da gente, et assanouse contra seu padre, et lydou cõ el et vençeo et fezolle oque el queria fazer ael: et deytóó fora do rreyno, et ficou el rrey et señor de todo orreyno; et Saturno fugio de Creta et foyse pera Lombardia et ascondeose aly et segundo dizem os que departem sobrelos nomẽs das cousas donde forom tomadas et por que rrazom, cõmo ho Guyçio, Papia et oBretõ, por esta rrazõ del rrey Saturno quese ascõdeo em aquela terra, por esto ella ha nome Lacium. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 247 |
Et lacium he por Lombardia et foy tomada esta pallaura lacium de latere aqual dizemos os latinos por se asconder, et por el rrey Saturno quese ascondeo aly quando fugia ante seu fillo Jupiter. |
[+] |
1300 |
XH I, 0/ 292 |
Catou Labam ẽna tenda de Jacob et de Lia et de suas cõpañas et nõ no achou, et passou aa tenda de Rrachel, et ella foy moyto apressa et ascondeo su oestrado de hũ camelo et sentousse sobre el. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 70 |
Et asconder nos emos em hũ lugar seguro que eu sey moy bem peça da villa et (catey) a terra arredor do tẽpo que nos Leomedon fezo a desonrra. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 71 |
Et forõ se asconder ho mays agiña que poderõ cõ todas suas cõpañas en hũus lugares moy espesos de ortas et de aruores de moytas feyturas. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 72 |
Et outras moytas tragiam seus fillos pequenos ẽnos braços, buscando onde se asconderiã cõ elles para garesçer nõ coydo que en nẽgũ lugar foy tã grande dolor nẽ tã grande coyta. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 84 |
Et por esto desuyar pensou cõmo ho ascondese. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 85 |
Et pero que a deesa Tetis ascondera seu fillo en grã poridade, sabian o algũus bõos et sonaua en casa del RRey Licomedes. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 85 |
Et entẽderõ Vlixas et Diodemes que aquel era Achilles et leuãtarõ se, et diserõ lle: ' tu es Achilles, fillo do Jnfante Peleo et da deesa Tites que te ascondeu aqui por que lle diserõ os adeujnos que avias de morrer ẽna batalla de Troya. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 89 |
Ante pensemos de enviar nosos mãdadeyros para toda Greçia a todos los rreys et condes et duques et prinçipes que y ouver, que [venã] todos aparellados para yr sobre Troya a vengar seu despeyto. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 91 |
Cõmo Agamenõ et Menalao enviarõ seus mãdadeyros aos rreys de Greçia, et cõmo chegaron a Parta, et forõ ajũtados en Atenas Poys que ouverõ seu consello en cõmo fariã, enviarõ seus mandadeyros a todos los prinçipes de Greçia et sabede que en toda Greçia nõ ouvo rrey nẽ conde nẽ duque nẽ rrico õme nẽ prinçipe que chamado fose que aly nõ [viese] apreçebido et guisado para oste, et [garnjdo] de todas cousas que mester avia. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 101 |
Et o que d ' elles foy mays pobre era grã duque ou moy grã conde. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 111 |
Et deytarõ (me) o conde fora da terra moy abiltadamẽte et moyto agiña. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 116 |
Et [Agameno] et Menalao et Nastor o vello et Ajas Talamõ et el RRey Çejas et ben outros trezentos rreys et prinçipes et duques et condes o vierõ logo veer sem mays tardar a a sua tenda. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 116 |
Et do rreyno de Çisonya veẽo el RRey RRemus et trouuo y moy fremosa cõpaña ca vierõ cõ el sete condes et quatro duques et tres mjll caualeyros ou mays que erã todos seus vasalos et seus naturaes Et cada hũ d ' eles tragiã quen tres caualos, quen quatro, quen seys Et tragiã todos armas frescas et novas. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 116 |
Et hũ d ' eles era conde et outro duque. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 116 |
Et erã todos tres condes. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 116 |
Et tragia cõsigo moytos condes et moytos duques et outros moytos caualeyros de grã prez. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 181 |
Et eu vos juro et prometo que nũca por mj̃ sera mj̃goado nẽ cãbeado por outra ' Et jurãdo anbos esto ante que se partisen, et dourou entre elles [esta jura] fasta que ella foy fora de vila et que a rreçeberõ os seus cõ grã caualaria en seu poder cõ moytos rreys et condes et outras nobres [cõpañas] |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 182 |
Cõmo se vay Brecayda para a oste Brezayda asy garnyda et apostada, quando foy fora da çidade. sayo a rreçeberla Diomedes et Talamõ et Vlixas et Ajas et Monesteus et outros ben çento et quareẽta caualeyros bõos, que os que mays pouco valiã eran rreys et condes et duques mays ella ya chorando tan de coraçõ que nõ avia cousa que a podese cõfortar ca avia grã pesar por que se partia de Troylus. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 186 |
Et foron estonçe y mortos dous condes, naturaes de dentro de Troya, moy rricos et moy onrrados Et a hũ diziam Lazoã de Pedra Lada, et era moy bõo caualeyro en armas. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 191 |
Et en todo esto diz o cõto que a batalla era moy ferida, tãto que moytos condes et duques et jnfanções et outros moytos bõos caualeyros de alto lugar forõ y mortos. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 194 |
[Et todaslas dõnas et donzelas de Troya de dia et de noyte syan cõ el, et seruyano os rreis et os condes et os altos senores o vynã veer de cada dia.] |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 280 |
Cõmo Paris se ascondeu ẽno tẽplo con [vijnte] caualeyros En outro dia Paris escolleu [vijnte] caualeyros,aqueles que entendeu que o mellor ajudariã a este feyto et cõmo foy noyte, meteu se dentro ẽno tẽplo de Apolonys et ascondeu se moy bem, ca o tẽplo avia claustras et [bobedas] et camaretas en que orauã et outros moytos lugares. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 342 |
Et soubose tam bem asconder que o nõ entendeu nẽgũ nẽ o vyo. |
[+] |
1350 |
HT Miniaturas/ 357 |
Et quando chegarõ a casa de Vlixas, el fezo asconder todas suas conpañas em hum lugar moyto apartado, como aquel que sa(b)ya moy bem as saydas et as entradas de sua casa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 215 |
Amjgo Ércoles, eu uos prometo, poys assý he, que leuarey en uossa ajuda condes et duques et quantos caualleyros eu mays poder leuar. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 220 |
Et fórõsse todos asconder o mays toste que poderõ, cõ todas suas cõpañas, en hũus lugares moyto espessos de ortas et de áruores de moytas naturas. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 226 |
Et outras donas moytas tragíã seus fillos pequenos ẽnos braços, buscando hu sse asconderíã cõ elles et hu poderíã goreçer. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 231 |
Et sabede que ouuo dentro ẽna uila mill pousadas de duques et de condes, que erã tã bõas et tã fortes que de njhũ enperador nõ auerýan dultãça, por poderoso que fosse. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 237 |
Et a uós, conde, digo assý que uos gardedes de nõ estar mays en Salamjna, ca, sse prouades de y mays estar solament hũ día et nõ entrades toste en uossa nao, creede que auerey ende grã pesar, et uós poderedes rreçeber grã dãno. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 238 |
O conde Antenor et seus caualleyros nõ quiserõ mãtẽer rrazõ cõ el rrey Talamõ, mays tornárõsse a sseu nao, o mays toste que poderõ. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 239 |
Et foysse a el o conde Antenor et díssolle et demostroulle moy ben todo seu mãdado, que sse lle nõ oluidou cousa, assý cõmo lle mãdara el rrey Príamos. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 248 |
Eu enviey o conde Antenor aos gregos cõ meu mãdado, que me dessen mj̃a yrmãa Anssýona, que tẽen presa et maldesonrrada. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 263 |
Et nõ falemos en esto mays, ante penssemos de enviar nossos mãdadeyros per toda Greçia a tódoslos rreys et condes et duques et prínçepes que y ouuer, que venã todos aparellados de yr sobre Troya a vẽgar nosso despeyto. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 279 |
Et o que delles foy may[s] pobre era grã duque ou grã conde. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 293 |
Et nõ ma quiserõ enviar, et ameaçárõme moyto, et deytárõme o conde de sua terra moy auiltadament et moyto agiña, et tẽen aýnda mj̃a yrmãa por sua barragãa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 417 |
Et aqueles que aló uan, tomã rramos de bálssamo et léuãnos, de que fazẽ cabanas en que sse asconden todos moy ben, en gisa que, quen ẽna cabana nõ entrar, nõ veerá deles nada. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 469 |
Et os rreys et os condes toda aquela noyte uelarõ, et mandarõ aos mercadores que guardasem et uelasem moy bẽ a uila. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 470 |
Et marauillosament nos fazía mester de seer morto aquel traedor que nos matou tãtos bõos rreys et prínçipes preçados et duques et condes et rricos omes de grã guissa et bõos caualeyros, fillos d ' algo et rricos et de bom prez. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 471 |
Et tomarõ o corpo d ' Éutor rreys et duques et condes et outros grandes senores, et metérõno en aquela casa que estaua sobre o tabernáculo, cõmo uos ey contado. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 471 |
Et matou hũ almirante(s) muy preçado et de grã linagẽ, a que dizíã Leohetis, et outros condes et rricos omes et almirantes et alcaydes et prínçipes et podestades et senores de grã brío et de grã guisa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 476 |
Et outorgo eu et mando que, qualquer rrey ou duc ou conde ou caualeyro a que eu fije cousa desaguisada, que logo, sen tardar, se leuãte et me ueña dar hũa picada ẽno nariz. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 478 |
Poys que Agamenõ ouuo sua rrazõ acabada, tódoslos rreys et condes et duques et senores falauã sobre este feyto, cada hũ o que lle semellaua; mays Palomades fazía todo seu poder que a esleeçõ caese sobr ' el. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 483 |
En estes días morrerõ y muytos condes d ' ánbaslas partes et muytos duques preçados et muytos almirantes et outros muytos bõos caualeyros de grã preço. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 487 |
Et os mais preçados da hoste, rreys et condes et duques et almirantes, uẽerõ y entonçe. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 500 |
Outro día de grã manãa fezo Achiles ajuntar tódoslos mellores da hoste: rreys et duques et condes et almirantes et tódoslos outros que erã prínçipes et coudillos. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 503 |
Et eu bem sey que tãtos bõos rreys et duques et condes cõmo aquí estám, ante quiríã aquí seer mortos ou presos ca se d ' aquí yr assý enuergonçados. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 520 |
Mais os gregos rreçebíã grã dãno, ca Troylos os mataua cõ ssuas mãos, condes et duques et almirãtes preçados, de que eles ficarõ muy perdidossos et moy tristes. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 569 |
Mais tãto uos poso dizer que ia mais ẽno mũdo nũca fuj rrey, nẽ conde, nẽ almirante [que] mais rricament fose enterrado. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 575 |
Cõmo Pares se ascondeu ẽno tẽplo de Apólinis cõ XX caualleyros |
[+] |
1370 |
CT 1/ 575 |
Et tãto que fuj noyte, meteuse dentro ẽno tenplo de Apólinis, et ascondeuse y moy bem, que ẽno tẽplo auj́a caustras et bóuedas et camaretas en que orauã, et outros moytos lugares guisados pera esto. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 631 |
Et logo o souberõ Anchiles et Eneas et Antenor et Polidamas et o conde Delõ. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 640 |
Et nõ auía y tal que ascondese nada do que auía, mais que todo[s] daríã quanto auer podesem por auer paz. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 652 |
Qvando os rreys et os prínçipes et os condes et os duques et os almirantes et os outros grandes senores que ueerom ajudar a el rrey Príamos (et) uirõ cõmo se fazíã as pleitesías et o pleito m[a]o et áuole et uergonçoso, (et) pesoulles muyto et nõ quiserõ y seer. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 660 |
A rreýna Écuba fugía quanto mays podía cõ Políçena, et quiríase asconder en hũ lugar soterrayo. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 662 |
Et sabede que nõ fuj y õme tã ousado que ende nada podese asconder, nẽ que o prouase. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 667 |
Por ende ueña a morte quando quiser, ca eu nõ quero mays uiuer hũ día, nẽ quero que rrey nẽ conde nẽ prínçipe aia a mĩa virgij̃dade et luxẽ meu linagẽ; demays, os que escabeçarõ meu padre et me matarõ meus yrmãos et meus parentes et amigos, ca nũca uj cousa mais traedores, nẽ mais cruus que ẽno mundo á. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 682 |
Diz o conto que os gregos que erã moy sanudos de Eneas porque ascondera a Políçena contra seu defendemento. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 692 |
Et sóubose tã bem asconder que o nõ entendeu nihũ, nẽ o ueu. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 720 |
Et quando chegarõ a casa de Vlixas, el fezo asconder suas cõpañas en hũ lugar muyto apartado, cõmo aquel que sabía muy bẽ as seýdas et as entradas da casa. |
[+] |
1370 |
CT 1/ 739 |
Et desque ouue entendemento, preguntou a sua madre et rrogoulle que lle disese quen fora seu padre et se era rrey ou duc ou conde, ou se era noble ou uil, ou se era morto ou uiuo. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 59 |
Et o abade foy a hũu lugar hu deitauã os corpos dos homes mortos et [escollendo hũa cabeça] ascondeoa so si. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 59 |
Et desque chegares a España, yredes por hũa çidade que he chamada Burgos, et entrãdo en ela tãgerse an todo los sinos sen aiuda de omẽ; et vos cõ medo leixaredes a rrua por que entrardes et esconderuos edes en casa de hũu home; et y seera moy grã cõtenda ontre ti et tous cõpaneiros sobre la cabeça, porque o chantres querraa leuar para Braagã, et tu para a igleia de Santiago. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 81 |
Et quando eles virẽ caer a chaue asconderse am so a terra quanto aver ouverẽ et fugiran. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 98 |
Et don Rrulan, fillo do duc Millo d ' Ingraterra et de Berta yrmãa de rrei Calrros, que auia moy [boa] jente, et era conde de Mãs et señor de Blayas cõ quatro mĩll de caualo, et Oliveiros, conde de Jenes, caualeiro moy forte et moy sabedor de lidar, et feria moy bẽ d ' espada et moy valente de mãos, cõ tres mĩll; et Estultus conde de Lingruyo, et fillo do conde don Oudom, cõ tres mĩll. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 136 |
Baldouĩ et Tedriquo espargerõse por lo monte et asconderõse et por eso gorirõ. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 180 |
MIRAGRE DE SANTIAGO SCRIPTO POR PAPA CALISTO Ẽno da Encarnaçõ de Nostro Señor Ihesucristo de mĩll et çento ãnos, que era dom Guillellme conde de Pitheus, so o senorio de dom Loys rrey de França ouve atã grãde mortaldade ẽna gente do condado de Apitheus que aas vezes leuavã a soter[r]ar o señor da casa cõ toda sua cõpana. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 206 |
MIRAGRE DE SANTIAGO Hṽu conde de Sam Gil, que avia nome Ponço, foy a Santiago em rromaria cõ hũu seu yrmaão, et desque entrou ẽna igleia acharõ çarrado o lugar en que jaz o corpo do Apostolo; et porque nõ poderõ fazer sua oraçõ, segũdo sua voontade, rrogarõ ao que tina a chaue que lles abrise a porta para meerẽ y et fazerẽ sua oraçõ, et el nõ llo quiso fazer porque era de custume em aquel tenpo, que desque se poyna o sol, ata em outro dia manãa, tinã as portas [ç]arradas. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 206 |
Et pois que forõ juntados, o conde diso que fosem todos cõ el rrogar a Santiago se el por la sua uertude lles queria abrir a porta. |
[+] |
1390 |
MS [I, 1]/ 211 |
MIRAGRE DE SANTIAGO SCRIPTO POR PAPA [CALISTO] Hṽu caualeiro que avia nome Gillelme, avia gerra cõ hũu cõde que chamã de Fonte Calcar, et o caualeiro buscou jente et entrou en sua batalla cõ o conde, et mĩgoulle a jente, et fogindo, prenderõno et trouxerõno ante o cõde. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 102 |
O qual pasou moytos traballos en guerras cõ os caballeyros de seu arçobispado et cõ os çidadaos desta çidade de Santiago, outrosy cõ o conde de Trastamar que se apoderou enã çidade; porlo qual, el yndo a mandado de noso señor el rrey, se leuantarõ(se) cõtra el, nõ lle querendo obedesçer por señor, et esto porlos pedidos grandes que el deytara eña çibdade; et villas et lugares desasperarõ del. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 102 |
Outrosy el, querẽdo cobrar sua eglleia et çidade, trouxo grandes et moy nobres condes cõsigo, o qual tragiria ben seysçentos omes d ' armas et tres mjll pioos. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 102 |
Et vierõ sobrela çidade, mays non (sse) ousarõ de se a chegar aa çidade porla grãde gente de homes d ' armas et homes de pee que ende aJuntarã o conde de Trastamar et os caballeyros. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 102 |
Estes condes era huũ Pero Alueres de Cabreyra, conde de Lemos, et outro o conde de Benabente. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 102 |
Et quada hũus forõse para suas casas saluo oyteenta omes d ' armas que y tijna o conde de Lemos. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 102 |
Outrosy rresgistirõ cõ o arçobispo don Rrodrigo o cabildo de Santiago enã villa de Padrõ açerca de dous anõs, fasta que se desçerquou a çibdade et se partio dende o conde de Trastamar para sua terra. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 102 |
Enõ camjño se lançou huũ capitan do conde de Lemos et lle matou muyta gente, et o desbaratou et lle prendeu dous fillos, porlo qual esteuerõ presos gran tenpo. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 106 |
Veendo asy o santo obispo condepnado por sentença tan cruel et cõ tal falso testemoyo, leuantouse muy de manãa aquel dia que o asy aviã de lançar ao touro et, cõfiando da piedade de Deus, çelebrou missa cõ vistimenta de pontifical. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 109 |
Et soçedeu en seu lugar o bispo Gondesindo, quinto, que era fillo do conde don Loys. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 112 |
Et despoys de Ormjgildo, obispo, foy don Sisnando, fillo do conde don Mendo, foy consegrado en obispo septimo enã Eglleia de Santiago. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 112 |
Et el rrey mandoo prender et encarçerrar, et poso en seu lugar a don Rroseende, obispo oytauo, fillo do conde don Fernãdo et da condessa dona Aldara, que era de linaJee rreal. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 113 |
Et entraron en Purtugal con muytos condes et vizcondes, a seu oror fezo pazes et amjstanças. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 114 |
Et morto o bispo Sisnando, os señores et antijgos da Eglleia de Santiago elegeron a don Payo, obispo de Lugo, fillo do conde don Rruy Vaasques, que foy o nono obispo de Santiago. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 114 |
Et quando os condes et potestades de Galiza virõ que o dito obispo, fillo do dito conde Rruy Vaasques, nõ vsaua dereytamente comõ deuja, nj̃ era bóó catholico, nj̃ rregia ben a eglleia, nj̃ trautaua ben o poboo nj̃ os rricos homes da terra, avido seu cõsello, leuantaron por rrey a Veremũdo, fillo del rrey Ordono, varõ de bõa vida et santidade, enã era de mjll e vijnte anõs. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 116 |
Et este tenpo, o conde don Rroy Vaasques, padre do dito obispo don Payo, cõ outros caballeyros et cõsulas trautou cõ o duque Almeçor, que era grande señor dos esmaelitas, escripujndolle comõ era morto [el] rrey Rrenamjro. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 116 |
Et comõ ouuese grande omezio et guerra entre el et o conde Froyla, seu tio, sobrelos bees da eglleia, estando elles en tregoas, et paz et cõcordia, firmada por Juramento, o dito conde cõ treyçõ enviou seus mesageyros ao obispo Gudesteus que estaua en Ylia onde tijna et JaJuaua a santa Coreesma. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 116 |
Et quando os mesaJeyros do conde chegaron ao obispo, el os rreçebeu benjgnamẽte et, oyda sua enbayxada, aseentoos consigo aa mesa a comer et fezolles muyta onrra et, asy comõ seus famjliares, os fezo dormjr aquela noyte en sua camara por lles fazer onrra. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 116 |
Et dormjndo Ja o bispo, eles se leuantarõ, et abrirõ as portas, et foron chamar ao conde Froyla que Jazia ascondido enõ monte. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 116 |
Et o conde vééo cõ sua gente de péé et entrou enã camara, onde o bispo Jazia dormjndo, et con grande crueldade o espedaçou todo en pedaços, era de mjll et çento et sete años. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 119 |
Mays, por seus mereçementos, foy desposto porllo conde don Fernando Rreymũdo, et poso eña terra Ares Dias por seu meyrino da terra. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 119 |
Et o conde don Rreymundo, varon catolico et discreto, condoleuse da Eglleia Cõpostellana que nõ estaua Justamente nj̃ ben ordenada, et cõ consello dos obispos de Lugo, et Mondenedo, Ourens, et de Tuy et de outros señores da eglleia, cõ bóó deseJo de piedade, disolles asy: " -Vaaroos nobres: |
[+] |
1460 |
CI 1/ 119 |
Et a rrogo dos sabedores, o conde Rreymũdo rreçebeu o dito Diego Gelmeriz, canõigo de Santiago, o qual o cabidóó de Santiago teuera por seu chançeller et secretario en corte rromana a espedir os negoçios da eglleia et proujnçia de Santiago. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 120 |
Et se alguũ arçobispo, enperador, rrey, prinçipe, duque, marques, conde, Juiz ou outra qualquer persona ecclesiastica ou saglar pasar cõtra este Jndulto, seja maldito, et escomungado et partido da fe cathollica. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 122 |
Et a clerizia et pobóó con grandes preçes et rrogos pidirõ por merçede a el rrey don Afonso et ao conde dõ Rreymũdo que lle tornasen por rregedor et vicario ao dito don Diego Gelmeriz, que ante do dito Almaçio rregia moy ben a dita eglleia et o bispado. |
[+] |
1460 |
CI 1/ 132 |
Et desque se finou o dito conde, fezolle o dito obispo grandes onrras et obsequias et maraujllosa sepultura eña santa eglleia de Santiago, o qual seeria moy longo d ' escribir. |
[+] |